Το έτερον ήμισυ είχε τα γενέθλιά του ένα μήνα πριν το ταξίδι στην Πορτογαλία. Του είχα τάξει το καλύτερο εστιατόριο της χώρας για δώρο. Όχι, το ίδιο το εστιατόριο, παιδιά αλλά ένα υπέροχο, ξεχωριστό γεύμα. Και νομίζω εκ των υστέρων ότι το πέτυχα.
Το Belcanto ήταν ακριβώς αυτό. Ένα τρίωρο υπέροχο τραγούδι, με αρχή, μέση και τέλος.
Ο Jose Avillez όταν ανέλαβε το εστιατόριο το 2012 άλλαξε τα πάντα. Πήρε το πρώτο αστέρι Michelin την ίδια χρονιά και το δεύτερο την επόμενη. Παρουσιάζει την παράδοση της χώρας του και τη δική του προσωπική γαστρονομική εξέλιξη μέσα από τα πιάτα του. Όταν λοιπόν προσκληθήκαμε να απολαύσουμε το γεύμα μας στο chef’s table στην κουζίνα του 42ου καλύτερου εστιατορίου στον κόσμο, από τη χαρά νιώσαμε σα να είχαμε και οι δυο τα γενέθλιά μας.
Μπαίνοντας διαπιστώνεις μια υπέροχη αύρα συνεπικουρούμενη από πρωτόγνωρη ηρεμία και ησυχία, λίγα τραπέζια με βελούδινες καρέκλες και δερμάτινους καναπέδες και εξαιρετικό στυλ. Οι προνομιούχοι επισκέπτες -δηλαδή εμείς- οδηγήθηκαν απευθείας από έναν από τους πιο ευγενείς υπευθύνους σάλας απευθείας στα ενδότερα, σε ένα υπέροχο φωτεινό τραπέζι ανάμεσα στην κρύα και τη ζεστή κουζίνα.
Φανήκαμε τολμηροί και τυχεροί συνάμα. Ενώ στο τραπέζι αυτό σερβίρεται μόνο το μεγάλο Chef’s Table menu degustation του εστιατορίου κόστους 220€ κατ’ άτομο, ζητήσαμε να επιλέξουμε πιάτα από ολόκληρο τον κατάλογο ώστε να δοκιμάσουμε περισσότερα και το αίτημά μας έγινε αποδεκτό χωρίς δισταγμό. Ξεκινήσαμε με ένα ποτήρι σαμπάνια Perrier-Jouët ενώ ήδη η σομμελιέ είχε φέρει τη λίστα των κρασιών και αποδεικνύοντας ταχύτατα την ευφυία της μας πρότεινε να παραγγείλουμε ποτήρια, τα οποία θα ταιριάζουν με κάθε πιάτο. Και ποιοι είμαστε εμείς να αρνηθούμε τέτοια προσφορά; Μήπως είμαστε ακατάδεκτοι; Βεβαίως και όχι!
Η περιποίηση που δεχθήκαμε συνολικά ήταν άνευ προηγουμένου. Μας προσέφεραν μια σειρά από amuse bouche, το ένα πιο όμορφο και πιο νόστιμο από το προηγούμενο. Ενθουσιάστηκα με το πονηρό κεράσι πουδενητανκερασι και έκρυβε στην καρδιά του πλούσιο foie gras, ενώ ο καλός μου τρελάθηκε με το πρώτο πιάτο, mini brioche γεμιστό με καπνιστό μπακαλιάρο, αυγά πέστροφας και πορτοκάλι που συνοδευόταν από μίνι κοκτεϊλάκι dirty elderini σε υπέροχο κρυστάλλινο ποτήρι. Να μην αναφέρω και τον αστακό με το χαβιάρι σερβιρισμένο σε μπουκιές μες τη βρώσιμη διάφανη ζελατίνα; Ο σεφ δίνει μεγάλη έμφαση τόσο στη γεύση όσο και στην εμφάνιση και στην παρουσίαση των πιάτων του. Οι φωτογραφίες είναι μοναδικά ντοκουμέντα για το κλείσιμο του ματιού του καλλιτέχνη προς τον τον τελικό παραλήπτη. Για μένα το λαμπρότερο δείγμα γραφής της αισθητικής του Avillez είναι το μπαρμπούνι με σάλτσα συκωτιού, xerém στρειδιών και στάχτη δενδρολίβανου. Ασύγκριτο πιάτο. Ο Μ ξεχώρισε μακράν τη θηριώδη πορφυρή γαρίδα κρυμμένη στη σπηλιά του αλατιού.
Η παραγγελία μας στο σύνολο ήταν δύο διαφορετικά πιάτα ο καθένας καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος του καταλόγου και ένα επιδόρπιο από κοινού. Η πινελιά όμως που είναι πανάξια αναφοράς και δεν είχαμε ποτέ συναντήσει ως τώρα ήταν ότι για κάθε διαφορετικό πιάτο που είχαμε διαλέξει λαμβάναμε στο τραπέζι δύο! Όχι, δε μας σέρβιραν ολόκληρες μερίδες εις διπλούν! Ο επικεφαλής της κουζίνας, ο οποίος μας καλωσόρισε ζεστά κατά την άφιξή μας, έβαλε το σύνολο των πιάτων της παραγγελίας μας σε μια σειρά και μας εξέπληξε ‘σπάζοντας’ κάθε πιάτο στα δύο και σερβίροντας με την ίδια ακρίβεια και προσοχή ένα μικρότερο πιάτο στον καθένα μας. Έτσι τελικά, αντί να γλυκοκοιτάζουμε ο ένας το πιάτο του άλλου και να μοιραζόμαστε τις πολύτιμες μπουκιές (γεγονός καθόλου ευχάριστο για μένα) απολαύσαμε το δικής μας επιλογής menu degustation πέντε πιάτων. Τι επαγγελματισμός! Επιλέξαμε δύο ποτήρια κρασιού έκαστος πέραν της σαμπάνιας, για τα οποία οφείλω να τονίσω ότι μας δινόταν πάντα επιλογή με δοκιμή μεταξύ δύο φιαλών για τον καθένα μας για κάθε ποτήρι, με ευγένεια, ικανές πληροφορίες για κάθε φιάλη και διάθεση για πειράγματα! Τα κρασιά που ξεχωρίσαμε και οι δυο ήταν το Alias Bairrada Rosé De Outrora 2016 και το Dulcinea Santos Ferreira Sidónio de Sousa Vinho d’Autor Tinto 2005.
Όμως μία είναι εκείνη η στιγμή που σίγουρα θα συνοδεύει για πάντα την ανάμνηση του Belcanto. Όταν φεύγοντας θελήσαμε να συγχαρούμε τη μαγειρική ομάδα επί το έργον για το απίθανο αποτέλεσμα, προσκληθήκαμε εντός της κουζίνας, μας ευχαρίστησαν(!) για την προτίμηση και βγάλαμε μια ομαδική φωτογραφία ως μοναδικό σουβενίρ για τη συλλογή μας.
Αν με ακούσατε να σιγοτραγουδώ στους δρόμους της Λισαβόνας ήταν απόρροια του Belcanto. Αν δε μου μιλήσατε, ακριβώς επειδή ακούσατε πώς τραγουδώ, δε θα σας αδικήσω.
Belcanto Lisbon
2 Michelin Stars
Rua Serpa Pinto, 10 A, 1200-445 Lisbon
- Ημερομηνία επίσκεψης 26/9/2019
- Κόστος γεύματος 300 € (σύνολο)
- Reservation: https://belcanto.pt/en/
Φωτογραφίες: Not An Expert
Leave a comment