Και τώρα, η λίστα που όλοι περιμένατε. Κρασιά για το γιορτινό τραπέζι, κρασιά για δώρα, κρασιά για να τα πιεις και να ξεχάσεις το γραφείο για μερικές μέρες. Κρασιά μόνο από την Ελλάδα αυτή τη φορά. Όλα, κρασιά αγαπημένα μου. Ελπίζω σύντομα να γίνουν και δικά σας αγαπημένα.
Οινοποιείο Μπαραφάκα – 1ος Άθλος 2018
Let’s start with a bang. Ο λόγος για το νέο κρασί του Χρήστου Μπαραφάκα. Ο “1ος Άθλος” είναι ένα σπουδαίο κρασί. Είναι φτιαγμένο από 100% Αγιωργίτικο, από αμπέλια άνω των 50 ετών. Το μισό κρασί περνά 18 μήνες σε νέα γαλλικά βαρέλια, ενώ το άλλο μισό περνά τον ίδιο χρόνο σε αμφορείς φτιαγμένους για λευκό κρασί. Το blend τους εμφιαλώθηκε και περίμενε άλλο ένα χρόνο μέσα στη φιάλη, μέχρι να δοθεί στη κυκλοφορία πριν μερικές ημέρες. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύπλοκο, γεμάτο κρασί. Αν αυτός είναι ο 1ος άθλος, δε βλέπω την ώρα για τους επόμενους.
Πότε να το πιώ;
Εγώ θα το πιώ την πρώτη μέρα της άδειας. Έτσι για να ξεκινήσουν καλά οι διακοπές και να αφήσω το άγχος της δουλειάς πίσω. Αλλά δεν είμαι και ειδικός.
Magoutes Winery – Ξινόμαυρο
Δε ξέρω πως να σας στο φέρω μαλακά. Δε μου αρέσουν τα ξινόμαυρα. Όχι όλα, αλλά τα περισσότερα. Δε μου ταιριάζουν. Το Magoutes Ξινόμαυρο όμως μου αρέσει. Πολύ. Κομψό, ντελικάτο, τραγανό. Ήταν από τις πιο ευχάριστες ανακαλύψεις μας το 2021. Ίσως φταίει το υψόμετρο της Σιάτιστας. Στα 850μ, στη τοποθεσία Μαγκούτες, το κλίμα είναι αρκετά διαφορετικό απ’ ότι στα περισσότερα αμπελοτόπια που βρίσκουμε την κυρίαρχη ποικιλία του ελληνικού Βορά. Ίσως να φταίει το καλαίσθητο μπουκάλι με την καθαρή ετικέτα (μιλά ο marketer μέσα μου). Όποια και να είναι η αρχική αιτία, με κέρδισε.
Πότε να το πιώ;
Εγώ θα το πιώ ένα χαλαρό βράδυ παρέα σε μια πιατέλα αλλαντικών. Χωρίς φαγητό για να το “καταλάβω” καλύτερα. Αλλά δεν είμαι και ειδικός.
Ντούγκος – Ραψάνη Old Vines
Τι έλεγα πριν λίγο; Δε μου αρέσει το Ξινόμαυρο. Ναι αλλά η Ραψάνη Old Vines του Ντούγκου είναι blend. Άρα δε πιάνεται. Σωστά; Ξινόμαυρο, Κρασάτο και Σταυρωτό, το κλασσικό χαρμάνι της Ραψάνης δηλαδή. Τα σταφύλια προέρχονται από παλαιά κλήματα, άνω των 60ετών, παλαιώνουν σε γαλλικά δρύινα βαρέλια για 18 μήνες και δίνουν ένα πολύπλοκο, εντυπωσιακό κρασί. Πόσο εντυπωσιακό; Τόσο που το επέλεξα εγώ (of all people) για το δείπνο της πρώτης επετείου μας με το κορίτσι. Τότε που ακόμα επέλεγα μόνος μου κρασί. Ευτυχώς πλέον δεν χρειάζεται να διαλέγω εγώ το κρασί. Ευτυχώς επίσης, η Ραψάνη Old Vines παραμένει σταθερή αξία.
Πότε να το πιώ;
Εγώ θα το πιώ με το κορίτσι, ένα βράδυ που της θα μαγειρέψω. Θα κάνω ένα απλό κότσι στη γάστρα. Αλλά δεν είμαι και ειδικός.
Ανατολικός – Fine Mavroudi
Ένα βελούδινο κρασί από τα Άβδηρα Ξάνθης. Το Μαυρούδι Θράκης δεν το λες και διαδεδομένη ποικιλία. Αντίθετα, ο Ανατολικός είναι από τα λίγα οινοποιεία που το αξιοποιούν. Και όταν λέω αξιοποίηση, περιγράφω μέχρι κεραίας τη χρήση αυτού του ντόπιου σταφυλιού. Το κρασί ζυμώνεται σε ανοιχτά δρύινα βαρέλια, με την παρουσία μόνο γηγενών ζυμών και στη συνέχεια ωριμάζει με τις οινολάσπες του σε γαλλικά βαρέλια για 18 μήνες. Το αποτέλεσμα της επίπονης, αλλά ήπιας παρέμβασης οινοποίησης, είναι ένα εξαιρετικό κρασί, από αυτά που θυμάσαι για καιρό.
Πότε να το πιω
Εγώ θα το έπινα στο εορταστικό τραπέζι. Με ανθρώπους αγαπημένους γύρω μου. Αλλά δεν είμαι και ειδικός.
Vassaltis – Μαυροτράγανο
Σπάνιο και πολύτιμο. Μια Σαντορίνη που ντύθηκε στα κόκκινα. Το Μαυροτράγανο δεν είναι μια εύκολη ποικιλία. Όπως δεν είναι εύκολο terroir η Σαντορίνη. Αν όμως αυτόν τον συνδυασμό τον δουλέψουν οι κατάλληλοι άνθρωποι, το αποτέλεσμα αξίζει να το ψάξεις. Ένα κρασί που θες να το μοιραστείς, γιατί η απόλαυση του είναι εμπειρία. Έντονη ορυκτότητα, ζωντανό φρούτο και χαρακτηριστική οξύτητα. Στο τέλος της φιάλης έχω πάντα ανάμεικτα συναισθήματα. Λύπη γιατί τελείωσε ένα εξαιρετικό κρασί, χαρά και ενθουσιασμό γιατί το απόλαυσα.
Πότε να το πιώ;
Θα το πάρω μαζί σε μία από τις λιγοστές προσκλήσεις που έχουμε αποδεχθεί. Φέτος θα δούμε λίγους και εκλεκτούς φίλους. Θα φροντίσω να μοιραστώ μαζί τους τα καλύτερα, αν και δεν είμαι ειδικός.
Χατζηδάκης – Rosette
Άλλη μια Σαντορινιά αγαπημένη. Άλλη μια έκπληξη, γιατί δεν είναι το πολυαγαπημένο μου Ασύρτικο αλλά η Rosette του οινοποιείου Χατζηδάκη. Από μια ποικιλία που καλλιεργείται στη σκιά του Ασύρτικου, το Βουδόματο, η οικογένεια παράγει ένα κρασί που με τον χαρακτήρα του ξεχωρίζει ανάμεσα στους pink ωκεανούς που κατακλύζουν ράφια, τραπέζια και λίστες. Ένα ροζέ κρασί με τανίνες και οξύτητα, ένα κρασί που θα μπορούσε να αντικαταστήσει αρκετά ερυθρά. Δεν είναι ακόμα ένα κρασί απεριτίφ. Είναι ένα κρασί με χαρακτήρα.
Πότε να το πιώ;
Εγώ θα το πιω ένα βράδυ ανάμεσα στα Χριστούγεννα και τη Πρωτοχρονιά. Όταν θα ψάχνω ένα διάλειμμα από τα γεμάτα, στιβαρά κόκκινα της εποχής. Αλλά δεν είμαι και ειδικός.
Οινοποιείο Πετρακόπουλος – Ρομπόλα Natural “Παλιά Αρμάκια”
Συχνά με ρωτάτε (#κανείς #ποτέ) «Μάκη, μπορεί μια Ρομπόλα να είναι τόσο καλή;». Η απάντηση είναι, ναι. Εμφατικό ναι. Η Ρομπόλα σαν ποικιλία έχει όλα όσα αναζητώ σε ένα λευκό κρασί. Ορυκτότητα, οξύτητα, αρωματικό ενδιαφέρον, ακόμη και δυνατότητες παλαίωσης. Η συγκεκριμένη Ρομπόλα τα έχει όλα αυτά και κάποια ακόμα. Παλιά αρμάκια, από την ονομασία που έχουν στην Κεφαλονιά οι αναβαθμίδες όπου καλλιεργείτο το αμπέλι που δίνει τον καρπό για το κρασί αυτό. Αμπέλι παλιό, προφυλλοξηρικό, που δίνει όλα όσα χρειάζεται ο οινοποιός για το κρασί. Οινοποίηση ήπιας παρέμβασης που προσφέρει πολλαπλές στρώσεις αρωμάτων και γεύσης.
Πότε να το πιώ;
Εγώ είμαι της άποψης πως αν είναι να γίνει κάτι, ας γίνει καλά. Οπότε αν είναι να ανοιχθούν φιάλες, ας ξεκινήσουμε με κάτι εξαιρετικό για να δώσει τον τόνο. Αλλά δεν είμαι και ειδικός.
Κτήμα Τρουπή – Route Gris
Είμαι ο Μάκης και είμαι καλά. Το λέω τώρα για να ξεκαθαρίσω πως γράφω τις παρακάτω γραμμές για ένα Μοσχοφίλερο χωρίς να βρίσκομαι υπό την επήρεια αλκοόλ, φαρμάκων ή υπό την απειλή όπλου. Είναι ροζέ Μοσχοφίλερο ή μηπως orange Μοσχφίλερο; Έχει βαρέλι, έχει δεξαμενή, έχει τσιμεντένια δεξαμενή. Έχει μείνει και ένα χρόνο ήδη στο μπουκάλι. Η μύτη του είναι δυναμική, γεμίζει αμέσως το δωμάτιο. Έχει και οξύτητα και medium σώμα. Δε μου αρέσουν τα Μοσχοφίλερα, όμως το Route Gris του κτήματος Τρουπή δε μου αρέσει απλά. Μου αρέσει πολύ.
Πότε να το πιώ;
Το πρωί των Χριστουγέννων. Αυτό το πολυδιάστατο κρασί δεν θα μου έκανε εντύπωση να μπορεί να αντικαταστήσει ακόμα και τον πρωινό καφέ. Αλλά είπαμε, δεν είμαι και ειδικός.
Leave a comment