Το Syrah είναι από τις πιο αγαπημένες ποικιλίες των οινόφιλων όλου του κόσμου, ενώ και στην Ελλάδα έχει φανατικούς φίλους. Αν και θα το βρούμε φυτεμένο σε κάθε σημείο της γης που καλλιεργούνται αμπέλια, o Ροδανός είναι η περιοχή με την οποία έχει ταυτιστεί περισσότερο. Το Hermitage, το Cornas, το Saint-Joseph, και οι λοιπές περιοχές του φημισμένου ποταμού, έχουν μυθικές διαστάσεις στο μυαλό των οινόφιλων. Με τον κίνδυνο να ακουστώ σαν τον Γκας Πορτοκάλος, πόσοι ξέρουν ότι ένας Έλληνας έχει μερίδιο στην διάδοση και την εμπορική επιτυχία των κρασιών αυτών; Ο λόγος φυσικά για τον Γιώργο Λελεκτσόγλου, τον καβίστα του Tain-l’Hermitage και ενός εκ των σπουδαιότερων εμπόρων κρασιού της Γαλλίας.
Γεννημένος σε ένα χωριό των Σερρών, έζησε μια κινηματογραφική νιότη που μετά από διάφορες στροφές της τύχης, τον έφερε στους πρόποδες του φημισμένου λόφου της περιοχής. Εκεί τον συναντήσαμε και εμείς. Ήταν το μεσημέρι της 5ης Αυγούστου όταν λίγο πριν φύγουμε από το Tain αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε άλλη μια φορά την τύχη μας. Τις δύο προηγούμενες ημέρες, η κάβα ήταν μυστηριωδώς κλειστή. Παραδόξως, ενάντια στις γαλλικές παραδόσεις που θέλει το μεσημέρι να σταματούν την εργασία ακόμα και τα ρολόγια, η τρίτη προσπάθεια ήταν και η τυχερή.
Στο μικρό μαγαζί μας υποδείχτηκε ένας από τους υιούς Λελεκτσόγλου, φορώντας την φανέλα των Bucks με το όνομα του Γιάννη γραμμένο στην πλάτη. Σε άψογα ελληνογαλλικά και με ολίγη από εσπεράντο, καταφέραμε να συστηθούμε και να ανταλλάξουμε δύο κουβέντες. Σύντομα κοντά μας ήταν και ο πατέρας του. Δε χρειάζεται να περάσεις πολύ ώρα μαζί τους για να καταλάβεις πως αν και βρισκόμαστε στη καρδιά της Γαλλίας, η φιλοξενία είναι τυπική ελληνική. Μέσα στις πρώτες κουβέντες, μάθαμε πως το διήμερο ρεπό είχε λόγο την γαμοβάφτιση του άλλου υιού Λελεκτσόγλου και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να ανοίξει η πρώτη φιάλη. Μία από τις 400 μόλις φιάλες Châteauneuf-du-Pape παραγωγής του ιδίου.
Από την πρώτη του επαφή με τον χώρο του κρασιού, δεκαετίες πριν, λειτουργούσε τόσο ως caviste όσο και ως négociant. Αυτό σημαίνει πως πέρα από τις ετικέτες των παραγωγών που πουλούσε σε χονδρική και λιανική (caviste) είχε πάντα και κρασιά που παρήγαγε με τις δικές του προδιαγραφές (négociant). Η συσσωρευμένη εμπειρία όλων αυτών των ετών είναι εμφανής από την πρώτη γουλιά του ρωμαλέου blend από τον Νότιο Ροδανό.
Η κουβέντα μας έφερε στα μεγάλα ονόματα της περιοχής. Στα σπουδαία κρασιά του Chave, στα επικά τραπέζια με τον Chapoutier και φυσικά στην πρώτη του επαφή με το κρασί, όταν κατά τύχη μπήκε στο οινοποιείο του Grippa και άξαφνα άλλαξε η ζωή του. Με την πρώτη δοκιμή, ήξερε τι ήθελε να κάνει πλέον στη ζωή του. Την περίοδο εκείνη, ο Ροδανός, παρότι ήδη φημισμένος, δεν είχε την σημερινή αίγλη. Με εφαλτήριο την κοντινή Λυών, και με μια βαλίτσα στο χέρι, ταξίδεψε σε όλη τη Γαλλία και έπεισε όλα τα μεγάλα εστιατόρια για την αξία των κρασιών του. And the rest is history.
Η κουβέντα τραβάει κρασί και δεν άργησε πολύ το άνοιγμα της επόμενης φιάλης. Ένα Crozes-Hermitage που κατά τα λεγόμενα του δημιουργού, είναι ένα από τα κορυφαία Crozes που έχει πιει ποτέ. Στο τραπέζι μπροστά μας υπήρχαν αρκετές ακόμη φιάλες, με ένα Cornas αγνώστων λοιπών στοιχείων να στοιχειώνει τα όνειρα μου έκτοτε.
Δυστυχώς, το πλάνο της ημέρας μας ήθελε στην Μασσαλία μέχρι το βράδυ και έτσι, νωρίτερα απ’ ότι θα θέλαμε, είπαμε αντίο. Οι ευχές σε αυτές τις περιπτώσεις, μένουν στον αέρα, αλλά κύριε Λελεκτσόγλου πιστέψτε με, αυτή τη φορά δεσμεύομαι να μη τις αφήσω ένα κενό ευχολόγιο. Σύντομα θα τα πούμε στο μυστικό υπόγειο που μας αναφέρατε.
Leave a comment