Osteria Greca

Η Osteria Greca ήταν το όνειρο και το στοίχημα του Γιάννη Παπαργυρίου και της οικογένειάς του. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Γιάννης Παπαργυρίου δεν είναι τζογαδόρος αλλά ένας φοβερά μελετημένος οινοποιός, με στόχους και πρόγραμμα, η δημιουργία της οστερίας θα μπορούσε να φανεί παράτολμη στα ορεινά του Κιάτου. Όμως εκείνος, όλοι μαζί για την ακρίβεια, το πίστεψαν και πέτυχαν. Η ομάδα έχει ισχυρή οικογενειακή ραχοκοκκαλιά. Στα ηνία ο Γιάννης και η υπέροχη, ακούραστη και πάντα χαμογελαστή Ελένη Χρήστου και η Ελπίδα Παπαργυρίου, αδελφή και συνάδελφος του Γιάννη, εξαιρετική παρουσία στη σάλα, ευγενή, σβέλτη και εξόχως κατατοπιστική. Όταν ο Δημήτρης και ο Αλέξανδρος, τα δύο νεότερα τέκνα της οικογένειας και το νέο αίμα του οινοποιείου, δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις ίσως να είστε τυχεροί και να τους γνωρίσετε επίσης. Σύμμαχός τους στις φωτιές ο Γιώργος Αντωνέλλος, επικεφαλής στην κουζίνα, αποδίδει φόρο τιμής στην τοπική κουζίνα της Κορινθίας και της Πελοποννήσου με αγάπη και αφοσίωση.

Βρεθήκαμε εκεί με μια διαβόητη -μη λέτε ονόματα- συμμορία τη Δευτέρα του Πάσχα. Πολυαναμενόμενη η μέρα ξεκούρασης για τη δική μας παρέα και προμηνυόταν υπέροχη. Η Osteria είχε κλείσει για το σαββατοκύριακο του Πάσχα οπότε όλη η ομάδα του εστιατορίου αλλά και τα αφεντικά ήταν φρέσκοι και ορεξάτοι. Πού να ήξεραν τι τους περίμενε; Ο Γιάννης μας υποδέχθηκε χαμογελαστός στην κατάμεστη σάλα και πριν προλάβουμε να χτενίσουμε τον κατάλογο, μας απήγαγε μαζί με τον ψηλό και μας οδήγησε στην κάβα. Η ποικιλία τέτοια, που δυσκολεύει την απόφασή σου. Ελληνικός και παγκόσμιος αμπελώνας σε μεγάλα κέφια στα ράφια. Νέες και παλιές χρονιές σε τιμές φιλικές να σου κλείνουν το μάτι πονηρά ως Σειρήνες. Φυσικά ο ίδιος ο Γιάννης κατέχει το οινικό κομμάτι τόσο καλά ώστε να σε καθοδηγήσει, αν αισθάνεσαι αναποφάσιστος, οπότε μη φοβού.

Το τραπέζι μας ήταν το τελευταίο διαθέσιμο της ημέρας. Σε διπλανό τραπέζι καθόταν έτερος σεσημασμένος της περιοχής, ο φίλος Νίκος Φραδέλος ή αδερφός Μπρουνέλλος με την παρέα του. Όλη η σοσιαλιτέ της Κορινθίας, καταλαβαίνετε.

Το φαγητό ήταν ακριβώς αυτό που ονειρευόταν ο Γιάννης όταν μας περιέγραφε το πλάνο του και η μαγειρική ομάδα με αρχηγό το Γιώργο Αντωνέλλο αναδεικνύει την ντόπια μαγειρική αλλάζοντας τακτικά τα πιάτα ανάλογα με την εποχικότητα των προϊόντων. Εμείς, ως έφηβοι και στην ανάπτυξη όλοι, σχεδόν εξαντλήσαμε τον κατάλογο. Δηλαδή δεν πήραμε μοσχαρίσιες κοπές στο τέλος. Όλα τα άλλα τα πήραμε. Κάποια εις διπλούν. Κάποια ίσως εις τριπλούν αλλά δεν το μάθατε από μένα. Καταλαβαίνεις ότι η έμπνευση των πιάτων και η παρουσίασή τους έρχεται από ένα νέο άνθρωπο, όπως ο Γιώργος, με γνώση της παράδοσης της περιοχής. Σε όλα τα πιάτα, ως κοντοχωριανή κι εγώ, διέκρινα νότες σπιτικές, σαν από τα χέρια της δικής μου αγαπημένης γιαγιάς, που μαγείρευε υπέροχα.

Τα πιάτα ήταν με τη σειρά: καλωσόρισμα με χορτόπιτα και μελιτζανόπιτα με χειροποίητο τραγανό χωριάτικο φύλλο, burrata της οικογένειας Μπέκα από την Κερκίνη με εσπεριδοειδή από τον κήπο, σαλιγκάρια με σκορδοβούτυρο (γιατί είχαμε και στο χωριό μας), μπραντάδα μπακαλιάρου με αυγοτάραχο, αγκινάρα τηγανητή με κεφαλονίτικη αλιάδα που φέρνει γεύσεις Ιονίου από την πατρίδα του Γιώργου, μαρουλοντολμάδες με δροσερή σάλτσα γιαούρτι, γαρδουμπάκια φρικασέ από αρνάκι γάλακτος (because this is Korinthos not Sparta), ζουμερές γαρίδες με σπαράγγια και ιταλικά paccheri με κόκκινη σάλτσα πιπεριάς, λουκάνικο και καρύδι. Δεν υπήρξε πιάτο, που δε σκουπίστηκε μεθοδικά με το πεντανόστιμο χειροποίητο ψωμί. Ήμασταν σχολαστικοί. Επειδή με πιέζετε θα ξεχωρίσω τα γαρδουμπάκια και την pasta, ιδίως το τελευταίο έπαιξε τρελή μπαλίτσα ως τελικό πιάτο με ασύλληπτο και ζόρικο Ροδανό.

Και περνώντας στο οινικό κομμάτι, εμείς, οι Μυστικοί Εφτά ή Εφτά Σοφοί ή Εφτά πληγές του Φαραώ (δεν ξέρω, μη ρωτάτε, θα απαντήσω) έχουμε ευτυχώς κοινά γούστα και επίσης ευτυχώς αισθανόμαστε μονίμως περιπετειώδεις. Επίσης προσπαθούμε να μη στενοχωρούμε τις μαμάδες μας, που κουράστηκαν να μας κυνηγούν από παιδιά να μας μάθουν να ξεκινάμε ευπρεπώς πάντα με σαμπάνια το γεύμα μας και ούτως πράξαμε. Η πρώτη φιάλη του γεύματος έδωσε το σύνθημα. Μια Billecart-Salmon Brut Reserve και ήταν εξαιρετική. Η συνέχεια έγραψε ως εξής βήμα-βήμα. Ένα τραγανό Riesling 2017 Vieilles Vignes Altenberg de Bergheim του Gustave Lorentz από την Αλσατία, ένα υπέρκομψο Meursault ‘Terres Blanches’ 2018 του Regnard από την Côte de Beaune στη Βουργουνδία, ένα βελούδινο και βρωμερό συγχρόνως Cote Rotie 2020 από το Chateau de Saint Cosme στο Ροδανό και είπαμε να κλείσουμε με αλλαντικά και την υπερδύναμη που λέγεται Vina Cobos 2018 Chanares Estate από το Tunuyan της Αργεντινής.

Είπαμε να κλείσουμε, έγραψα; Χμ, τρόπος του λέγειν. Γιατί τότε ήρθαν τα γλυκά και μετά τα τυριά. Και συνεχίσαμε. Μάλιστα με την εκλεκτή παρέα του Γιάννη και της Ελένης, οι οποίοι στο τέλος της ημέρας κάθισαν μαζί μας για λίγο. Για λίγο έγραψα; Χμ, τρόπος του λέγειν. Γιατί η συνέχεια ήταν η εξής. Σαντορίνη 2021 Vassaltis, Σαντορίνη Enalia 2019 του Γαβαλά, Cuvee Vouno 2017 του Μυλωνά και αληθινό κλείσιμο πια, με ένα στολίδι Le Vigneron Grec Παπαργυρίου. Δεν υπήρξε φιάλη που υστέρησε, ήταν μια εντυπωσιακή βραδιά οινικά.

Ένας χώρος κομψός και καθαρός από περιττά φτιασίδια, που βασίζεται στην κουζίνα της παράδοσης και της ποιότητας, στην ατελείωτη λίστα κρασιών και στην άριστη φιλοξενία παλιάς κοπής. Σα να σε έχουν καλέσει σπίτι τους.

Η Osteria Greca είναι κυριολεκτικά η κορωνίδα του οινοποιείου καθώς στέκεται πάνω από τα επίπεδα της παραγωγής και από τα παράθυρά της ατενίζεις όχι μόνο αμπέλια, αλλά και λιόδεντρα και τα πολύτιμα λεμονοπορτόκαλα της περιοχής. Φυσικά μας έχουν τάξει ότι το καλοκαίρι του 2024 θα έχουμε και ταράτσα για το εστιατόριο να τρωγοπίνουμε με απόλαυση κάτω από τα αστέρια.

Μην ξεκινήσετε ποτέ χωρίς κράτηση εκτός κι αν πιστεύετε πολύ στην τύχη σας. Πάντως ακόμα κι αν έχετε τετράφυλλο τριφύλλι στο πέτο, λαγοπόδαρο στην τσέπη και φοράτε το τυχερό σας καπέλο ή βρακί, να πάρετε πρώτα ένα τηλέφωνο.

Ο Μάκης κι εγώ είχαμε την τύχη ως φίλοι να ζήσουμε την ανέγερση του νέου οινοποιείου από τα θεμέλια. Για την ακρίβεια από τότε που ο Γιάννης στη βεράντα του σπιτιού τους μας έδειχνε ‘να εκεί θα είναι’ με συγκίνηση και προσμονή. Έργο ζωής για τον ίδιο. Το μέλλον του οινοποιητικού του έργου και το μέλλον των παιδιών του, καθώς οι δύο ‘Μικροί Οινοποιοί’ εκ των τριών γιων της φαμίλιας θα αναλάβουν την επόμενη μέρα. Και τη μεθεπόμενη. Είχαμε δει το οινοποιείο να σηκώνεται σιγά σιγά, είχαμε δει το εστιατόριο στα μπετά και μετά σχηματισμένο και μετά στημένο, έτοιμο να υποδεχθεί κόσμο.

Παρ’ όλα αυτά για εμάς ήταν η πρώτη επίσκεψη στην Osteria και αναρωτιόμαστε έκτοτε γιατί αφήσαμε τους μήνες να περάσουν. Να είστε αποφασισμένοι και αδίστακτοι, όταν επισκεφθείτε την Osteria Greca. Επίσης να είστε πεινασμένοι. Αξίζει τη διαδρομή από την Αθήνα, από την Πάτρα, από την Τρίπολη. Και από πιο μακριά, αν διαθέτετε ελικόπτερο ή άλλο εξίσου γρήγορο μέσο. Μόνο αποφασίστε ποιος ατυχής θα οδηγήσει από την παρέα σας. Ατυχής γιατί δε θα μπορέσει να απολαύσει το εύρος της σπουδαίας κάβας του εστιατορίου.

Η Osteria Greca έκλεισε σήμερα, 6 του Ιούνη, για καλοκαίρι και θα ανοίξει ξανά το φθινόπωρο, μετά τον τρύγο. Τις τελευταίες μέρες σκεπτόμουν ότι άργησα να γράψω αυτό το κείμενο αλλά τελικά δεν είναι έτσι. Γιατί; Η Osteria Greca ήρθε για να μείνει. Ακόμα κι αν δεν προλάβατε την πρώτη της σεζόν, έρχονται πολλά νέα επεισόδια, πολλά νέα πιάτα, πολλά νέα (ή παλιά) κρασιά. Σπεύσατε το φθινόπωρο μόλις ανοίξουν ξανά οι πόρτες. Δε θα χάσετε. Αντιθέτως έχετε να κερδίσετε πολλά.