Πριν από περίπου ένα μήνα κάναμε μία ερώτηση στους φίλους μας στο Facebook. Ποια είναι κατά την γνώμη σας τα κρασιά του φετινού καλοκαιριού. Σήμερα μετά από σοβαρή στατιστική μελέτη και εκτενή ανάλυση τωv αποτελεσμάτων (βάλαμε τις απαντήσεις σε ένα φύλλο excel) ήρθε η μεγάλη στιγμή της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Πολλά από τα κρασιά που προτείνατε είναι ανάμεσα στα αγαπημένα μας, αρκετά ανήκουν στην λεγόμενη κατηγορία των “πολύ αναγνωρίσιμων” κρασιών ενώ δεν έλειψαν οι προτάσεις που δεν είχαμε ξανακούσει ποτέ.
Αν θα έπρεπε να μείνω σε ένα εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι μάλλον και το κοινό μας περνά την ροζέ του περίοδο. Πρώτα στις επιλογές του κοινού το Idylle d’Achinos του La Tour Melas, το Peplo του Σκούρα και το Merlot Rose του Λαζαρίδη. Κρασιά που δείχνουν τον δρόμο για ποιοτικά ελληνικά ροζέ και θα ήταν σίγουρα μέσα στις δικές μου επιλογές. Με εντυπωσίασε πως παρά την δημοφιλία των ροζέ τύπου Προβηγκίας, απουσίασαν εντελώς προτάσεις από την πατρίδα τους και μείναμε αυστηρά εντός των ελληνικών συνόρων.
Στα λευκά κρασιά, στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων βρέθηκαν κλασικές ετικέτες. Η Μαλαγουζιά του Γεροβασιλείου ήταν το κρασί με τις περισσότερες αναφορές συνολικά. Από κοντά το Viognier Eclectique του Σκούρα και η Σαντορίνη Βαρέλι του Σιγάλα δείχνουν πως οι οινόφιλοι μένουν πιστοί στις μεγάλες αγάπες!
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ερυθρά δεν είχαν μεγάλη απήχηση ως καλοκαιρινή επιλογή κρίνοντας από τις απαντήσεις σας, όταν όμως αναφέρθηκαν, οι επιλογές ήταν κυρίως δύο, το Alta του Θυμιόπουλου και η Λημνιώνα του Ζαφειράκη. Από τις προτάσεις που είχαν μικρότερη συχνότητα εμφάνισης, εντύπωση μου έκανε η αναφορά στο «Ροδί του νησιού» από το Μωραΐτη. Πρώτη φορά που το άκουσα και σίγουρα θα ψάξω να το δοκιμάσω, αν μη τι άλλο για την σπανιότητα του. Αρκετά πιο γνωστό το Ασύρτικο Sur Lie του Βρυνιώτη δυστυχώς είναι ένα κρασί που έχει ξεφύγει από τις δοκιμές μου, κάτι που σκοπεύω να διορθώσω σύντομα.
Μιλώντας για τις δικές μου δοκιμές και επιλογές, το καλοκαίρι μου κινείται σε ήπιους ρυθμούς. Αρκετά λευκά, κάποια σταθερές αξίες κάθε καλοκαιριού, κάποια πρόσφατες ανακαλύψεις, αρκετά ροζέ, με το Idylle d’Achinos και το Λημνιό του Γκιρλέμη να κερδίζουν την μερίδα του λέοντος στις επιλογές μου και όχι όσα ερυθρά θα ήθελα, αν και μάλλον περισσότερα από το μέσο όρο. Με τυχαία σειρά αναφοράς:
Ρωμέικο – Μανουσάκης
Μέχρι πρόσφατα το Ρωμέικο θα πήγαινε κατευθείαν μόνο για την παραγωγή του Μαρουβά. Ο Μανουσάκης έκανε την διαφορά άλλη μια φορά και με μια blanc de noir οινοποίηση μας δίνει μια από τις πιο δροσερές επιλογές για το φετινό καλοκαίρι.
Σαββατιανό Παλαιά Κλήματα – Παπαγιαννάκος
All-time favorite από τον μαέστρο του Σαββατιανού. Στέκεται εύκολα τόσο δίπλα στα περισσότερα ελληνικά καλοκαιρινά πιάτα όσο και μόνο του για απεριτίφ.
Museum – Κτήμα Γεροβασιλείου
Μπορεί η συλλεκτική έκδοση του κτήματος από την Μηχανιώνα να μην είναι διαθέσιμη εκτός του πωλητηρίου του οινοποιείου, αλλά το Museum αξίζει και με το παραπάνω μια επίσκεψη στον εξαιρετικό χώρο του οινοποιείου.
Foivos – Φοίβος Παπαστρατής
Muscat και Ασύρτικο σε πλήρη αρμονία. Ένα δροσερό κρασί, φτιαγμένο ιδανικά για τις συνθήκες του ελληνικού καλοκαιριού.
Amphibolite – Domaines Landron
Το Muscadet δεν είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα και έτσι δεν μπορώ να πω πως είμαι εξοικειωμένος με την ποικιλία. Με το τραγανό και γεμάτο οξύτητα όμως Amphibolite ενθουσιάστηκα. Τόσο που είναι από τις λίγες φορές που σε δεύτερη επίσκεψη μου στο Heteroclito-δίπλα, το διάλεξα ξανά!
Rimpatrio – Γκιρλέμης
O επαναπατρισμός του Greco είναι πραγματικότητα. Ο Δημήτρης Γκιρλέμης μου είπε να το δοκιμάσω δίπλα σε ένα λιπαρό ψάρι. Εγώ θα πρότεινα ταίριασμα με γουρνοπούλα. Οξύτητα που σπάει κόκαλα!
Le Roi Des Montagnes – Assyrtiko – Παπαργυρίου
Η αγάπη μου για το Ασύρτικο Σαντορίνης δεν έχει τέλος και δύσκολα με αφήνει να δω θετικά την ποικιλία εκτός του νησιού καταγωγής της. Για την περίπτωση του Ασύρτικου Le Roi Des Montagnes όμως παραβλέπω κάθε pedigree. Ένα καταπληκτικό κρασί από έναν αγαπημένο οινοποιό.
Leave a comment