Τα κρασιά του 2021

Μπορεί να μην τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας όσες φορές θέλαμε παρέα, μπορεί να μη δοκιμάσαμε μαζί όσα κρασιά θα θέλαμε, μπορεί και το ’21 να ήταν μια χρονιά με αποστάσεις, όμως οι φίλοι μας μοιράστηκαν μαζί μας τα κρασιά που σημάδεψαν τη χρονιά που φεύγει. Ευχόμαστε η ανασκόπηση του 2022 να είναι γεμάτη με ομαδικές φωτογραφίες και γεμάτα τραπέζια.

Δημήτρης Κούμανης – Antigone Οικονόμου

Επιλέγω για το 2021:

Σε μια χρονιά βασανιστική που φεύγει, ανάμεσα στα πολλά κρασιά που δοκιμάσαμε -αρκετά εκ των οποίων απολαύσαμε- ξεχωρίζουμε τη σπάνια Αντιγόνη εσοδείας 2004, του Γιάννη Οικονόμου. Προέρχεται από 100% Λιάτικο και αναμφίβολα πρόκειται για ένα ερυθρό παγκόσμιας κλάσης.

Ο Δημήτρης Κούμανης είναι οινογράφος και συνιδιοκτήτης του bar à vin Heteroclito

Φωτογραφία κρασιού: Heteroclito

Σταυριανή Ζερβακάκου – Gramina Vassaltis

Ήμουν αποφασισμένη να γράψω για τον Τσαπουρνάκο του Βογιατζή, μάλιστα αυτή τη στιγμή σιγοπίνω ένα μισογεμάτο ποτήρι από το ιδιότυπο αυτό σταφύλι, που όταν πρωτογεὐτηκα ένοιωσα την ανάγκη να σηκωθώ και να φωνάξω από ενθουσιασμό. Θα θυμάμαι για πάντα τη στιγμή της ένωσης, επειδή τα συναισθήματα που μου χάρισε στιγμάτισαν εκείνη τη στιγμή και η μνήμη μου οργανικά την καταχώρησε στις μεγάλες παρ’ ολίγον ασήμαντες. Θα μπορούσα να αναφερθώ ατελείωτα και στην φιάλη, στον όμορφο βάτραχο που ξεπήδησε από εικονογραφημένη χιτσκοκική ταινία ή από κάποια παράγραφο του Κάφκα και Έντγκαρ Άλαν Πόε, αλλά η καρδιά μου με οδήγησε κάπου ακόμα πιο γνώριμα, στα δικά μου λημέρια, στην Μάνη των ονείρων μου και στα βράχια του alter ego μου, αυτά του Κάβο Γκρόσο. Γι ΄αυτόν ακριβώς τον λόγο και μόνο, αποφάσισα να μιλήσω για όλα όσα έζησα, μύρισα, για όλες τις εικόνες που είδα, πίνοντας το Gramina του οινοποιείου Βασάλτης, του Γιάννη Βαλαμπούς.

Δεν έχω γνώσεις οινικές, έχω κάνει ελάχιστες συνειδητές προπονήσεις γευσιγνωσίας, είναι τόσο λίγα αυτά που γνωρίζω, που μου ταιριάζει γάντι ο τίτλος  «not an expert», ειδικά πάνω στο κρασί. Μπορώ να νοιώσω όμως τη γεύση, με την οποία έχω μια παθολογική σχέση αγνώστου αφετηρίας, και είμαι επαγγελματίας στο να συγκλονίζομαι από κάτι αβάσταχτα νόστιμο, αχόρταγα πληθωρικό, θριαμβευτικά συγκινητικό και αυτοπροσδιοριζόμενο και χωρίς  ίχνος ντροπής, δηλώνω ειδική στο να παραδίνομαι σε ό,τι περιέχει δράμα και δύναμη, με την έννοια των έντονων παθών και συναισθημάτων.

Είμαι ακόμα μεθυσμένη από τη γεύση του, γιατί με έστειλε στην εποχή ενός δροσερού αποκαλόκαιρου στη Μάνη, στην αιώνια στιγμή μιας ωριαίας ανάπαυλας από το μεσημεριανό σέρβις της κουζίνας του ξενοδοχείου Κυρίμαι. Είμαι ξεμοναχιασμένη πάνω στα πλωτά βράχια, αλατισμένα, υγρά και ψημένα από τον δυνατότερο ήλιο της Μεσογείου. Είμαι ασφαλής μέσα στην οσμή της αλμυρής ορυκτότητας του Κάβο Γκρόσο, της απερίγραπτα απολαυστικής απομόνωσης από φωνές, άγχος και φασαρία, η μόνη παρουσία είναι η μυρωδιά του βρεγμένου βράχου και για μένα αποτελεί καταφύγιο. Ωστόσο οι εικόνες συνεχίζονται. Μετά από λίγα λεπτά, το Gramina μυρίζει ζουμπούλι, ολοκάθαρα, δεν θα το διαπραγματευτώ ποτέ. Όσοι γνωρίζουν το άρωμα των ζουμπουλιών, θα το βρουν. Το ζουμπούλι, είναι κομμάτι των ομορφότερων στιγμών της ζωής μου. Είναι η Μάνη το καταχείμωνο, είναι η αγαπημένη μου Ασπασία, η γιαγιά μου, το χορτολόγισμα, η ανακουφιστική σιωπή των μανιάτικων ελαιώνων, η αναζήτηση ενός μικρού κορμού ελιάς για να στολίσουμε το δικό μας χριστουγεννιάτικο δέντρο, είναι η αγάπη, η στοργή και η αποδοχή των γυναικών με τις οποίες λάτρευα να περνάω χρόνο. Το ζουμπούλι υπήρχε μέσα στο Gramina και τώρα πια είναι και δικό μου. Κάπως έτσι, μια υπέρλαμπρη Σαντορίνη, με πήγε στη Μάνη, σαν να γνώριζε ποια ήμουν και ήθελε να μου δώσει κουράγιο για να εκπληρώσω όσα φαντάζουν ανεκπλήρωτα.

Η Σταυριανή Ζερβακάκου είναι chef στο εστιατόριο Annie - Fine Cooking 

Κωστής Αλβανός – Lenga Rose Αβαντίς

Βροχερή Τετάρτη μεσημέρι. Μέσο εβδομάδας wfh και έχουν ξεκινήσει να με βαράνε τα υπαρξιακά σε σχέση με τη δουλειά και τη ζωή. Η γυναίκα που μας βοηθάει στο σπίτι ίσως και να μου το κάνει πιο δύσκολο γιατί ο θόρυβος της ηλεκτρικής μου τρυπάει λίγο το μυαλό και έχουμε να λύσουμε και τα υπαρξιακά μας. Διπλώνω laptop κάτω από τη μασχάλη, ομπρελίτσα και πετάγομαι στο ακριβώς απέναντι wine bar που τυχαίνει να είναι το WareHouse Edge. Στα 150 μέτρα απόστασης μέχρι εκεί αντιλαμβάνομαι ποσό ωραίο είναι το ψιλόβροχο και ότι θέλω κάτι να τσιμπήσω. Ίσως χρειάζεται και ένα ποτήρι κρασί σήμερα. Ή μάλλον μου αξίζει σήμερα και ένα ποτήρι ωραίο κρασί. Πήρα το σεβίτσε λαβράκι και τη Lenga από Avantis estate. Stop. Pause.

Πόσο ωραία έδεσε το passion fruit και το τσίλι στο λαβράκι μαζί με τα αρώματα του γλυκού τριαντάφυλλου, της μέντας, του ginger και του πιπεριού. Παρήγγειλα και ένα δεύτερο ποτήρι μόνο του αμέσως μόλις τελείωσα το σεβίτσε. Τι ωραίο κρασί. Ιδανικό για να χαρείς μια Τετάρτη. Να τη γιορτάσεις. Να κάνεις λιγο pause στα υπαρξιακά της ζωής και της δουλειάς να μυρίσεις λίγο το ψιλόβροχο να κλείσεις λίγο το laptop να βάλεις μια σίγαση στο κινητό. Μια ζωή την έχουμε. Πήρα και ένα τρίτο ποτήρι.

Ο Κωστής Αλβανός είναι Creative Director και ιδρυτής του Food Community "The Eaters". 

Αχιλλέας Χεκίμογλου – F Φοίβος Παπαστρατής

Το σπιτικό φαγητό με αγαπημένους φίλους είναι δέηση και κοινωνία. Και συχνά ένα ευχάριστο διάλειμμα μίας κατά τα άλλα θλιβερής πραγματικότητας. Ήταν εκείνο το τεχνητό τετραήμερο της 25ης Μαρτίου 2021, όπου η αργία έπεφτε Πέμπτη, αλλά το ελληνικό δαιμόνιο θα την έκανε τετραήμερο, παρόλο που όλοι είμασταν κλεισμένοι στα σπίτια, με τα σχολεία κλειστά και τις επιχειρήσεις σε τηλεργασία. Κινούμασταν με SMS, εντός ορίων του Δήμου και δεν επιτρεπόταν να φύγουμε εκτός πόλης. Με απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ, κλειστά εστιατόρια, μουσεία, θέατρα και σινεμά – ακόμη και οι παιδικές χαρές ήταν κλειστές. Ήταν η δεύτερη Άνοιξη που θα αναζητούσαμε ζαλισμένοι την παλιά ζωή μας.

Και το κάναμε. Η Μαρία, η Μαρκέλλα, ο Μάκης, η Μαρούλα και ο υπογράφων έστησαν ένα τρικούβερτο τραπέζι με μπακαλιάρο για να τιμήσουμε και την εθνική εορτή που συμπλήρωνε τα 200 της χρόνια.

Φτιάξαμε δυο λογιών μπακαλιάρο: Τηγανητό στο κουρκούτι του – για να ευχαριστηθεί και το παιδί – και ψητό στον φούρνο με ένα ελαφρύτερο κουρκούτι για τους μεγάλους, σύμφωνα με μια όμορφη συνταγή. Φάγαμε τουλάχιστον υπερδιπλάσια ποσότητα μπακαλιάρου από τη συνήθη και τη συνοδέψαμε με το ασύρτικο-μοσχάτο F του Φοίβου Παπαστρατή, που η συγκυρία εκείνες τις μέρες ήθελε να κοινωνεί μαζί του και ο πρίγκηπας Κάρολος της Βρετανίας κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, κάνοντάς το ευρύτερα γνωστό στο αμύητο μεν, αλλά σταθερά οινοφιλικό κοινό, όπως εμείς. Ήταν ένα άριστο συμπλήρωμα ενός νοστιμότατου φαγητού. Αιώνες τώρα άλλωστε, αυτές οι απλές, ταπεινές γεύσεις – το ψάρι, το σκόρδο και το ωραίο κρασί – δημιουργούν αναμνήσεις με τις οποίες μεγαλώνουν γενιές ολόκληρες σε όλη τη Μεσόγειο.

Ο Αχιλλέας Χεκίμογλου είναι Συγγραφέας - Ερευνητής και στέλεχος Εταιρικής Επικοινωνίας 

Δώρα Μάστορα – 3 Μάγισσες Μπαραφάκα

We Are the Granddaughters of the Witches You Couldn’t Burn

Αδιαμφισβήτητα, ήταν μια δύσκολη πίστα αυτή η χρονιά. Για να τη βγάλω πέρα, είμαι σίγουρη ότι χρησιμοποίησα μία ή δυο ζωές από αυτές που συγκέντρωνα τα προηγούμενα χρόνια για καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Αλλά τελείωσε. Και είναι η αλήθεια, πως εκτός από την αγωνία της και την ικανότητά της να με κρατάει συνεχώς στο κόκκινο, είχε όμορφες, τρυφερές στιγμές και μια υπέροχη, μεγάλη παύση το καλοκαίρι που ξεπέρασε και τους δυο πρώτους μήνες του φθινοπώρου. Δυόμιση μήνες ζωής σε ένα τροχόσπιτο, για να μπορώ περήφανα να βάζω παντού το hashtag #caravanlife και να δοκιμάζω τις αντοχές μου ζώντας σε ελάχιστα τετραγωνικά, με ελάχιστα πράγματα και ακόμη πιο ελάχιστα ρούχα.

Εκεί, πρωτοήρθε στη ζωή μου το κρασί «Τρεις Μάγισσες» του Κτήματος Μπαραφάκα. Ήρθε σε μένα, γιατί οι φίλοι συνηθίζουν να με φωνάζουν μάγισσα, ξωτικό και άλλα τέτοια αλλά είμαι, βέβαιη, ότι εννοούν ξεχασμένο καλικάντζαρο ή τρολ που ζει κρυμμένο μέσα στα δέντρα. Τρεις ποικιλίες φτιάχνουν τις Τρεις Μάγισσες,  Μοσχοφίλερο, Αγιωργίτικο και Syrah, και λένε πως είναι ημίγλυκο ροζέ, αλλά έχει την σωστή οξύτητα, για να μη μένει μόνο γλύκα μέσα στο στόμα αλλά μια υπέροχη έκρηξη από αρώματα. Τριαντάφυλλο, λουκούμι, φράουλα και καραμέλα, με την ιδιότητα να σε βγάζουν από το γκρι και το μαύρο, να σε κάνουν λίγο ροζ, να σε μεθούν απαλά και να σε γοητεύουν. Ιδανικό για το καλοκαίρι αλλά και τόσο ταιριαστό σε κάθε εποχή, μου αρέσει να το απολαμβάνω μαζί με κατσικίσια τυριά, να το μπλέκω με μαρμελάδες και chutney ή να το αφήνω να με συντροφεύει μόνο του, κάνοντας τις μαγειρικές μου και ακούγοντας το La Bambola με την Patty Pravo. Με τη γεύση αυτού του κρασιού θα ήθελα να ξεκινήσει η επόμενη χρονιά. Με την ηρεμία και την τρυφερότητα που σου χαρίζει γενναιόδωρα.

Η Δώρα Μάστορα είναι δημοσιογράφος και content creator. 

‘Αγγελος Δαμουλιάνος – Wachenheimer Belz 2014 Villa Wolf

Pfalz, Γερμανία. Κλεφτό ταξίδι δύο ημερών εν μέσω κορονοκλεισούρας. Tasting με τον Ernie Loosen να δίνει παράσταση στο οινοποιείο του Villa Wolf. Έχοντας τελειώσει με τα κάμποσα κρασιά της δοκιμής, ανακαλύπτει μια φιάλη που είχε έρθει για να δοκιμαστεί από τον ίδιο. Wachenheimer Belz 2014 – Villa Wolf έγραφε. Ένα Riesling από ένα μόνο αμπελοτόπι, που ήδη έχει παλαιώσει ιδανικά για 7 χρόνια, αν και σηκώνει τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμα. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Αν σ’ αρέσουν τα Riesling, αυτό θα το αποθεώσεις. Αν δεν σου αρέσουν πάλι, έχω βάσιμες υποψίες ότι θα σου αλλάξει γνώμη. Για μένα ήταν το κρασί της χρονιάς. Της δικής μου.

Ο Άγγελος Δαμουλιάνος είναι ιδρυτής της ηλεκτρονικής κάβας botilia.gr

Βασίλης Μασσέλος – Saint Joseph 2018 Bernard Gripa

Ο καλός φίλος Γιάννης Καϋμενάκης του Paleo μου πρότεινε φέτος  ένα Saint Joseph του 2018 του Domaine Bernard Gripa. Αν και η καρδιά μου βρίσκεται στην Βουργουνδία έχω ιστορικά μεγάλη αγάπη στον Ροδανό.

Σε ηλικία 13 ετών ήμουν το καλοκαίρι σε ένα σχολείο στο Clermont-Ferrand για να μάθω υποτίθεται Γαλλικά. Στην οικογένεια που με φιλοξενούσε ο μπαμπάς εμφιάλωνε κάθε χρόνο καμία εκατοστή λίτρα Cotes-du-Rhone.  Τον βοήθησα στην διαδικασία και πρέπει να ήπιαμε τουλάχιστον τρία από αυτά.

Το συγκεκριμένο Saint Joseph εάν και θα μπορούσε να μείνει ακόμα ήταν υπέροχο και πρωτότυπο με μαγική μύτη.

Ο Βασίλης Μασσέλος αρθρογραφεί για θέματα γαστρονομίας και οίνου και είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πλεκτικής και Ετοίμου Ενδύματος.

Φωτογραφία κρασιού: nicolaspapaix

Αργυρώ Κουτσού – Στη Ρίζα του Βουνού Κτήμα Γράμψα

Το 2021, με αφορμή την λίστα κρασιών της Τζουτζούκας, δοκίμασα τα περισσότερα, νέα για μένα, κρασιά από κάθε άλλη χρονιά. Ανοίχτηκαν πολλά μπουκάλια, σε διάφορες φάσεις της προετοιμασίας του μαγαζιού.  Μία τέτοια μέρα, που δοκιμάζαμε κόκκινα, στο τραπέζι ήρθε και η Ρίζα του Βουνού, ο Αυγουστιάτης  του Κλήματος Γράμψα. Κρασί οικείο σε μένα, με τόσα χρόνια στη Ζάκυνθο, μόλις το ήπια, ήρθε ο Σεπτέμβρης του 2017 στον νου μου, και μπροστά στα άλλα 8 που δοκιμάσαμε, αυτό με κέρδισε για τον χρόνο πάλι. Και όχι. Δεν είναι  η απίθανη ισορροπία που έχει σε φρούτο και βαρέλι. Ούτε οι τόνοι σοκολάτας και βιολέτας που αγαπώ.  Δεν είναι ούτε οι καλοδουλεμένες, νόστιμες τανίνες του. Είναι η πρόθεση με την οποία τρυγούν τον συγκεκριμένο Αυγουστιάτη. Θα σου πω. Τον Σεπτέμβρη του 2017, πήγα να τρυγήσω Αυγουστιάτη στο Λαγοπόδο. Βρήκα το αμπελοτόπι, πήγα σε έναν κάπως μεγάλο σε ηλικία κύριο, «Γεια σας» του λέω, «μου είπε ο Τάσος να έρθω να τρυγήσω λίγο που είμαι από την Αθήνα και το έχω καημό να βρεθώ σε τρύγο, πείτε μου τι να κάνω». «Έλα κοπελούλα να σου δείξω» μου λέει. «Πιάσε το τσαμπί. Τώρα στρίφτο απαλά, δες αν στο αφήνει το κλήμα στο χέρι. Μην το ζορίζεις να φύγει από κει που θρεφόταν. Δώστου τον χρόνο του. Έτσι το κρασί που θα πιείς δεν θα έχει μέσα του αποχωρισμό.» Κάθε χρόνο, από τότε, ανοίγω μία Ρίζα του Βουνού τις πρώτες μέρες του χρόνου. Κι έτσι αποφασίζω  πως ο χρόνος που θα διανύσω δεν θα έχει σοβαρό αποχωρισμό.

Η Αργυρώ Κουτσού είναι μαγείρισσα στο εστιατόριο Τζουτζούκα.

Φωτογραφία κρασιού: grampsas_winery_zakynthos

Άρης Δούκας – Idylle d’ Achinos La Tour Melas

Disclaimer. Δεν ξέρω όσα θα ήθελα για το κρασί. Τώρα που το είπα να συμπληρώσω πως βέβαια δε ξέρω δεν σημαίνει δεν πίνω. Αντιθέτως. Με τη Μίνα – η σύζυγος – πίνουμε τακτικά. Ειδικά φέτος το καλοκαίρι που μπορώ να πω ότι κάναμε την πρώτη μας οινική ανακάλυψη. Το κρασί μπορεί είναι γνωστό στο οινόφιλο κοινό, αλλά για εμάς ήταν άγνωστο μέχρι που έγινε αγαπημένο. Μιλάμε για το Idylle D’Achinos, ένα ελληνικό ροζέ, ξηρό κρασί. Νόστιμο. Ήρθε και πήρε τη θέση του στο τραπέζι μας εκτοπίζοντας αντίστοιχα γαλλικές Προβηγκίες από τις οποίες το βρίσκω πολύ καλύτερο. Και σε πολύ καλύτερη τιμή να προσθέσω.

Ο Άρης Δούκας είναι ιδιοκτήτης των μπαρ Noel & Mr Fox και του σουβλατζίδικου Η Βόλβη.

Χάρης Τζανής – Assyrtiko de Louros 2016 Χατζηδάκη

Είναι αλήθεια πως κατά τη διάρκεια του 2021 δοκίμασα αρκετά αξιόλογα κρασιά, ανακάλυψα νέα και επιβεβαίωσα αρκετά για την εξέλιξη τους. Αν πρέπει να επιλέξω ένα, αυτό με το οποίο σταμάτησε για λίγο ο χρόνος τότε αυτό είναι το Assyrtiko de Louros vieilles vignes 2016 από το οινοποιείο Hatzidakis της Σαντορίνης.

Δεν είναι μόνο ο μύθος που κουβαλά, το μοναδικό αμπελοτόπι, ούτε η χρονιά αλλά τα συναισθήματα που γεννά ένα μεγάλο, ελληνικό, λευκό κρασί. Χρώμα έντονο χρυσό και συμπαγές, μύτη ορυκτή, μελένια και έντονη αλλά στο στόμα εκτός από την υψηλή οξύτητα και το γεμάτο σώμα η ακολουθία των γεύσεων δημιουργεί μια βαθιά ηρεμία που σε οδηγεί στην απόλαυση. Καπνός, ψημένα μήλα, κερί, ψημένο ψωμί, φλούδες εσπεριδοειδών και μέλι είναι τα βασικά στοιχεία αυτού του κρασιού, ενώ η μεταλλική και ταυτόχρονα αλμυρή επίγευση του δίνει διάρκεια και αναμνήσεις. Αυτό είναι το κρασί που κατά τη διάρκεια του 2021 με την πρώτη γουλιά μπήκαν όλα τα κομμάτια του εαυτού μου στη θέση τους ενώ ένιωσα μια εσωτερική ηρεμία και απόλαυση. Είναι το κρασί που σίγουρα δεν θα ξεχάσω αυτή τη δύσκολη χρονιά των μεγάλων περιορισμών αλλά και προσδοκιών.

Ο Χάρης Τζανής είναι ιδιοκτήτης του Delio Food Hub - Delicatesseria

Φωτογραφία κρασιού: Χάρης Τζανής

Ευάγγελος Κουμπής – Montepulciano d’Abruzzo 2018 Emidio Pepe

Δύσκολη η ερώτηση, πιο δύσκολη η απάντηση, είκοσι ετικέτες περίπου με εντυπωσίασαν φέτος, πρέπει να διαλέξω μία… Με δυσκολία θα επιλέξω μια κόκκινη, Ιταλική, καθότι σε αυτό το event – aka τυφλή δοκιμή- υπήρξε και μια ακόμη φιάλη που ταλάντωσε την κρίση μου… Αυτές οι δυο μαζί διχοτόμησαν τον εγκέφαλο, όχι μόνο το δικό μου αλλά και όλης της παρέας.

Montepulciano d’Abruzzo 2018 Emidio Pepe

Ορυκτά, μαύρο φρούτο, ανθική παρέλαση, συμπύκνωση, ένταση, τανίνες σεμιναριακές, βαρέλι αόρατο, αλκοόλη άφαντη, επίγευση σιδηρόδρομος. Δεν είχα ξαναδοκιμάσει κάτι που να του μοιάζει, κρασιά μεγάλα πολλά αλλά όχι σε αυτή την προσέγγιση. Οφείλω να αναζητήσω μία φιάλη, να την απολαύσω ολόκληρη και όχι μόνο ένα ποτήρι 125ml στα πλαίσια της δοκιμής!

Ο Ευάγγελος Κουμπής είναι οινόφιλος και συνδιοργανωτής τυφλών δοκιμών. 

Φωτογραφία κρασιού: Ευάγγελος Κουμπής

Βάσω Κουτσοβούλου – Brut Reserve Schloss Gobelsburg

Ήταν 2017 όταν επισκέφτηκα το οινοποιείο του Schloss Gobelsburg στην περιοχή Kamptal της Αυστρίας! Ένα επιβλητικό κάστρο με μεγάλη «οινική» ιστορία και εξαιρετικής ποιότητας κρασιά. Θυμάμαι ακόμη το αφρώδες Brut Reserve, Schloss Gobelsburg non Vintage που δοκιμάσαμε, πόσο με είχε εντυπωσιάσει το άρωμα αλλά και η δροσερή οξύτητα του. Ένα πολύ ιδιαίτερο χαρμάνι από 3 ποικιλίες. Gruner Veltliner, Riesling και Pinot Noir. Δυο μήνες πριν βρέθηκε στο ποτήρι μου πάλι το ίδιο κρασί, ταξιδεύοντάς με στην πρώτη στιγμή γνωριμίας μας. Το άρωμα του γοητευτικό και οι φίνες φυσαλίδες του μου έκλεισαν το μάτι συνωμοτικά σε ένα ταξίδι στη νέα χρονιά.

Η Βάσω Κουτσοβούλου είναι Co-Founder του Winetuned και Chief Business Development Officer στην ΓΕΝΚΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ

Φωτογραφία κρασιού: Schloss Gobelsburg

Σωτήρης Μαρίνος – Antigone Οικονόμου

Εντυπωσιακή πολυεπίπεδη μύτη. Τρομακτικές εντάσεις, ισορροπία και φινέτσα στο στόμα. Εντυπωσιακή επίγευση. Τι να είναι; Μια ζεστή Βουργουνδία, ένα σοβαρότατο Châteauneuf-du-Pape, ένα Priorat που Βουργουνδίζει; Όχι! Ένα “ταπεινό” Λιάτικο από το οροπέδιο της Ζήρου στην Ανατολική Κρήτη. Ερυθρό ελληνικό κρασί παγκόσμιου επιπέδου. Ήταν το κρασί της χρονιάς για μένα γιατί θέτει τον πήχη πολύ ψηλά και δημιουργεί ελπίδες και προσδοκίες για τον Ελληνικό αμπελώνα.  Οικονόμου Αντιγόνη 2004.

Ο Σωτήρης Μαρίνος είναι ο ιδρυτής του 90+ wine club

Φωτογραφία κρασιού: Heteroclito

Γιάννης Καρβέλας – La terre près du soleil Γκιρλέμη

Ευτυχώς και εφέτος στην παρέα μας ανοίχτηκαν αρκετά κορυφαία και εμβληματικά κρασιά.

Όταν όμως οι Not An Experts μου ζήτησαν να ξεχωρίσω ένα από όλα, προσπάθησα να σκεφτώ ένα σημειολογικό.

Αρχές του έτους, λόγω lockdown, βρέθηκα με την μητέρα μου στην Κορώνη να γιορτάζουμε μόνοι μας την εορτή της. Τι κρασί της ανοίγεις;

Η επιλογή μου ήταν το “La terre près du soleil” από το αγαπημένο Οινοποιείο της Οικογένειας Γκιρλέμη. Το κρασί που οι άντρες της οικογένειας αφιέρωσαν στην σύζυγο και μητέρα τους Ευαγγελία Γκιρλέμη ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την στήριξη όλα αυτά τα χρόνια! Τι ποιο σημειολογικό για να είναι η επιλογή μου!

Μία Limited Edition μαλαγουζιά, ιδιαίτερα αρωματική με μακρά επίγευση που της άρεσε πολύ.

Ο Γιάννης Καρβέλας είναι Pro Olive Oil Expert και ιδρυτής της εταιρίας Paratus Europe

Μαρία Λινού – Armyra Σκούρα

Το κρασί μου για το 2021 είναι η Αρμύρα του Σκούρα. Είναι ένα οικονομικό, εξαιρετικό κρασί. Ένα πλούσιο σε γεύση και άρωμα, δροσερό κρασί που συνόδεψε πολλές στιγμές μου  τη χρονιά που μας πέρασε.

Έχει μια ευκολία αυτό το κρασί από το άνοιγμα του μέχρι την τελευταία γουλιά. Κάθε γουλιά του είναι και μια ανάμνηση για μένα. Μεσημέρι καλοκαιριού  στο νησί με το αλάτι της θάλασσας στα μαλλιά και τους αγαπημένους μου γύρω από το τραπέζι, μέχρι το χειμωνιάτικο δείπνο μπροστά στο τζάκι με ζεστές κουβέντες και ανθρώπινη επικοινωνία. Φρούτα , βούτυρο, καπνός στο στόμα και στη μύτη με μια οξύτητα που ισορροπεί τα αρώματα και μια μακριά επίγευση  για μεγαλύτερη απόλαυση  Αν μπορούσα να πω με λέξεις τι είναι το κρασί αυτό για μένα θα έλεγα: Ευκολία, αρώματα, μνήμες, αγάπη, σπιτικό, ισορροπία…

Ένα κρασί που από την πρώτη φορά που το δοκίμασα το αγάπησα και θα συνεχίσω να το αγοράζω με κάθε ευκαιρία.

Η Μαρία Λινού είναι κτηνίατρος και πρόεδρος της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρίας.

Aλέξανδρος Καμπέρης – Νεαρός Τσαπουρνάκος Βογιατζή

Ο Νεαρός Τσαπουρνάκος, του Κτήματος Βογιατζή, ήταν μια νέα εμπειρία, πρώτη φορά το δοκίμασα στην αρχή της χρονιάς που μας αφήνει, ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους και πάρα πολύ φαγητό. Εκτός από το ιδιαίτερο όνομα, που στην ουσία είναι η τοπική, της περιοχής του κτήματος Βογιατζή, ονομασία του Cabernet Franc, μου έμεινε και το πόσο πολύπλοκη, αλλά υπέροχα δομημένη γεύση έχει από γήινες νότες, σκούρα φρούτα και σοκολάτα με πιπέρι αλλά και μπαχαρικά ενδιάμεσα. Στην πρώτη γουλιά δεν παρατήρησα την στιβαρότητα του κρασιού, αλλά είμαι σίγουρος πως την ένιωσα στις επόμενες καθώς το κρασί αερίστηκε και άφησε τα αρώματα του να ανοίξουν. Σε κάθε επόμενη συνάντηση που ακουγόταν ως πρόταση, από εμένα ήταν ναι (!), και νομίζω αυτό λέει πολλά για το πόσο χρόνο περάσαμε “μαζί” το 2021. Όντας πολύ νέος στον κόσμο των κρασιών θα έλεγα πως είναι μια μικρή περιπέτεια η επιλογή του, και ίσως και για αυτό, κλείνοντας την χρονιά, πιστεύω πως αυτό το κρασί είναι το ένα που μου έμεινε περισσότερο.

Ο Αλέξανδρος Καμπέρης είναι F&B Communications Expert και urban explorer.

Αντώνης Πρίντζος – The Beautiful Syrah K-Vinters

Δεν υπάρχουν πολλά κόκκινα κρασιά που έχουν αρώματα λευκών λουλουδιών, στην μύτη. Αυτό είναι ένα τέτοιο σπάνιο κρασί. Ακόμα θα βρείτε ζουμερά κόκκινα φρούτα, γλυκόριζα και γλυκά μπαχαρικά. Στο στόμα κομψότητα και δύναμη μαζί που με την ζωηρή οξύτητα δίνουν ατέλειωτη ευχαρίστηση. To The Beautiful Syrah από το οινοποιείο K-Vinters, ταξίδεψε από την κοιλάδα Walla Walla της πολιτείας της Ουάσινγκτον μέχρι την Ελλάδα για να καταπλήξει μια παρέα οινόφιλων και να κερδίσει τις εντυπώσεις σε μια ονειρική τυφλή δοκιμή Syrah απ’όλο τον κόσμο.

Ο Αντώνης Πρίντζος είναι ιδιοκτήτης της ηλεκτρονικής κάβας cavacava.gr

Φωτογραφία κρασιού: we.are.washington