Τι να πιει κανείς μετά από τρία εξαιρετικά κρασιά; Αν αυτή η ερώτηση γίνει στον Χρήστο Τσικνάκο, ιδιοκτήτη του Faidon’s Athens και μεγάλο οινόφιλο, τότε η απάντηση θα έρθει στη μορφή ανασκαφής.
Βαθιά στον συντηρητή, κρυμμένη πίσω από άλλα διαμάντια, βρισκόταν μία από τις ελάχιστες φιάλες του Arrebatacapas του 2018. Μία Garnacha από την περιοχή του Gredos στην Ισπανία. Δεξαμενή, δρύινα βαρέλια και πήλινοι αμφορείς, γηγενείς ζύμες και 18 μήνες παλαίωσης, ένα μοναδικό terroir με σχιστολιθικά εδάφη και αμπέλια άνω των 70 ετών, όλα δουλεύουν συνδυαστικά για να φτάσει στο ποτήρι μας ένα υγρό ποίημα. Υψηλή συμπύκνωση, κόκκινα φρούτα, μέντα και ευκάλυπτος στη μύτη, γεμάτο σώμα, ζουμερές τανίνες, πολύ μακρά επίγευση. Ένα κρασί παγκόσμιας κλάσης. Μία φιάλη από τις μόλις 1500 που κυκλοφορούν κάθε χρόνο.
Τα υπόλοιπα κρασιά της βραδιάς μπορεί να μην ήταν τα μεγάλα αστέρια του οινικού στερεώματος, αλλά ήταν όλα τους εξαιρετικής ποιότητας και προσέφεραν στιγμές απόλαυσης. Ξεκινήσαμε με μια λευκή Πορτογαλία. Ένα κρασί πιστό στο δόγμα των φίλων Ίβηρων, προέρχεται από έναν αδιευκρίνιστο αριθμό ποικιλιών που μπορεί να βρει κανείς στο αμπελοτόπι. Taboadella Villae από την περιοχή του Dao. Ιδανικό για μια ζεστή καλοκαιρινή βραδιά. Τη σκυτάλη πήρε το ροζέ Can Sumoi. Ένα φρουτώδες κρασί γεμάτο φρεσκάδα που έφερε αέρα Καταλονίας στο τραπέζι μας. Την τριάδα έκλεισε το εξαιρετικό Les Brunes του 2019 από τη νότιο Γαλλία. Ζωικά αρώματα, δέρμα, καπνός, βανίλια. Ένα κρασί που σίγουρα θα ολοκλήρωνε τη βραδιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αν η παρέα αποφάσιζε να κλείσει κάπου εκεί. Ευτυχώς η παρέα και ο Χρήστος είχαν εκατέρωθεν εξαιρετικές ιδέες.
Και ας μην ξεχνάμε το φαγητό. Γιατί κρασί χωρίς φαγητό, σουτζουκάκια δίχως κίμινο. Τα πλατώ του Faidon’s Athens θα στοιχειώσουν τις γευστικές σας μνήμες. Η ποικιλία εξαιρετικών τυριών και αλλαντικών απ’ όλο τον κόσμο απλώς δε συγκρίνεται.
Και κάπως έτσι, παιδιά μου, ψάχνουμε να βρούμε αφορμές να κατέβουμε ξανά μέχρι τη Βούλα.
Leave a comment