La Tour Melas – Φθιώτιδα

Saint-Tropez, Cannes, Antibes, Nice, Αχινός. Τι; Όχι;

Θέλετε να μου πείτε πως το La Tour Melas δε βρίσκεται στην Προβηγκία; Σας παρακαλώ, ας είμαστε λίγο σοβαροί. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο D559, τη γνωστή παραλιακή οδό της Κυανής Ακτής, και αφού περάσεις τη Νίκαια, βγαίνεις στην έξοδο για Στυλίδα και από εκεί ακολουθείς τις πινακίδες για το πυργόσπιτο του κτήματος Μελά.

Μπορεί το πρωινό να μην ήταν λαμπερό, σαν τις φημισμένες ηλιόλουστες μέρες στην plage de Saint-Tropez, και να θύμιζε περισσότερο  τα γεμάτα ωκεάνια ομίχλη τοπία του Bordeaux, αλλά αυτό δεν έκοψε σε τίποτα τον ενθουσιασμό μας για την επίσκεψη. Η διαδρομή από την εθνική οδό (D559 ή A1 δική σας επιλογή) είναι σύντομη. Περνώντας από το χωριό του Αχινού, ακολουθείς ένα μικρό φιδωτό δρόμο, που σε βγάζει σε μια βαριά, συρόμενη πόρτα. Το επιβλητικό έμβλημα του κτήματος σηματοδοτεί με επιτυχία την μετάβαση από την Ελληνική επαρχία στην καρδιά της Γαλλικής οινικής παραγωγής.

Αποτέλεσμα ενός μυθικού πλέον στοιχήματος, το La Tour Melas, ξεκίνησε με στόχο την κορυφή. Όχι της Ελλάδας. Του κόσμου. Ο ιδρυτής, Κύρος Μελάς, λάτρης του καλού κρασιού, βρέθηκε πριν χρόνια να δοκιμάζει το φημισμένο Châteaux Le Fleur-Petrus. Η παρέα του Κύρου Μελά δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό της, αλλά στο μυαλό του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, μια ιδέα έπαιρνε ήδη μορφή. Στοιχηματίζω πως ένα τέτοιο κρασί, μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα, δήλωσε και κάποιοι τον κοίταξαν σαν εξωγήινο. Το στοίχημα έγινε αποδεκτό and the rest is history. Η τοποθεσία ήταν σχεδόν προκαθορισμένη. Το οικογενειακό κτήμα στην Φθιώτιδα. Οι φυτεύσεις Cabernet Franc και Merlot ξεκίνησαν άμεσα. Άλλωστε ο στόχος ήταν το Le Fleur. Άμεσα δε σημαίνει απαραίτητα και επιτυχημένα. Κάπου εκεί μπαίνει κάνει την είσοδο του στο πλάνο ο Πάνος Ζουμπούλης. Ο σπουδαίος οινολόγος ανέλαβε την εποπτεία του κτήματος και υπό την καθοδήγησή του στήθηκε ο αμπελώνας, το οινοποιείο και φυσικά η γκάμα των κρασιών.

Το κτήμα εκτείνεται στην πλαγιά ενός λόφου που επιβλέπει το Μαλιακό κόλπο. Η είσοδος απέχει μερικά λεπτά διαδρομής με το αυτοκίνητο από το κύριο κτιριακό συγκρότημα που φιλοξενεί τους χώρους παραγωγής, την αίθουσα γευσιγνωσίας, το κελάρι και φυσικά τον περίφημο πύργο με τον ξενώνα. Από αυτή τη διαδρομή ο επισκέπτης αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν έχει μείνει στην τύχη στο La Tour Melas. Τα προσεγμένα μονοπάτια, ο ολοκάθαρος περιβάλλων χώρος, η φροντισμένη χλωρίδα, που περικλείει τα αμπέλια, όλα φωνάζουν προσοχή στην λεπτομέρεια. Στην είσοδο του επισκέψιμου μέρους του οινοποιείου, μας υποδείχτηκε η hostess του κτήματος. Μας οδήγησε σε μια μεγάλη αίθουσα που εκτελεί χρέη εστιατορίου για τους ενοίκους του ξενώνα και tasting room για τους επισκέπτες του οινοποιείου. Ο χώρος είναι επιβλητικός, χωρίς να χάνει το μέτρο, συνδυάζει άψογα την αίσθηση της αγροικίας με τη διακριτική πολυτέλεια. Το μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι, που φιλοξένησε την δοκιμή μας, είμαι βέβαιος πως αν είχε στόμα θα εξιστορούσε ιστορίες για best seller.

Εκεί ο Enoch, ένας από τους οινολόγους του κτήματος, πήρε την σκυτάλη της φιλοξενίας ώστε να μας ξεναγήσει στο οινοποιείο πριν τη μεγάλη ώρα της δοκιμής. Οι χώροι του οινοποιείου αποπνέουν μια σοβαρότητα. Όλα βρίσκονται στην θέση τους. Όλες οι γωνιές είναι μελετημένες. Τίποτα δεν είναι παράταιρο. Τάξη, οργάνωση και επαγγελματισμός. Μετά από μια σχετικά γρήγορη περιήγηση τους χώρους παραγωγής, βρεθήκαμε στο κελάρι. Στο χώρο που η καρδιά των οινόφιλων σίγουρα θα χτυπήσει πιο δυνατά, άπαξ και περνούν την πόρτα του. Βαρέλια, αυγά, αμφορείς, γυάλινοι οινοποιητές, ότι είναι απαραίτητο για την παραγωγή ποιοτικών κρασιών και την διεξαγωγή ουσιαστικών πειραμάτων. Στο διπλανό χώρο, το οινοφυλάκιο και το κελάρι του οινοποιού, κρύβουν θησαυρούς, του κτήματος και της ιδιωτικής συλλογής του Κύρου Μελά.

Στην άλλη άκρη της κεντρικής αυλής, βρίσκεται ο εμβληματικός πύργος. Δεν πρόκειται για οχυρωματικό έργο, ούτε για βυζαντινό παρατηρητήριο. Είναι μια σύγχρονη κατασκευή που είχε αρχικό στόχο να λύσει ένα πρόβλημα επιβίωσης. Τα νεαρά αμπέλια χρειάστηκαν νερό, σε μια άνυδρη περιοχή. Μια στρόγγυλη, τσιμεντένια δεξαμενή έλυσε το πρόβλημα της άρδευσης, αλλά δημιούργησε έναν άσχημο όγκο στην καρδιά του κτήματος. Η δεξαμενή ντύθηκε με πέτρα ώστε να ενσωματωθεί στο περιβάλλον και για να βελτιωθεί η εικόνα, προστέθηκαν οι δύο όροφοι. Εγένετο ο πύργος, εγένετο το La Tour Melas.

Πίσω στην σάλα, το line-up ήταν έτοιμο και μας περίμενε. Το κτήμα παράγει έξι ετικέτες, τρεις ροζέ και τρεις ερυθρές. Στο τραπέζι, βρέθηκαν και οι έξι τους σε παράταξη και περίμεναν υπομονετικά να φωτογραφηθούν και να περάσουν στο ποτήρι μας.

 La Tour Melas 2018

Ο μεγάλος εχθρός της οινικής εμπειρίας είναι η προσδοκία. Το La Tour Melas δημιουργεί προσδοκίες. Μεγάλες θα έλεγα. Η ιστορία, η φήμη, η σπανιότητα, ακόμα και η τιμή του, συνηγορούν σε αυτό. Αξίζει ο θόρυβος και η προσμονή; Μετά τις πρώτες γουλιές, η απάντηση είναι πολύ απλή. Το La Tour Melas ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Ένα μεγάλο κρασί. Ένα iconic κρασί.

Blend 60% Cabernet Franc και 40% Merlot, single vineyard, από το αμπελοτόπι που βρίσκεται δίπλα στα όρια του κτήματος. Το χρώμα του βαθύ, σχεδόν μελανό. Στη μύτη αρώματα μαύρων φρούτων, μπαχαριού και βιολέτας. Στο στόμα η συμπύκνωση είναι εμφανής. Κοφτερή οξύτητα, μαλακές αλλά πλούσιες τανίνες και μια ανεξάντλητη επίγευση.

Παλιές Ρίζες 2019

Το αγιωργίτικο είναι η αδυναμία μου. Είναι ένα σταφύλι που τσεκάρει όλα τα κουτάκια της απολαυστικότητας. Πολλές φορές έχει πέσει θύμα κακομεταχείρισης. Ακόμα και στη Μέκκα της παραγωγής του, τη Νεμέα, δεν είναι πολλά τα δείγματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως κορυφαία. Έτσι όταν συνάντησα πρώτη φορά τις Παλιές Ρίζες στο ποτήρι μου, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ένα κρασί που εκφράζει το σταφύλι που αγαπώ με τον τρόπο που του αρμόζει.

Ένα αμπέλι άνω των 100 ετών από τη Νεμέα, δίνει τον καρπό του ώστε να οινοποιηθεί στην Φθιώτιδα.  Το χρώμα του είναι βαθύ μωβ. Στη μύτη κόκκινα και μαύρα φρούτα, βανίλια και μελάνι. Στο στόμα συμπύκνωση από άλλο πλανήτη. Μαλακές και πλούσιες τανίνες. Επίγευση που δε τελειώνει ποτέ.

Silphium 2021

Silphium, το μαγικό βότανο των Ρωμαίων. Η λύση σε όλα τα προβλήματα. Τόσο σπάνιο που άξιζε το βάρος του σε ασήμι. Silphium, το σπάνιο και μοναδικό ροζέ του La Tour Melas. Αν μπορεί να συγκριθεί με κάτι είναι μόνο οι κορυφαίες ετικέτες των μεγάλων Chateau της Προβηγκίας. Το Silphium δεν είναι ακόμα ένα ροζέ κρασί με απαλό χρώμα που υπάρχει γιατί αυτό ζητά η αγορά. Το Silphium είναι ένα σπουδαίο κρασί κρασί φτιαγμένο για μεγάλες οινικές απολαύσεις.

Το vintage του 2021 είναι το πρώτο της νέας εποχής. Τρεις ξεχωριστές, σπάνιες ελληνικές ποικιλίες, Φωκιανό, Μονεμβασιά και Άσπρο ποταμίσι, μας δίνουν ένα πλούσιο και φινετσάτο κρασί. Τα αμπέλια βρίσκονται στην Νάξο και έχουν ηλικία άνω των 70 ετών. Το χρώμα του είναι σομόν και στη μύτη βρίσκουμε λευκά άνθη, πεπόνι και φράουλα. Το σώμα του είναι γεμάτο, με την αίσθηση του βαρελιού να προσδίδει στο κρασί έναν πλούσιο χαρακτήρα. Ζωντανή οξύτητα και πολύ μακριά επίγευση.

Αν το Cyrus One 2020 προερχόταν από κάποιο άλλο οινοποιείο, θα ήταν η ναυαρχίδα του. Αγιωργίτικο, Cabernet Franc και Merlot δημιουργούν ένα υπέροχο χαρμάνι γεμάτο όγκο. Για το Idylle d’Achinos τα λόγια περισσεύουν. Ένα κρασί που αναδιαμόρφωσε την κατηγορία των ροζέ Προβηγκίας στη χώρα μας. Τέλος, το Nautilus είναι ένα ευχάριστο, φρέσκο ροζέ από Αγιωργίτικο, Grenache και Syrah.

Τα κρασιά του La Tour Melas έχουν όλα ένα κοινό χαρακτηριστικό. Μια σχεδόν εμμονική αναζήτηση της τελειότητας. Από το αμπέλι μέχρι την οινοποίηση, κανένα βήμα δεν γίνεται στην τύχη. Πρωτεργάτης ο ιδρυτής του κτήματος και αρχιμάστορες ο Πάνος Ζουμπούλης και η οινολόγος Elsa Picard, μαζί με τους ανθρώπους που από κάθε θέση πασχίζουν για το τελικό αποτέλεσμα που φτάνει στο ποτήρι μας, υπηρετούν πιστά το δόγμα της ασυμβίβαστης προσέγγισης. Κάπως έτσι φτάνει κανείς στην κορυφή.  

Το La Tour Melas ξεκίνησε από ένα στοίχημα. Πριν από τρία χρόνια ήρθε η ώρα για το “La Tour Melas Wine Challenge”. La Fleur, La Violette και Canon La Gaffellière εναντίον La Tour Melas. Τυφλή δοκιμή και η νίκη δίκαια στο διεκδικητή από τον Αχινό.

Υ.Γ. Ένα θερμό ευχαριστώ στον φίλο μας Σπύρο Ζουμπούλη, που έκανε αυτή την last minute επίσκεψη εφικτή.