Heteroclito cave & bar a vin – Αθήνα

Η Αθήνα είναι ωραία. Είναι ωραία γιατί σου δίνει περισσότερες επιλογές από κάθε άλλο μέρος στην Ελλάδα. Θέατρα, εκδηλώσεις, μαγαζιά καινούργια ξεπηδούν κάθε μέρα, προσκλήσεις έρχονται για κάθε λογής δρώμενα ασταμάτητα. Και αυτό είναι κάτι πραγματικά θαυμάσιο. Γιατί πάντα είναι σημαντικό να έχεις επιλογές ώστε από επιλογή να καταλήγεις στο Ετερόκλητο.

Γράφω στο τρίτο πρόσωπο γιατί πραγματικά δεν ξέρω αν κάποιος που έχει πάει μια φορά στο Ετερόκλητο “κατάφερε” να μην το κάνει στέκι. Εκεί, στη μπάρα, πήγαμε ένα από τα πρώτα μας ραντεβού και ήπιαμε έναν καπνιστό Δαλαμαρα. Εκεί, παρέα με μια Κυδωνίτσα, ανοίξαμε εφημερίδες με αγγελίες για σπίτια που ήταν πιο δυσεύρετα από τον Κόνιαρο του Νεραντζή. Εκεί στη γωνία, που δε ξέρω γιατί ακόμα δεν γράφει τα ονόματά μας, σχεδιάσαμε ταξίδια που κάναμε και άλλα που θα κάνουμε. Εκεί γνωρίσαμε τον Σκλάβο και τον Οικονόμου, όταν ακόμα δεν είχαμε ακούσει πουθενά για φυσικά κρασιά.

Στις Ετερόκλητες Δευτέρες, στριμωγμένοι στο πατάρι, πολλές φορές καθήμενοι στο πάτωμα, μάθαμε για τα Volcanic Wines, για την ιδιαιτερότητα του terroir της Κεφαλονιάς, για μυθικά εορταστικά κρασιά και για παραγωγούς – “αλχημιστές” που με βιοδυναμικές μεθόδους βγάζουν μαγευτικά κρασιά. Ήπιαμε στη μνήμη του Χαρίδημου και εις υγείαν της νέας γενιάς Χατζηδάκη.

Στο Ετερόκλητο γνωρίσαμε τους ανθρώπους και μας γνώρισαν. Βγήκαμε παρέα, πήγαμε και ήρθαμε σε σπίτια και πάντα ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την μπάρα. Αν δεν υπήρχε αυτή η μπάρα μπορεί να μην υπήρχε το blog αυτό γιατί απλά οι περισσότερες σκέψεις, οι προβληματισμοί για το κρασί και η κουβέντα γύρω από όσα όμορφα συνοδεύει έλαβαν χώρα εκεί.

Στο Ετερόκλητο μάθαμε να πίνουμε κρασί σε ποτήρι. Όχι γιατί ήταν οι πρώτοι που προσέφεραν αυτή την επιλογή, αλλά γιατί ο πλούτος των διαφορετικών επιλογών κάθε μήνα σε ποτήρι κάνει τους ενθουσιώδεις φίλους του κρασιού, όπως εμένα και την Μ, να νιώθουν παιδάκια σε ζαχαροπλαστείο. Απλά δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Λύση φυσικά υπάρχει. Όλα.

Κάπου εδώ πρέπει να κάνω μια εξομολόγηση. Τους τελευταίους μήνες απατώ συστηματικά την αγαπημένη μου γωνία στην μπάρα. Ίσως φταίει πως ακόμα δεν έχει μπει η πλακέτα με τα ονόματά μας. Ίσως ότι πάντα το νέο έχει κάτι ελκυστικό. Έτσι τα βράδια μου δεν με βρίσκουν επί της οδού Πετράκη αλλά επί της οδού Φωκίωνος. Εκεί που σε απόσταση 7-8 μέτρων από το Ετερόκλητο βρίσκεται το αδερφάκι του, το “δίπλα”. Με πρόσθετες επιλογές από το διεθνή αμπελώνα και αποκλειστικά με κρασιά φυσικής οινοποίησης, το “δίπλα” προσφέρει μια πρόταση μοναδική στο οινόφιλο κοινό.

Το Ετερόκλητο και το “δίπλα” για μένα δεν είναι απλά ένα wine bar. Είναι το μέρος όπου μετά την αλλαγή πόλης πριν από τέσσερα χρόνια, από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, βρέθηκα ξένος μεταξύ αγνώστων και σύντομα έγινα φίλος μεταξύ φίλων. Madeleine και Δημήτρη, σας ευχαριστώ γιατί πέρα από ένα εξαιρετικό μαγαζί καταφέρατε να φτιάξετε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Μια μεγάλη κοινότητα φίλων.