Από την Κεφαλονιά με Αγάπη

Δοκιμάζουμε τα κρασιά του Οινοποιείου Πετρακόπουλου

Μήνυμα προς τους νέους φίλους της παρέας μας. Στο NotAnExpert η έννοια του χρόνου είναι σχετική, τα γεγονότα για τα οποία γράφουμε σπανίως ακολουθούν γραμμικά την εξέλιξη του ημερολογίου και ακόμα πιο σπάνια δημοσιεύονται σε σύντομο χρονικό διάστημα από την στιγμή που τα ζήσαμε. Οι ιστορίες μας είναι σαν τα κρασιά. Τις αφήνουμε στην άκρη, παλαιώνουν στο κελάρι μας και όταν είμαστε έτοιμοι, βρίσκουν το δρόμο προς τη δημοσιότητα. Disclaimer τέλος.

Είναι ένα βροχερό απόγευμα, τέλος Νοέμβρη στην Αθήνα. Το ραντεβού έχει κλειστεί σε μια γιάφκα – διαμέρισμα – χώρος δοκιμών στο Κολωνάκι. Ο κώδικας συνθηματικός. Ανταλλαγή κρυπτογραφημένων SMS, σαφείς οδηγίες, προσοχή να μη μας ακολουθήσει κανείς. Το ρίσκο είναι μεγάλο. Αντίστοιχο της ανταμοιβής. Φορέσαμε τις κατασκοπευτικές μας καμπαρντίνες, μαύρα γυαλιά, σηκώσαμε το γιακά και πήραμε στράτα. Αυτό βγήκε λίγο ρεμπέτικο. Πάμε άλλη μια φορά. Σηκώσαμε το γιακά και με βήμα ταχύ, φτάσαμε στη πόρτα. Χτυπήσαμε το κουδούνι -τρεις φορές φυσικά- και μια γνώριμη, γυναικεία φωνή ακούστηκε στο θυροτηλέφωνο.

  • -Το παρασύνθημα, ρώτησε κοφτά.
  • -Ρομπόλα, απάντησε το κορίτσι μου με αποφασιστικότητα.

Ένας βόμβος ακούστηκε και η πόρτα άνοιξε διάπλατα μπροστά μας. Στον τελευταίο όροφος της πολυκατοικίας μας περίμενε στην πόρτα.

Την Ιωάννα Παπαϊωάννου την είχαμε δει πολλές φορές σε εκθέσεις, πίσω από πάγκους με κρασιά και η επικοινωνία μας ήταν μέχρι αυτή τη μέρα κυρίως ηλεκτρονική. Στα πλαίσια αυτής της χαλαρής σχέσης, δεχτήκαμε στο inbox της σελίδας μας στο Facebook ένα μήνυμα.

“Prive δοκιμή Πετρακόπουλου. Απαντήστε αν ενδιαφέρεστε. Μη το χάσετε.”

Δε θα χάναμε αυτή την ευκαιρία με τίποτα. Έτσι μετά από μερικά ακόμα μηνύματα το ραντεβού κλείστηκε, η βροχή δε μας πτόησε και η πόρτα που άνοιξε στο βροχερό Κολωνάκι μας οδήγησε στην ηλιόλουστη Κεφαλονιά.

Στο διαμέρισμα του Νίκου Πετρακόπουλου, το σκηνικό θυμίζει ελάχιστα χώρο κατοικίας, λίγο tasting room και περισσότερο open space γραφείο μιας trendy startup. Και μάλλον είναι και τα τρία. Γιατί σε αυτούς τους τοίχους χτυπά η εν Αθήναις καρδιά του φημισμένου οινοποιείου.

Μετά τους αρχικούς εναγκαλισμούς, πήραμε θέση μάχης. Στο μεγάλο τραπέζι μας περίμενε μια σειρά από φιάλες, έτοιμες για δοκιμή. Τα κρασιά του Πετρακόπουλου μας είναι γνωστά. Όπως άλλωστε και σε κάθε οινόφιλο. Αυτή η βραδιά όμως ήταν διαφορετική. Όχι μόνο για τους συνωμοτικούς κώδικες της οργάνωσης, αλλά κυρίως γιατί η εμπειρία της δοκιμής των κρασιών αυτών είναι πολύ διαφορετική όταν τα πίνεις μαζί. Το ένα μετά το άλλο. Όταν διαπιστώνεις την ίδια υψηλή ποιότητα σε κάθε φιάλη.  Προϊόντα αγάπης και ευλαβικής προσήλωσης, είναι μια σταθερά στον ελληνικό οινικό κόσμο.

Το line-up της βραδιάς περιείχε πέντε κρασιά. Την αρχή έκανε η Ρομπόλα Παλιά Αρμάκια του 2020. Ένα αμπελοτόπι, προφυλοξηρικά αμπέλια, βιολογική καλλιέργεια και μηδενικές παρεμβάσεις κατά την οινοποίηση. Ένα κρασί δωρικό, στιβαρό, σοβαρό. Και ακραία απολαυστικό.

Επόμενο κρασί στα ποτήρια του το Roz. Το παράδοξο της ιστορίας μου με τον Πετρακόπουλο είναι πως αντί για μια Ρομπόλα ή μια ερυθρή Μαυροδάφνη, το πρώτο κρασί του που δοκίμασα, ήταν το Roz. Και ήταν έρωτας με την πρώτη γουλιά. Έρωτας που επαναλαμβάνεται σε κάθε δοκιμή, παύει να είναι έρωτας; Για ένα φίλο ρωτάω. Roz 2021, όπως λέμε ένα ροζέ κρασί με οινοποίηση λευκού, από ένα σταφύλι με χρώμα τόσο σκούρο που το ονόμασαν Μαυροδάφνη.

Μαύρο, μαύρο, σε μια κόλαση ζω, μέχρι να σε ξανάβρω”, τραγουδούσε ο Δημήτρης Χρυσοχοΐδης το μακρινό 1999 (άλλη ιστορία αυτή), έτσι τραγουδώ και εγώ μετά από κάθε δοκιμή του Mavro. Στο ποτήρι μας η σοδιά του 2020. Μαυροδάφνη από τις πλαγιές του Αίνου. Αμπέλια 40+ ετών, παραμονή 12 μήνες στο βαρέλι και το αποτέλεσμα… Ένα φωτεινό μαύρο.

Αν αύριο πρωί έπρεπε να διαλέξουμε μια Μαυροδάφνη για να στείλουμε δώρο σε εξωγήινους επισκέπτες, ποια θα ήταν και γιατί θα έπρεπε να στείλουμε δύο φιάλες Mov; Είναι σπάνια, 800 περίπου φιάλες. Είναι από παλιά αμπέλια, που κανονικά έπρεπε να παίρνουν σύνταξη και να παίζουν πρέφα στο καφενείο. Παλαιώνει στα βαρέλια για δύο χρόνια, μιλάμε για υπομονή, όχι αστεία. Είναι μάλλον η καλύτερη ξηρή Μαυροδάφνη αυτή τη στιγμή. Το Mov του 2018 είναι ένα κρασί αναφοράς για τον Ελληνικό αμπελώνα.

Το βράδυ έκλεισε με μια φιάλη ΩΝΣΓ. Μια φιάλη που δεν είχα ακούσει ποτέ. Ένα κρασί που στα χαρτιά εμένα δεν θα έπρεπε να μου αρέσει. Ένα γλυκό κρασί. Λακουδίτσα 2019. Ζακυνθινό και Μοσχατέλα τα σταφύλια και μια μέθοδος οινοποίησης, τα πάντα όλα. Μερικά σταφύλια λιάζονται. Μερικά σταφύλια ακολουθούν orange οινοποίηση. Μερικά σταφύλια παλαιώνουν σε βαρέλι. Ζάχαρα, αλκοόλ, οξύτητα, αλμυρότητα, πολυπλοκότητα από άλλον πλανήτη. Ήταν σίγουρα η ανακάλυψη της βραδιάς.

Μετά από τη δοκιμή, την πολύωρη κουβέντα μας με την Ιωάννα για το οινοποιείο, τους νέους επισκέψιμους χώρους στην Κεφαλονιά, το όραμα του Νίκου, την αγάπη του κόσμου, ήρθε η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Πλέον όχι με συνωμοτική διάθεση. Ακριβώς το αντίθετο. Η δοκιμή αυτή έπρεπε να γίνει γνωστή. Η εμπειρία μας έπρεπε να μοιραστεί. Οινοποιείο Πετρακόπουλος. Από την Κεφαλονιά, με αγάπη.