Φέτος όλα θα είναι αλλιώς. Οι οικογένειες και οι παρέες δε θα συγκεντρωθούν γύρω από φασαριόζικα τραπέζια που θα διαρκέσουν ώρες επί ωρών με γέλια μέχρι δακρύων, με ιστορίες από το νηπιαγωγείο και το στρατό, με γλυκές θύμησες για τους απόντες και σπιρτόζικα πειράγματα για τους παρόντες.
Κι όμως τελικά θα συγκεντρωθούν με άλλους τρόπους. Εξασκηθήκαμε τόσους μήνες στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες και τις βιντεοκλήσεις. Θα τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας χωρίς να ακουμπήσουν, θα μοιραστούμε συνταγές χωρίς να τις δοκιμάσουμε, θα ανταλλάξουμε φωτογραφίες και φιλιά από τις οθόνες μας. Και θα ευχηθούμε ‘του χρόνου με το καλό’.
Έτσι στα φετινά ρεβεγιόν θα είναι μικρότερα τα τραπέζια μας και λιγότερα τα σερβίτσια. Θα ξεχειλίζει μόνο η αγάπη. Μεσημεριανό ρεβεγιόν λοιπόν σπάζοντας όλες τις νόρμες. Θα μαγειρέψουμε λιγότερο και θα βάλουμε τα δυνατά μας να σερβίρουμε πιατέλες και χαμόγελα στους λίγους δικούς μας, που θα βρίσκονται εκεί. Ευκαιρία να καταπιαστείς με εκείνη τη συνταγή που έχεις συνεχώς στο νου ‘για μια καλή περίσταση’ και δεν τόλμησες ποτέ. Ίσως μερικές καλές μπριζόλες αντί για το ψητό του φούρνου, ίσως πάπια αντί για γαλοπούλα. Ας αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη. Τόσες εκπομπές μαγειρικής είδαμε στις καραντίνες, να πιάσουν τόπο. Και μην ξεχάσεις και δυο εξαιρετικά πιάτα λαχανικών για τη φιλενάδα που δεν τρώει πια κρέας.
Η δική μου οπτική για το φετινό τραπέζι είναι εναλλακτική και μίνιμαλ, μιας και μόνο τέσσερα σερβίτσια θα στρωθούν στη ροτόντα μας από το πρωί. Ούτε καν οι γονείς μας αλλά ας όψεται η κορώνα και η πρόληψη… Μόνο οι κολλητοί που ευτυχώς αγαπούν το φαγητό και κρασί όσο κι εμείς. Το μπλοκάκι των σημειώσεων και των αγορών παραμένει λευκό καθώς δεν έχουμε αποφασίσει ποιος από τους δυο μας μας θα είναι φέτος το πρώτο βιολί στην κουζίνα. Αν επιλέξω εγώ το μενού θα είναι ταϊλανδέζικο, πικάντικο και αρωματικό, με έμφαση στις γαρίδες και το χοιρινό, αν επιλέξει εκείνος θα είναι γαλλικό, τριών πιάτων, πλούσιο και βουτυράτο με πυρήνα το μοσχάρι και τις πατάτες. Εγώ διαλέγω τα λουλούδια που θα στολίσουν το τραπέζι, εκείνος τη μουσική που θα ακούγεται από το πρωί. Εγώ θα ανάψω τα κεριά κι εκείνος τα φωτάκια του δέντρου.
Σίγουρα όμως μαζί θα επιλέξουμε τα κρασιά που θα συνοδεύσουν κάθε στιγμή της ημέρας από την ώρα που θα ανάψουμε τα μάτια της κουζίνας. Ο γνώμονας τούτης της χρονιά είναι ξεκάθαρος. Στηρίζουμε το ελληνικό κρασί με πάθος και η γιορτινή λίστα αποτελείται από τα πολυαγαπημένα μας. Δε υπόσχομαι ότι θα περιμένουμε την παρέα για να ανοίξουμε την πρώτη φιάλη. Βιαστείτε, ξέρετε εσείς!
Θα ξεκινήσουμε σίγουρα με μπουρμπουλήθρες και τι καλύτερο από το μοντέρνο, φίνο, αρωματικό και εορταστικά αφρώδες Pet Nat του κτήματος Βασάλτη από τη Σαντορίνη για να μπούμε στο κλίμα. Επόμενη λευκή φιάλη θα είναι ο σπουδαίος μπαλαντέρ F του νεαρού οινοποιού Φοίβου Παπαστρατή από την Εύβοια που αφήνει το στίγμα του και κλέβει καρδιές με την πρώτη τραγανή γουλιά χειμώνα-καλοκαίρι. Θα ακολουθήσει μια ανακάλυψη του φετινού καλοκαιριού, ένα ροζέ από μανδηλαριά του κτήματος Αβαντίς δια χειρός Απόστολου Μούντριχα, ένα νοστιμότατο κρασί φουλ στο φρούτο με σοβαρή σαντορινιά οξύτητα. Σειρά θα πάρει μια ολόφρεσκη είσοδος στον οινικό στίβο, το 24 του κτήματος Μοσχόπολις, ένα υπέροχα ντελικάτο pinot noir από τη βόρεια Ελλάδα που ήρθε για να κάνει την έκπληξη και να μείνει στη μνήμη και στους συντηρητές. Ενώ στη συνέχεια η μοναδική βελούδινη Alexandra του κτήματος Μανουσάκη από τα Χανιά δεν κάνει καμία έκπληξη εφόσον αποτελεί σταθερή αξία στη ζωή μας, ένα GSM που ο Ροδανός το ζηλεύει παθιασμένα. Στη συνέχεια τιμώ τα πατρογονικά μου χώματα με ένα υπερπληθωρικό syrah, το Le Roi des Montagnes, δίκαια τη ναυαρχίδα του κτήματος Παπαργυρίου, που βάζει με πείσμα και επιμονή την ορεινή Κορινθία στον οινικό χάρτη. Τελευταία φιάλη για την ημέρα το εκρηκτικό ελίτ Μούχταρο του κτήματος Σαμαρτζή από την κοιλάδα των Μουσών στη Βοιωτία με τη γεμάτη σοκολάτα γεύση, την απίθανη οξύτητα και το φουλ των μαύρων φρούτων.
Τελευταία είπα; Δεν το εννοούσα. Πώς να κλείσεις ένα τέτοιο τραπέζι χωρίς το νέο Vinsanto 16 του κτήματος Χατζηδάκη από τη Σαντορίνη, μια διαχρονική καραμελένια ορυκτή αξία που μόλις εμφιαλώθηκε μετά από βαρελάτο ύπνο 16 ετών;
Από αυτό το τραπέζι λείπουν η Γουμένισσα του κτήματος Χατζηβαρύτη, το Μαυρούδι του κτήματος Γκιρλέμη, ο Νεαρός Τσαπουρνάκος του κτήματος Βογιατζή, η Σαντορίνη του Βασάλτη, η Mademoiselle του κτήματος Χαριτάτου, το Μικροκλίμα του Παπαϊωάννου. Φέτος θα είμαστε λίγοι, βλέπεις. Στο επόμενο τραπέζι όμως θα δώσουν βροντερό παρών. Να είμαστε καλά να μαζευόμαστε!
Δε μπορώ να φανταστώ καλύτερο τρόπο να γιορτάσουμε μια τέτοια αλλιώτικη χρονιά. Και μαζί και χώρια. Και θα ευχηθούμε ‘του χρόνου με το καλό’.
Leave a comment