Μια χρυσή συνταγή επιτυχίας. Μη σκεφθείτε ότι καταφεύγω σε ξεπερασμένα κλισέ, γιατί μερικές φορές μια συνταγή είναι απλώς αυτό. Αψεγάδιαστη. Τόσο που δε χρειάζεται ν’ αλλάξεις τίποτα.
Τα λέω για να τα ακούω εγώ προσωπικά, που πειράζω τις συνταγές από χόμπι, σχεδόν εμμονικά, λες και αν δε βάλω τη δική μου πινελιά, θα μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.
Και υπάρχουν μερικά εστιατόρια, όπως το All’Oro στη Ρώμη, που έχουν βρει τη λύση. Ή μάλλον έχουν δουλέψει τόσο σκληρά σε όλους τους τομείς, που δε θα βρεις το παραμικρό σφάλμα, ακόμα κι αν το αναζητήσεις.
Έτσι ακριβώς νιώσαμε εκεί. Τυχεροί.
Τυχεροί που επιλέξαμε το εστιατόριο online, βάσει του ενστίκτου μας, των εξαιρετικών φωτογραφιών και του οδηγού Michelin με το αστεράκι του. Το οποίο δεν είναι πάντα άστρο λαμπρό. Αυτά όμως τα έχουμε ήδη πει.
Φοβάμαι ότι θα καταλήξει σε διθύραμβο τούτο το κείμενο. Ας έχει όμως. Ως παγκοσμίου εμβελείας gastro-blogger δε θα διστάσω. Διθύραμβος it is.
Το εστιατόριο στεγάζεται στο ατμοσφαιρικό υπόγειο ενός ξενοδοχείου εκτός του φασαριόζικου κέντρου της Ρώμης. Το καλοκαίρι έχει και τραπέζια στον εξωτερικό χώρο αλλά όχι, επιλέξτε το υπόγειο. Θα με θυμηθείτε.
Ήταν Παρασκευή βράδυ και είχαμε κάνει κράτηση από την Αθήνα. Το εστιατόριο γεμάτο, τα τραπέζια αραιά, όπως πρέπει, χωρίς να ενοχλείσαι από τις κουβέντες των διπλανών. Μας οδήγησαν σε μια τεράστια ροτόντα ενώ ήμασταν οι δυο μας. Ίσως μας αναγνώρισαν, δεν τους αδικώ. Ίσως δε μας κατάλαβαν και νόμισαν ότι περιμέναμε παρέα. Τα αγγλικά δεν είναι το φόρτε των Ιταλών αλλά όλοι προσπαθούν.
Και ξεκίνησαν τα κεράσματα των amuse bouche από το σεφ Riccardo di Giacinto, τα οποία κατέφθασαν σε τρεις γύρους με εξαιρετικά ευφυή παρουσίαση. Οι φωτογραφίες δυστυχώς δε μπορούν να μιλήσουν. Ήδη ξέραμε ότι η βραδιά θα είναι φιέστα. Γαστρονομίας και εξυπηρέτησης. Επιλέξαμε να παραγγείλουμε πιάτα από το μενού και όχι το degustation, που πρότειναν. Να διευκρινίσω ότι αυτή η επιλογή τελικώς ήταν ακριβότερη στο τέλος με τέσσερα πιάτα ο καθένας εκ των οποίων το τελευταίο ήταν το επιδόρπιο. Antipasti, pasta, κρέας και γλυκό λοιπόν. Πώς να ξεχωρίσω ένα πιάτο; Τερατώδες φαντάζει αλλά θα είμαι τολμηρή. Τα ραβιόλι μου ήταν ονειρεμένα και εξόχως εντυπωσιακά στην έμπνευση και την παρασκευή τους, αν σκεφθείς ότι σερβίρονται με ανάλαφρη κρέμα παρμεζάνας ενώ ο ζωμός -ω έκπληξη- που έδενε τις γεύσεις βρισκόταν στη γέμιση. Στο ίδιο υψηλό επίπεδο κινήθηκαν και τα δύο κυρίως πιάτα, τα χτένια μου (τα οποία μοιράστηκα με την αφεντιά του με βαριά καρδιά, ακόμα μετανιώνω) αλλά και το μοσχάρι απ’το Πιεμόντε με σάλτσα τόνου, παιχνίδισμα στο vitello tonnato, το οποίο πρόλαβα να δοκιμάσω γιατί φέρθηκα έξυπνα. Έξυπνα και διπλωματικά, θα μου δώσεις για να σου δώσω. Πόσο πιο διπλωματικά;
Οι φωτογραφίες λειτουργούν ως οφθαλμόλουτρο καλαισθησίας και νοστιμιάς. Ήταν η δημιουργική ιταλική κουζίνα του σήμερα. Αυτό που φαντάζεσαι και ελπίζεις. Το κρασί που επέλεξε ο Μ. ήταν ένα ιταλικό Aglianico από την ζώνη του Taurasi, κοντά στην Νάπολη. Η επιθυμία μας ήταν κάτι διαφορετικό και η επιτυχία ήταν ολοκληρωτική. Φυσικό κρασί, άγριο και γευστικό, ξεχωριστό και γεμάτο, με έντονο χαρακτήρα, από εκείνα που δε θα ξεχάσεις. Ενθουσιαστήκαμε, το απολαύσαμε μέχρι τελευταίας σταγόνας και δεν παραγγείλαμε δεύτερη φιάλη.
Ήμασταν σχετικώς αδιάβαστοι φεύγοντας για τη Ρώμη, ήταν ταξίδι της τελευταίας στιγμής. Σταθήκαμε τυχεροί, δεν υποπέσαμε σε (πολλές) τουριστικές παγίδες, ο καιρός ήταν εξαιρετικός και τα χαμόγελα δεν έσβησαν στιγμή από τα πρόσωπά μας. Περπατήσαμε πολύ (ναι, φορούσα τακούνια, όπως πάντα, μην αναρωτιέσαι, είμαι καταδρομέας) κατά την προσφιλή μας συνήθεια και γνωρίσαμε ξανά την πρωτεύουσα των γειτόνων. Η Ρώμη ήταν μια μακρινή ανάμνηση και για τους δυο μας, μιας είχαμε πολλά χρόνια να την επισκεφθούμε. Κι εκείνη μας υποδέχθηκε με την κομψότητα και τη φινέτσα της βέρας Ιταλίδας. Το All’Oro ήταν το γαστρονομικό επιστέγασμα της επίσκεψης. Μαζί με ένα-δυο μυστικά ακόμα. Τι; Νόμιζες ότι τελείωσα;
All’Oro
Via Giuseppe Pisanelli 25, Rome
- Ημερομηνία επίσκεψης 28/9/2018
- Κόστος δείπνου 245€
- Κόστος κρασιού
- O’gnostro 2015 90€
- Reservation: https://www.ristorantealloro.it/
Φωτογραφίες: Not An Expert
Leave a comment