Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στον Οινοχόο της Καθημερινής την 01/12/2019.
Μέσα σε δέκα μέρες είναι πρακτικώς αδύνατον να γυρίσεις μια ολόκληρη χώρα. Όντας όμως γνωστοί καταδρομείς προσπαθήσαμε να το κάνουμε στην Πορτογαλία. Αποτύχαμε παταγωδώς αλλά ευχαριστηθήκαμε διεξοδικά την όλη προσπάθεια. Μια χώρα σταυροδρόμι πολιτισμών, ανθρώπων, γεύσεων. Η επιρροή της Ευρώπης και τα μαυριτάνικα χαρακτηριστικά παντού μπλέκονται αρμονικά.
Φθάσαμε στο Πόρτο, όπου θα μέναμε δυο μέρες για εξερεύνηση και δοκιμές κρασιών με θέα στον ποταμό Douro, που ορίζει και καθορίζει την πόλη. Μια μικρή και όμορφη πόλη που χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της και τα υπέροχα γιγάντια έργα τέχνης στα κτίρια με τα πλακάκια azulejos στις εκκλησίες και στους σταθμούς, τα πλακόστρωτα ανηφορικά/κατηφορικά καλντερίμια, την εντυπωσιακή γέφυρα Ponte Luis I και το ποτάμι που τη διασχίζει. Εξαιρετική πανοραμική θέα της πόλης από τον πύργο dos Clerigos.
Η απέναντι όχθη, Villa Nova de Gaia, ανήκει στα port houses και στο περιώνυμο βασικό εξαγώγιμο προϊόν της χώρας, το κρασί port. Μη διστάσετε να επισκεφθείτε τους επισκέψιμους χώρους που έχουν δημιουργήσει εκεί όλα τα οινοποιεία, τα οποία προσφέρουν εντυπωσιακές ξεναγήσεις και εξαιρετικές tasting flights στο τέλος για τους οινόφιλους. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως γη της επαγγελίας για τους απανταχού λάτρεις των επιδόρπιων οίνων. Μόνο εμείς πρέπει να φύγαμε τρέχοντας ψάχνοντας ένα ποτήρι καλό ξηρό κρασί στη συνέχεια.
Η περιοδεία μας φεύγοντας από το Πόρτο είχε στόχο την κοιλάδα του Douro, τη μεγαλύτερη οινοπαραγωγική ζώνη της χώρας για άλλες δυο μέρες. Ήταν η περίοδος του τρύγου οπότε τα κτήματα έσφυζαν από ζωή. Δεν τους έφθαναν οι δουλειές τους, είχαν και τους τουρίστες… Πέραν όμως κάθε προσπάθειας αστεϊσμού οι φίλοι μας οι Πορτογάλοι έχουν εξαιρετικές υποδομές υποδοχής των ορδών που δέχονται κάθε χρόνο από κάθε άκρη του πλανήτη και η κοιλάδα δεν είναι εξαίρεση, όπου όλα στρέφονται κυριολεκτικά γύρω από το κρασί. Έχουν εκμεταλλευθεί τη γη τους με τον καλύτερο τρόπο, οι πανέμορφες αναβαθμίδες των αμπελιών δείχνουν ατελείωτες και το οδικό δίκτυο είναι γενικώς καλό. Τα οινοποιεία της περιοχής είναι όλα επισκέψιμα, με την εξαίρεση κάποιων όπου η τηλεφωνική/ηλεκτρονική προκράτηση για την ξενάγηση είναι απαραίτητη.
Η περιοχή του Alto Douro ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας και οφείλω να ομολογήσω πόσο εντυπωσιαστήκαμε από τη συμπεριφορά και τον επαγγελματισμό των ανθρώπων του κρασιού εκεί. Μεγάλη μας αδυναμία απεδείχθη η touriga τόσο σε μονοποικιλιακή οινοποίηση όσο και σε κάποια μοναδικά blend. Μιλώντας δε για blend να μην αμελήσω να μεταφέρω τα φοβερά πορτουγκέζικα κρασιά που προκύπτουν από αμπελοτόπια με παλιά κλήματα στα οποία συνυπάρχουν από 5 έως 45 ποικιλίες. Ναι, κυριολεκτικά!
Με μια διανυκτέρευση στο Aveiro και μια πρωινή στάση για καφέ στην Costa Nova με τα περίφημα ριγέ σπίτια, επόμενος προορισμός για πέντε μέρες ήταν η πρωτεύουσα. Η Λισαβόνα είναι μια όμορφη πόλη χτισμένη πάνω σε οκτώ λόφους. Διαλέξτε τα πιο άνετα παπούτσια σας και βγείτε να την κατακτήσετε. Τα γραφικά κίτρινα και κόκκινα τραμ είναι ο καλύτερος τρόπος να φθάσετε σε πολλούς από τους τουριστικούς προορισμούς, όπως το κάστρο Sao Jorge αλλά να είστε έτοιμοι να σταθείτε στην ουρά σε πολλά αξιοθέατα αν δεν έχετε καλή σχέση με το πρωινό εγερτήριο.
Μπορείτε να ξεκινήσετε τη μέρα σας με έναν από τους πιο παραδοσιακούς γλυκούς θεσμούς της Πορτογαλίας, το pastel de nata, το οποίο πωλείται παντού. Ίσως ήμουν υπερβολικά αυστηρή, μιας και ένα δεν είναι ποτέ αρκετό. Η πόλη αν και θα δοκιμάσει τις αντοχές σας στο περπάτημα αποζημιώνει με καταπληκτική ανεμπόδιστη θέα σε κάθε υψηλό της σημείο. Προτείνω ανεπιφύλακτα στάση για λεμονάδα και νερό στο Miradouro da Senhora do Monte. Οι κεντρικές γειτονιές της πόλης, Rossio, Alfama και Bairro Alto με το έντονο χρώμα δεν ησυχάζουν όλη τη μέρα. Μυρωδιές μπακαλιάρου αναβλύζουν από παντού. Για τους οδοιπόρους περιηγητές αυτό συνιστά πρόκληση για στάση σε κάθε γωνιά. Μη χάσετε τον Πύργο της Belem λίγο έξω από το κέντρο της πόλης και το πανέμορφο μνημειώδες γοτθικό μοναστήρι Jeronimos. Και φυσικά θα ακούσετε fados, τραγούδια με βαθιές συναισθηματικές ρίζες που συγκλονίζουν τον αρχάριο επισκέπτη. Εμείς συγκινηθήκαμε χωρίς να καταλαβαίνουμε λέξη.
Την τελευταία μέρα του ταξιδιού αφιερώσαμε σε μια ολοήμερη εκδρομή στη Σίντρα και στο παραμυθένιο παλάτι Pena, το οποίο ειδικά νωρίς το πρωί βρίσκεται μες τα σύννεφα, στη συνέχεια στο παραθαλάσσιο θέρετρο Cascais, στο μαγευτικό ωκεανό και τις παραλίες Guincho και Boca do Inferno και κλείσαμε με το φάρο στο δυτικότερο σημείο της Ευρώπης, το Cabo da Roca. Αφήσαμε εκτός προγράμματος το νότο της χώρας, την περιοχή Algarve, αφού μάθαμε ότι τους καλοκαιρινούς μήνες μετατρέπεται σε αγγλική παροικία.
Η γαστροοινική μας εμπειρία στην Πορτογαλία ήταν αμιγώς ζουμερή. Δέκα μέρες ήταν αυτές. Δε διστάσαμε στιγμή. Εξάλλου για τους Πορτογάλους, που αγαπούν τόσο το φαγητό όσο και το κρασί, αυτά τα δυο είναι έννοιες συνυφασμένες. Δοκιμάσαμε ψάρια, θαλασσινά και κρέατα σε κάθε τοπική εκδοχή σε ταβερνάκια, εστιατόρια και μπαρ. Ο μπακαλιάρος, οι σαρδέλες, τα όστρακα, οι αστακοί και τα καβούρια όσο και το χοιρινό κατείχαν τη μερίδα του λέοντος στις καρδιές και στους καταλόγους. Η πλάστιγγα έγειρε με άνεση υπέρ των κόκκινων κρασιών με αποκορύφωμα το Arisco (blend 24 ποικιλιών) από το μικρό οινοποιείο Quinta de Tourais χωρίς να διαγράφω λευκά διαμάντια όπως τα δυο -πολύ διαφορετικά μεταξύ τους- alvarinho που ήπιαμε την τελευταία μέρα, το Soalheiro και το Dona Paterna. Το κρασί βρίσκεται παντού, με μεγάλη επιλογή σε ποτήρι στις λίστες σε πολύ προσιτές τιμές, οι επαγγελματίες το αγαπούν βαθιά και το προτείνουν με γνώση και φροντίδα.
Τέλος Σεπτέμβρη ο καιρός μας έκλεισε το μάτι και το καλοκαίρι ευτυχώς δεν ήταν συναισθηματικά έτοιμο για γκραν φινάλε. Ευτυχώς γιατί γυρίσαμε με την ψυχή και το μυαλό γεμάτα ηλιόλουστες εικόνες, μυρωδιές και υπέροχες γεύσεις. Η Πορτογαλία ανήκει πλέον στις χώρες που θα προτείνω ανεπιφύλακτα σε φίλους- ταξιδευτές- οινόφιλους. Και όχι μόνο. Σε όλους για την ακρίβεια.
Πόρτο
- Taberna do Largo, για κρασί και τσίμπημα στον κεντρικό πεζόδρομο
- Flor dos Congregados, μικροσκοπικό slow food εστιατόριο για μοντέρνα τοπική κουζίνα
- Adega de Sao Nicolau, για θαλασσινά και ψάρια
- Prova wine bar, με ατελείωτη λίστα και βαθιά ενημερωμένο προσωπικό
- Quay wine bar, με φαγητό και την καλύτερη θέα στο ποτάμι
Ντούρο
- Tasca da Quinta, ταβέρνα με πέντε τραπέζια, εξαιρετικό μενού και κάβα (στο Peso da Regua)
- Veladouro, μικρό εστιατόριο με απίθανα κρέατα (στο Pinhao)
Οινοποιεία (ξενάγηση σε συγκεκριμένες ώρες κάθε μέρα):
Quinta de Tourais, Quinta do Popa, Quinta das Carvalhas, Quinta Nova, Quinta do Crasto (μόνο με προκράτηση)
Λισαβόνα
- ΤimeOut Market, το πιο εντυπωσιακό food market της Ευρώπης
- Belcanto, για υψηλή γαστρονομία αντάξια των δύο αστεριών του σεφ Jose Avillez
- Cervejaria Ramiro, για τα πιο decadent θαλασσινά της ζωής σας (με μεγάλη αναμονή πάντα)
- Taberna da Esperanca, για τοπική σπιτική κουζίνα
- Alcoa, καφέ/ζαχαροπλαστείο για τα καλύτερα pasteis που φάγαμε στη χώρα
- Comida Independente, delicatessen και κάβα με πέντε θέσεις για τους τυχερούς
- Grapes and Bites, μπαρ/εστιατόριο με ατελείωτη λίστα και εξαιρετική αγάπη για το κρασί
- A Parodia, για ποτά με στυλ και ιστορία ετών
Leave a comment