Το αγαπημένο μου τυρί; Πώς τολμάς;

Σχεδόν χαστούκι αισθάνθηκα τη συγκεκριμένη ερώτηση. Χαστούκι στην καρδιά μου και ύστερα στο μυαλό.
Σα να σου ζητά κανείς να διαλέξεις ανάμεσα στα παιδιά σου. Παιδιά δεν έχω αλλά η αγάπη που έχω στα τυριά μόνο με την αγάπη του γονιού μπορεί να συγκριθεί.
Φυσικά και δε μπορώ να διαλέξω ένα τυρί και να γράψω γι’ αυτό. Αν και πολύ φοβάμαι ότι θα με υποχρεώσει συν τω χρόνω.

Έτσι για αρχή, για να αποφύγω τη συναισθηματική προδοσία, θα γράψω για περισσότερα τυριά. Πέντε στην προκειμένη περίπτωση και την απίθανη μυστική μου τυρόπιτα, η οποία καταφανώς προέκυψε τυχαία.
Η τυρόπιτα αυτή λοιπόν -παχουλή και λιπαρή και πικάντικη, όπως της πρέπει- περιέκλεισε στην αγκάλη της φέτα, χαλούμι, κασέρι, μετσοβόνε και cheddar. Συνοδευτικά των πέντε προαναφερθέντων ποιημάτων εν τη ενώσει ήταν μόνο αυγά, γιαούρτι, πιπέρι μπόλικο και δυόσμος. Όλα αυτά τυλίχτηκαν μέσα σε τσαλακωμένο φύλλο κρούστας. Πώς να αντέξει κι αυτό το φύλλο τόση ομορφιά; Τσαλακώθηκε κι έπαιξε το ρόλο του άψογα.

Η τυρόπιτα ως υπέροχο ατύχημα ήταν τόσο νόστιμη και πλούσια ώστε έλαβε θέση ως κύριο πιάτο στο τραπέζι και στην ψυχή μου. Χρειαζόταν ακόμα ένα συνοδευτικό όμως. Και διάλεξα με ευκολία ένα Σαββατιανό Fume 2014 από τους αμπελώνες Μάρκου. Αγαπώ το ταπεινό Σαββατιανό αλλά τούτη η εκδοχή του ανεβαίνει επίπεδο. Κόβει τη λιπαρότητα της πίτας με τον καλύτερο τρόπο και ισορροπεί άψογα τις έντονες γεύσεις των τυριών. Ο καπνός -αν και έντονος από τη στιγμή που ανοίγεις τη φιάλη- δεν υπερισχύει των φρούτων του κρασιού. Υποθέτω ότι είναι από τα κρασιά που άνετα μπορούν να παλαιώσουν. Έβαλα δίπλα λίγα τοματίνια με αλάτι και κάπαρη και ήμουν ευτυχής.

Κυριακή ηλιόλουστη, χαλαρή και πλήρης γεύσεων.