La Colombe – Cape Town

Το ταξίδι στη Νότια Αφρική σχεδιάστηκε εν ριπή οφθαλμού. Δηλαδή ο σοβαρός σχεδιασμός ξεκίνησε μόλις εγώ έμαθα ότι θα πετάξω μόνη στο Cape Town να συναντήσω το Μάκη, που βρισκόταν ήδη κάποιες μέρες στο Johannesburg και θα ερχόταν να με συναντήσει στη νοτιότερη μύτη της χώρας. Και της ηπείρου. ‘Θα έρθω για σένα στην άκρη του κόσμου’ και λοιπά ρομαντικά. Με ξέρετε πια, δεν είναι του χαρακτήρα μου οι εκπλήξεις, δε μου αρέσουν τα αναπάντεχα ταξίδια, τα οινοποιεία, τα εστιατόρια. Αλλά τι να κάνω; Να του χαλάσω το χατίρι; Ιδίως εφόσον υπήρχε εισιτήριο με το όνομά μου. Δε γίνονται αυτά, δεν είμαι δα και κανένας παλιάνθρωπος. Έσφιξα τα δόντια, διάλεξα 20 φορέματα και αντίστοιχα παπούτσια, αγόρασα τον οδηγό Lonely Planet και έκανα κρατήσεις σε δυο εστιατόρια. Με δυσκολία αλλά το έκανα. Και μπράβο μου.

Ο έως τώρα αξιόπιστος φίλος μου, οδηγός Michelin στάθηκε αδύνατο να με καθοδηγήσει μιας και σε ολόκληρη την Αφρική δεν έχουν απονεμηθεί αστέρια. Σε κανένα εστιατόριο. Παράξενο, έτσι; Οπότε στράφηκα σε κείνη την ομάδα την ομοούσιο, την ακαταμάχητη και την αχόρταγη, της οποίας η απόδοση ποτέ δε με έχει απογοητεύσει ως τώρα. Είναι η εξής φανταστική υπερ-τριπλέτα. Η μελέτη, το ένστικτο και η παντοδύναμη μύτη μου.

Τα εστιατόρια, που κέρδισαν αμέσως την προσοχή μου, εκείνα για τα οποία η όρεξή μου η λιχούδω στέναξε, ήταν δύο και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το Fyn μες το κέντρο της πόλης και το La Colombe στα εξοχικά προάστια. Πήγαμε και στα δύο, οπότε αναμείνατε ανταπόκριση και από το πρώτο, το οποίο μας εντυπωσίασε κρατώντας την αφρικανική παράδοση και διανθίζοντάς τη με ιαπωνικές πινελιές, τεχνικές και αρώματα. Στον επόμενο τόνο.

Το La Colombe στο estate Silvermist δίνει εκ πρώτης την εντύπωση μιας αριστοκρατικής επαρχιακής κατοικίας σε αποικιακό ύφος, εντύπωση που τη διατηρεί και κατά την είσοδό σου στην άνετη φωτεινή λευκή σάλα. Καθώς κατεβαίνεις τα σκαλιά νιώθεις ότι έχεις προσκληθεί σε γεύμα σε ένα υπέροχο σαλόνι, ο ένας τοίχος του οποίου είναι ολόκληρος τζαμαρία που βλέπει στο δάσος. Η ομάδα της εξυπηρέτησης πολυπληθής και μαυροντυμένη. Πάντα σκέπτομαι όταν μια ομάδα είναι τόσο καλοκουρδισμένη ότι μου θυμίζει ανσάμπλ χορού. Τα πάντα μετρημένα χωρίς να φαντάζουν μηχανικά, μια υπέροχη αρμονία και συνεχής κίνηση.

Το ίδιο ακριβώς αισθανθήκαμε με το φαγητό. Επιλέξαμε το πλήρες Chef’s Menu, ένα menu degustation μοναδικό ταξίδι από τη Γαλλία ως την Αφρική και ως τα πέρατα της Ασίας. Η γεύση έδινε τη θέση της σε περισσότερη γεύση και αυτή σε ακόμα περισσότερη. Μια εμπειρία δώδεκα πιάτων. Ή μήπως καλύτερα δώδεκα σταδίων απόλαυσης. Δεν ξέρω αν ακούστηκε πρόστυχο αλλά ήταν. Η πιο καθαρή πρόστυχη γευστική μας εμπειρία. Τίποτα δεν ήταν κρυμμένο σε αφρούς και σκόνες και σφαιροποιημένες μπουκιές. Όλα τόσο απλά και τόσο περίπλοκα συγχρόνως. Από την εμφάνιση του πρώτου πιάτου με το όνομα The dove’s nest καταλάβαμε ότι η ομορφιά και η κομψότητα θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της παρουσίασης των πιάτων. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ακόμα ότι θα ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά και της γεύσης. Γιατί όλα τα πιάτα, κάθε μπουκιά είχε ομορφιά και κομψότητα. Ο ουρανίσκος μας έκανε πάρτυ.

Θα ξεχωρίσω τον περιώνυμο (και ομώνυμο) τόνο La Colombe, ένα πιάτο σήμα κατατεθέν του εστιατορίου, το καραμελωμένο μπουτάκι του ορτυκιού στο hibachi,  το όστρακο perlemoen (ή abalone, όπως το ξέρουμε) με την πανσέτα ή το ψάρι με το μαγικό συνδυασμό με το τραγανό lardo και φυσικά ένα από τα πιο νόστιμα αρνάκια, που έχω δοκιμάσει, με το ζουμερό φιλέτο του να συνοδεύεται με καπνιστό παϊδάκι, μπρόκολο και αντζούγια. Αυτά τα λοκάλια, τα αρνάκια karοο που τρέφονται αποκλειστικά με τη βοτανική βλάστηση fynbos της Νοτίου Αφρικής, μου έκλεψαν την καρδιά. Τόσο ζωντανά όσο και μαγειρεμένα. Τα φάγαμε μόνο μαγειρεμένα, να το διευκρινίσω.

Όσον αφορά στα κρασιά, οφείλουμε να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο. Τους αξίζει. Αποφασίσαμε να πάρουμε το μεγάλο pairing, το οποίο προτείνουν με το φαγητό. Και τότε ξεκίνησε ο Luke τα μαγικά του. O Luke Erickson είναι ο head sommelier του εστιατορίου. Ευγενής και εξαιρετικά περιποιητικός από την πρώτη στιγμή, ενθουσιάστηκε τόσο με τους Έλληνες επισκέπτες, που αποφάσισε να παίξει σε άλλη πίστα. Μας προσέφερε δυο διαφορετικά pairings, ώστε να δοκιμάσουμε περισσότερες νοτιοαφρικανικές ετικέτες και επιπλέον άνοιξε κάποιες δικές του αγαπημένες φιάλες από τα βάθη του κελαριού του απλώς για να μας προσφέρει την εμπειρία της δοκιμής.

Τα ποτήρια ήταν πολλά, καθώς κάθε πιάτο είχε το δικό του κρασί. Καθίσταται αδύνατον να αναφερθώ σε όλα αλλά δε μπορώ να παραβλέψω εκείνα που μας εντυπωσίασαν. Και ήταν αρκετά. Τα περισσότερα ποτήρια φαίνονται στις φωτογραφίες, μιας και υπάρχουν δυο που μας διέφυγαν πάνω στην απόλαυση της στιγμής. Επίσης συνεπής στην πρόθεσή του να μας περιποιηθεί …δεόντως, προσγειώθηκε στο τραπέζι μας ποτήρι μαύρο αδιαφανές με κρασί έκπληξη και μας έπαιξε τρελό mindgame. Ο Luke ευχαριστήθηκε τον αγώνα μας να το βρούμε, εμείς ευχαριστηθήκαμε το κρασί. Πρόκειται για μια one-off φιάλη, νοτιοαφρικάνικο Riesling από το οινοποιείο Orpheus & The Raven στο Durbanville. Μέλι, ροδάκινο, ανθός πορτοκαλιού, κυδώνι, ολίγη από ρίγανη, οξύτητα και φρεσκάδα και μια αχνή ιδέα πετρόλ, που τελικά ομολόγησε το μυστικό. Δε μπορώ να μην αναφέρω το νεαρό Chenin Blanc 2021 του επαναστάτη Jasper Wickens, αληθινού terroirίστα από τη Swartland και το οινοποιείο Swerwer, που παρ’ όλη τη νιότη του μας έδωσε πράσινο μήλο, νεκταρίνι, εσπεριδοειδή, αγιόκλημα, αλμυράδα και τσακμακόπετρα.

Ανάμεσα σε εκείνα που ξεχωρίσαμε και οι δυο ομοφώνως ήταν το Sémillon 2011 του οινοποιείου Steenberg από την Constantia, κοντά στο Cape Town, ένα χρυσό ολοστρόγγυλο κρασί με υπέροχα αρώματα εξωτικών φρούτων και μαγιάς, βουτυράτο και κρεμώδες, γεμάτο και ολοζώντανο. Ένα ακόμα ποτήρι ήταν το αποτέλεσμα μια μακροχρόνιας φιλίας δύο οινοποιών, του Bruwer Raats και του Mzokona Mvemve, οποίοι αποφάσισαν να συνεργαστούν για μία και μόνη φιάλη και ακολουθώντας μια δική τους τρελή διαδικασία επιλογής από τις 5 μπορντολέζικες ποικιλίες και το αγαπημένο τους Cabernet Franc παράγουν ένα κρασί αστέρι κάθε χρόνο. Εδώ και 11 χρόνια δημιουργούν το MR de Compostela, ήπιαμε το 2017 και μας έμεινε αξέχαστο.

Στη συνέχεια το Emma’s Pinot Noir του 2019 από το οινοποιείο Creation στο Hemel-en-Aarde, μια μοναδική περιοχή, νέα οινοπαραγωγική ζώνη, όπου καλλιεργούνται Chardonnay kai Pinot Noir. Τέλος τα βαριά πυροβολικά το υπέρκομψο blend Shiraz και Cabernet Sauvignon, Anwilka 2012 από το Stellenbosch με περγαμηνές από το Château Angélus και το Château Cos d’Estournel αλλά και το Renegade 2013 του Ken Forrester, ένας υπέροχος Ροδανός από τη Νότια Αφρική, ρούστικος και μπαχαράτος, η τέλεια μίξη παλαιού και νέου κόσμου.

Θα επιστρέψω και θα ξαναματαπώ ότι η εξυπηρέτηση του Luke Erickson ήταν μνημειώδης. ‘Αν δε σας άρεσε αυτό, να σας φέρω κάτι άλλο να δοκιμάσετε’ και ούτω καθεξής. Ένας επαγγελματίας που κερδίζει τον πελάτη του γρήγορα και εύκολα, με περισσή φινέτσα. Το εντυπωσιακό είναι ότι γνώριζε εξ αρχής ότι μάλλον δε θα μας ξαναδεί. Εκτός κι αν έρθει διακοπές στην Ελλάδα. Και αυτό θα είναι το sequel. Ακατάλληλο για οινικά ανηλίκους πιθανολογώ.

Ο Μάκης φεύγοντας έκανε μεγάλη δήλωση. Του φάνηκε το τελειότερο μενού συνολικά, που έχουμε ως τώρα καταβροχθίσει. Μάλλον έπρεπε να διαλέξω άλλο ρήμα, πιο ευπρεπές αλλά τούτο εκπροσωπεί ρεαλιστικά την κατάσταση. Λες και δεν τρώμε στο σπίτι μας. Τρώμε, τρώμε, μην ανησυχείτε.

Το La Colombe κατέχει για το 2023 τη θέση 94 στην παγκόσμια κατάταξη για τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Θα μπορούσε να είναι ακόμα ψηλότερα. Αν και όταν παίζεις μπάλα σε τόσο υψηλό επίπεδο, η αρίθμηση δεν παίζει τόσο σημαίνοντα ρόλο, όσο η απόλαυση. Εδώ η απόλαυση ισοδυναμεί με σερβιρισμένη αρμονία. Δεν καταλαβαίνεις κενά στην κίνηση, στην αφήγηση, στις λεπτομέρειες, στην πλοκή. Γιατί τι είναι ένα έξοχο γεύμα στην άλλη άκρη του κόσμου, αν δεν είναι μια υπέροχη ιστορία. Να τη θυμάσαι και να τη διηγείσαι.

La Colombe – Cape Town

Silvermist Wine Estate, Main Road, Constantia Nek, Cape Town, 7806, South Africa

• Ημερομηνία επίσκεψης 13/5/2023
• Κόστος δείπνου – Chefs Menu @ R 1895/ άνα άτομο (+13.5%service charge)
• Κόστος κρασιού –
• Reservations https://lacolombe.restaurant/reservations
• Φωτογραφίες: Not An Expert