Hello New York

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στον Οινοχόο της Καθημερινής στις 16/12/2018.

Τα ταξίδια είναι η πεμπτουσία της ζωής μου. Και το φαγητό. Και το κρασί. Και η οικογένεια, το ταίρι μου, ο τετράποδος κολλητός. Μη με αφήνετε να συνεχίσω. Αισθάνομαι ότι θα τελειώσει ο χρόνος μου πριν καν προλάβω να ευχαριστήσω τα μέλη της Ακαδημίας. Έχω τα πάθη μου λοιπόν και τα φροντίζω όσο μπορώ.

Όταν πατάς το πόδι σου ως πρωτάρης επί αμερικανικού εδάφους στο Μανχάτταν, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και βουτάς με πάθος και ορμή. Έτσι τουλάχιστον έκανα εγώ. Και βούτηξα αποφασιστικά στα κύματα γεύσεων που με χτύπησαν αλύπητα αλλά στο τέλος απέδειξα πόσο καλή κολυμβήτρια είμαι. Ή απλώς πόσο πεισματάρα.

Έσο ετοιμη, αυτό έλεγα επαναλαμβανόμενα ως προετοιμασία στον εαυτό μου τις μέρες πριν το ταξίδι. Πόσο έξω έπεσα. Δεν είσαι ποτέ προετοιμασμένος για το μέγεθος αρχικά, για τους αριθμούς, για τις μυρωδιές, τις εναλλαγές, τις γειτονιές. Είναι καλό να είσαι διαβασμένος και να κρίνεις ανάλογα με τις μέρες της παραμονής σου ποια εστιατόρια αξιοθέατα θέλεις να διαγράψεις από τη λίστα σου. Τα μεγάλα μουσεία είναι θηριώδη και σαγηνευτικά. Εμπιστεύσου με και μη χάσεις το ΜΕΤ για κανένα λόγο. Το ίδιο μαγική και απαραίτητη θεωρώ τη βόλτα στο Central Park. Όσο αντέχουν τα πόδια σου ή απλώς ώσπου να πεινάσεις. That’s how I roll. Αν όμως ο χρόνος σου είναι περιορισμένος, οφείλεις να δοκιμάσεις τη ζωή εκεί έξω. Το οφείλεις στον εαυτό σου και στις αναμνήσεις σου.

Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη, που εκτείνεται σε μήκη και πλάτη, με την καρδιά της να χτυπά στο νησί. Το Μανχάτταν είναι μια κυψέλη πολιτισμών, χρωμάτων, αρωμάτων και απολαύσεων. Θέλεις να φας στο δρόμο, μπορείς. Θέλεις μπαρ με αρτιζανάλ μπύρες και μπέργκερς, μπορείς. Θέλεις εστιατόρια με αστέρια Μισλέν, βεβαίως και μπορείς. Αυτός ο κήπος είναι ολάνθιστος καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μόνο τα ουρί του Παραδείσου λείπουν. Δε θα σου τα δώσω όλα στο πιάτο όμως, γι’ αυτά τα τελευταία ψάξε μόνος σου.

Φθάσαμε διαβασμένοι για να μη χάσουμε πολύτιμες ευκαιρίες (για φαγητό και ποτό εννοώ) αλλά η πόλη κατόρθωσε να μας εκπλήξει πολλάκις καθώς βρίθει αντιθέσεων. Από ζωντανές χελώνες και χέλια, που διάλεγαν οι κυρίες για τη σούπα τους στα ψαράδικα της Chinatown ως τα υπέρκομψα ζεύγη ηλικιωμένων φιλενάδων που έκαναν απογευματινό περίπατο με τις καπελίνες τους και αμίμητο στυλ στην Πέμπτη Λεωφόρο. Οι ανατροπές αυτές όμως αποτέλεσαν μέρος αναπόσπαστο του ταξιδιού. Παραδείγματος χάριν ως ευρωπαίοι οινόφιλοι είχαμε ευγενή και απώτερο στόχο να δοκιμάσουμε όσα περισσότερα αμερικανικά κρασιά θα βρίσκονταν στις μπάρες και στους καταλόγους, που θα βρίσκονταν μπροστά μας. Η Νάπα δεν εκπροσωπείται επάξια στην Ελλάδα και αγωνιούσαμε να γευτούμε τους καρπούς των κόπων των αμπελουργών της, οι οποίοι επίσης αγωνιούν για τη γνώμη μας αλλά φευ… Διαπιστώσαμε εμπράκτως ότι η ΝΥ σνομπάρει (από ζήλια; από φούρκα;) το καλιφορνέζικο κρασί με σθένος και αγαπά με πάθος τον παλιό κόσμο μιας οι οινικές λίστες της αποτελούνται κυρίως από φιάλες του ευρωπαϊκού αμπελώνα.

Το κρασί σε ποτήρι στη ΝΥ είναι διαδεδομένη τακτική σε μπαρ και εστιατόρια, απλώς μην εκπλαγείς όταν δεις τις τιμές. Σε προειδοποίησα. Το κόστος είναι περίπου τριπλάσιο των ελληνικών δεδομένων, κοινώς το οικονομικότερο ποτήρι που θα βρεις τιμάται στα 10 δολλάρια (συν το φόρο και το φιλοδώρημα φυσικά).

Ας τονίσουμε για τους επίδοξους τουρίστες ανάμεσά σας ότι το νησί είναι επίπεδο και ενδείκνυται για περπάτημα. Εξάλλου πως αλλιώς θα ανακαλύψεις τα μυστικά της πόλης; Από τις δικές μας εμπειρίες εκεί μη μου ζητήσεις να ξεχωρίσω. Όχι, μη. Καλά, θα σου γράψω κάποιες προτάσεις αλλά μόνο επειδή με πίεσες.

Το Ten Bells στο Greenwich Village είναι το διαμάντι στο στέμμα των wine bars. Στοχοπροσηλωμένο στα φυσικά κρασιά, σκοτεινό και ιδιαίτερο. Με κέρδισε με το πρώτο τυρί. Γιατί πώς θα πιούμε, φίλοι μου; Νηστικοί; Εκεί καταλάβαμε και τη δύναμη των αμερικανικών τυριών, τα οποία ήταν συγκλονιστικά.

Στη συνέχεια:

Bourbon tasting και απίθανα cocktails sur mesure σ’ εκείνο το υπόγειο μπαράκι (θα σου το πω αν με ρωτήσεις ευγενικά) στη Little Italy,

Rainbow Room στο Rockefeller Center για κομψά κοκτέιλ και σπουδαία λίστα για straight whisky με μαγική θέα από τον 65ο όροφο (κεντρική φωτογραφία άρθρου)

Riesling flights στο Terroir στην Tribeca με μεγάλη αγάπη στην Ελλάδα και τα κρασιά της, όπου είχαν οργανώσει σε κλειστή για το κοινό αίθουσα βραδιά γευσιγνωσίας ελληνικών κρασιών τη βραδιά που πήγαμε,

Momofuku Noodle Bar για τις εμπνευσμένες (ή ορθότερα απογειωμένες;) κορεάτικες γεύσεις του David Chang, για την πανσέτα και τα ramen bowls,

Harlem Public για απίθανα μπέργκερς (μην ξεχάσεις το καβούρι και τις τηγανητές πίκλες) και εντυπωσιακές επιλογές μπύρας,

Red Rooster πάλι στο Harlem για αυθεντικό αμερικανικό soul food από το μάστορα Marcus Samuelsson,

Smorgasburg Market στο Williamsberg ως αναντίρρητα το καλύτερο open food market όλων των εποχών,

Joe’s Pizza και Roberta’s στο Brooklyn για αμερικανική πίτσα σε κομμάτι σε jumbo έκδοση ποιότητας και μεγέθους,

Katz Delikatessen για το επικό (σε μέγεθος και νοστιμιά) παστράμι σάντουιτς, που είναι ικανό να χορτάσει μέχρι και το έτερον ήμισυ,

Russ & Daughters για να διαπιστώσεις πόσες επιλογές υπάρχουν για bagel με σολωμό (και να εύχεσαι να μην είχες φάει πριν ώστε να δοκίμαζες περισσότερες),

The Lobster Place στο Chelsea Market για μαγικά όστρακα που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ, καβούρια και αστακούς σε πλαστικό δίσκο με λεμόνι και tabasco

Blue Hill για την αποθέωση της τομάτας και όλων των λαχανικών και την κήρυξη του sustainability ανά τον κόσμο από τον Dan Barber,

Le Bernardin για να διαπιστώσεις πως συνδυάζεται η υπέροχη πρώτη ύλη σε όστρακα και τα ψάρια με τα τρία αστέρια του Eric Ripert.