Δείπνο υψηλής γαστρονομίας με pairing κρασιών από τον ευρωπαϊκό αμπελώνα, βράδυ καθημερινής στην Αλμυρή Κορινθίας. Μάλλον θα το θεωρούσαμε ανέκδοτο πριν λίγα χρόνια. Όταν όμως ο Κώστας Μπαμπαλίκης βάζει κάτι στο ιδιοφυές μυαλό του και μάλιστα με σύμμαχο τον Κωνσταντίνο Λαζαράκη MW ως υπερόπλο στη φαρέτρα, είναι καταδικασμένο να πετύχει . Οι δυο τους πριν λίγο καιρό συναποφάσισαν να (ξανα)διοργανώσουν μια μοναδική βραδιά γαστρονομικού οργίου με μια σπέσιαλ οινική δοκιμή, δεν υπήρχε περίπτωση το αποτέλεσμα να μην είναι άρτιο για τους λίγους και τυχερούς που παρευρέθησαν. Ήμασταν εκεί, όπως καταλαβαίνετε. Και μάλιστα με εκλεκτή παρέα.
Η φιέστα αυτή διοργανώθηκε φέτος για δεύτερη φορά καθώς πριν ακριβώς ένα χρόνο το ντουέτο αυτό μας είχε χαρίσει ένα πρώτο δείγμα της κοινής τους οπτικής στο κρασί και στο φαγητό, της φιλίας και της πολυετούς συνεργασίας τους.
Τρίτη βράδυ, 13 Δεκέμβρη λοιπόν. Το Αλμυρίκι φορούσε τα γιορτινά του με το τζάκι να καίει και την ολόφρεσκη σάλα, που ανακαινιζόταν καιρό τώρα, να σφύζει από κόσμο. Ο σεφ -αν και τραυματίας- επιστατούσε της δημιουργικής ενέργειας στην κουζίνα με τις πατερίτσες του αλλά συγχρόνως ήταν παρών και στη σάλα καλωσορίζοντας τους πάντες.
Κατηφορίζοντας στην εξωτική Κορινθία αμέσως μετά το γραφείο ήμασταν ανυπόμονοι -καθώς ο σεφ δεν είχε αποκαλύψει τίποτα για το μενού στα τηλεφωνήματα των προηγούμενων ημερών κι εγώ λατρεύω τις εκπλήξεις- και φυσικά πεινασμένοι. Όπως πάντα. Καθίσαμε στο τραπέζι μας με την τρελοπαρέα κουβεντιάζοντας με ενθουσιασμό πόσους πόντους θα ‘ρίξει’ ο Ολυμπιακός στη Φενέρμπαχτσε το ίδιο βράδυ και με αντίστοιχο ενθουσιασμό μασουλήσαμε εξαιρετικό ψωμί με φρέσκο μοσχοβολιστό σκορδοβούτυρο. Τότε οι ιθύνοντες νόες της βραδιάς, με κωδικό ΚΛ + ΚΜ, έκαναν μια εισαγωγή πριν το πρώτο πιάτο καταφθάσει στο τραπέζι μας. Ο καθένας με τη σειρά του (λιγόλογος ο ένας, όχι και τόσο ολιγόλογος ο άλλος, όποιος ξέρει, ξέρει) μας άνοιξαν την καρδιά τους αλλά και την όρεξη λέγοντας δυο λόγια για το …τι μας περιμένει. Ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης, από τα 5 κρασιά που επέλεξε να παρουσιάσει από το portfolio του Αίολου, διάλεξε δυο που δοκιμάσαμε σε πανελλήνια πρώτη. Πριν από κάθε κρασί με το χαρακτηριστικό του τρόπο μας διηγήθηκε ως άλλος οινικός Οδυσσέας το ταξίδι και την εκάστοτε περιπέτειά του στα πέρατα της Ευρώπης για να το δοκιμάσει και να το εξασφαλίσει προς πώληση, προκαλώντας με τις περιγραφές και την αστείρευτη ενέργειά του άφθονα γέλια σε όλους. Ο Κώστας Μπαμπαλίκης πάλι, συνεσταλμένος ως συνήθως, με σκοπό να αφήσει το κάθε πιάτο να μιλήσει στην καρδιά μας, μας είπε δυο λόγια για το μενού αποκλειστικής ψαροφαγίας, που σχεδίασε ως το καλύτερο pairing για τις συγκεκριμένες φιάλες και μόνο γι’ αυτή τη βραδιά. Χμ μόνο; Θα το δούμε γιατί επιμένουμε κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι ότι δοκιμάσαμε πιάτα εκείνη τη βραδιά που πρέπει να μπουν στο καθημερινό μενού. Οπωσδήποτε.
Το εντυπωσιακό δείπνο είχε ως εξής. Έναρξη σφύριξε ο διατητής, ο σεφ εννοούσα, με σαλάτα βαλεριάνα με περγαμόντο, deep fried στρείδια και σάλτσα εσπεριδοειδών με Domaine de la Taille Aux Loups Triple Zero Rose NV, ένα κομψό ροζέ αφρώδες από 95% Gamay από το οινοποιείο Jacky Blot στην κοιλάδα του Λίγηρα. Στη συνέχεια κατέφθασε ένα κρουστό ceviche λευκού ψαριού με leche de tigre από maracuja και χαβιάρι κόλιανδρου, το οποίο συνόδευσε το Riesling Heiligenstein Erste Lage Bio 2021 από το οινοποιείο Bründlmayer στην Αυστρία.
Το επόμενο πιάτο ήταν το σούπερ ραβιόλι γεμιστό με μαγιάτικο, σταφίδα και αμύγδαλο σωταρισμένο με βούτυρο κέδρου σε κονσομέ μανιταριών κι εκεί ήρθε να συνοδεύσει μια Ribolla Gialla του 2017 με το εντυπωσιακό πορτοκαλί της χρώμα από το οινοποιείο La Castellada στην περιοχή του Friuli στη βόρεια Ιταλία. Και το βαρύ πυροβολικό του δείπνου έφθασε με τη μορφή σφυρίδας με σάλτσα στιφάδο, καμμένο κρεμμύδι και μανιτάρι King oyster. Για το συγκεκριμένο πιάτο μας επεφύλαξαν μια βελούδινη Vina Tondonia Reserva του 2010 του οινοποιείου R. Lopez de Heredia από τη Rioja της Ισπανίας.
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν με το εξαίσιο επιδόρπιο (λέει ο άνθρωπος που δεν τρώει γλυκά) biscuit με άρωμα εσπρέσο, κρέμα bitter σοκολάτας, φρέσκα μούρα και αλμυρή καραμέλα, το οποίο σχεδόν απαιτούσε το ενισχυμένο του. Αυτό ήταν ένα φρουτώδες και ισορροπημένο Guimaraens Vintage Port του 2004 από το οινοποιείο Fonseca στην Πορτογαλία. Πού αλλού;
Η βραδιά εστέφθη με απόλυτη επιτυχία, ακόμα και σε τομείς που δεν πάει το μυαλό σας εκ πρώτης. Σε πολλά κινητά στα τραπέζια αθόρυβα έπαιζε συγχρόνως ο αγώνας Αργεντινή – Κροατία για το Μουντιάλ όπως και ο αγώνας μπάσκετ του Θρύλου. Είμαστε και φίλαθλοι και λιχούδηδες. Και ήμασταν αρκετοί. Κέρδισε η Αργεντινή, κέρδισε ο Ολυμπιακός, κέρδισαν το στοίχημα της βραδιάς οι Κωνσταντίνοι. Νενικήκαμεν άπαντες. Το μόνο πρόβλημα της βραδιάς ήταν ένα υπέρκομψο αλλά φασαριόζικο κορίτσι που ξεσήκωνε την αίθουσα σε κάθε γκολ. Δεν την ξέρετε, μια φίλη από το χωριό.
Ως κατακλείδα τι να πω; Μάλλον μόνον αυτό. Αναμένουμε την τρίτη, την τέταρτη, την πέμπτη κοκ τέτοια βραδιά με μεγάλη πια ανυπομονησία. Και πού είστε, Κωνσταντίνοι; Ανοίξατε τους ασκούς του Αιόλου και πρέπει να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Μήπως να μην περάσει πάλι ένας χρόνος τούτη τη φορά; Το κοινό μίλησε.
Leave a comment