Ντολμάδες από το Βιετνάμ

Λοιπόν ο αδερφός μου είναι σεφ. Δηλαδή μάγειρας από τους καλούς. Τους καλύτερους. Και μικρότερός μου. Ουφ το είπα. Ασύγκριτα τα μεγέθη, όπως καταλαβαίνετε. Βεβαίως αυτή η σχέση έχει και πολλά θετικά. Όπως τα βιβλία μαγειρικής, που δανείζομαι και δεν επιστρέφω ποτέ.

Αλλά υπό το βάρος των συνθηκών και αυτής της αποκαλύψεως πώς να το διαχειριστώ, πώς να το πατάξω το άσβεστο πάθος μου για τη μαγειρική; Οι λύσεις είναι δύο κατ’ εμέ. Η πρώτη, δυστυχής και απελπισμένη, να αποκρύψω κάθε προσπάθειά μου από τον έξω κόσμο μιας και δεν περιέχει βίσωνα με lychees και σταγόνες jelly με miso και agar agar. Η δεύτερη, ελπιδοφόρα και μαχητική, να μοιραστώ  τις συνταγές/σκέψεις/ιδέες  που τόσο αγαπώ εδώ, όπου πιθανότατα δε θα το δει ο αδερφός μου για να με κοροϊδέψει. Και φυσικά διαλέγω το δεύτερο για να εκτεθώ με τόλμη ασφάλεια.

Όταν δοκιμάζεις στην κουζίνα, πάντα εκτίθεσαι. Εκτός κι αν τρως πάντα μόνος σου. Αυτού του είδους η έκθεση όμως είναι εποικοδομητική, όπως μας έλεγαν οι δάσκαλοί μας στο σχολείο, όταν δεν κατανοούσες πλήρως γιατί πρέπει να πάθεις πρώτα για να μάθεις.

Έτσι έμπλεξα με την άπω Ανατολή και συγκεκριμένα το Βιετνάμ και τα ρολάκια του. Χωρίς τηγάνια και λάδια περιττά είναι από τα πιο μυρωδάτα και δροσιστικά πιάτα, που θα φανταζόταν κανείς. Υπό την προϋπόθεση ότι θα αφοσιωθείς στην ιδέα αρχικά και ύστερα στην προετοιμασία, που είναι μπελαλίδικη. Τα υλικά θέλουν σκέψη και έρευνα. Ριζόχαρτα (τα βρώσιμα, όχι αυτά με τα οποία ξεπατικώναμε στο Δημοτικό, rice paper), λαχανικά κομμένα ως μακριά σπιρτόξυλα ή julienne (για εμάς που έχουμε αδερφό σεφ και πρέπει να το αποδεικνύουμε  τους λάτρεις των όρων, διαλέγω πάντα πιπεριά Φλωρίνης, πράσινη πιπεριά, καρότο και αγγουράκι), vermicelli noodles βρασμένα ελαφρά, πρασινάδα (μαρούλι, λάχανο ή όποιο έχετε διαθέσιμο χωρίς έντονη πικράδα), φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο ή μη και φυσικά γαρίδες. Γι’ αυτή τη συνταγή αγοράζω πάντα κατεψυγμένες και τις βράζω ελάχιστα. Βρέχεις με χλιαρό νερό το ριζόχαρτο, το οποίο μοιάζει με γυαλί ή πλαστικό, για λίγα δευτερόλεπτα και μαγικά αρχίζει να μαλακώνει. Τότε σε επιφάνεια ικανή το απλώνεις και αφήνεις τις ελληνικές μνήμες της παρασκευής ντολμά να σε καθοδηγήσουν. Αλλιώς τι άλλο θα μου ζητήσετε; Να κάνω και βίντεο;

Στην ουσία φτιάχνεις όντως υπερμεγέθη ντολμαδάκια, τα οποία θα ζήλευε κάθε κατοχικό μάτι. Το περίβλημα το ίδιο θα σε βοηθήσει γιατί γίνεται κολλώδες και θα ασφαλίσει την πολύτιμη περιουσία του εντός με ευκολία. Το πρώτο δε θα πετύχει απολύτως εμφανισιακά, ούτε και το δεύτερο ίσως, από το τρίτο η κατάσταση εμφανώς βελτιώνεται. Μην εγκαταλείψεις, αυτό είναι το μυστικό. Φτιάξε όμως και μια σαλτσούλα γιατί χωρίς σαλτσούλα δεν προχωράμε. Θα σου έλεγα να μπλέξεις υλικά κατά βούληση. Τέτοια μπλεξίματα συνήθως έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Ή μήπως όχι; Χωρίς συγκεκριμένη δοσολογία βάζω πάντα σόγια, fish sauce, φυστικοβούτυρο και κάτι καυτερό, όπως sriracha ή sambal oelek. Ίσως και νερό. Δοκιμάζω και αναμειγνύω. Δε μετράω ποτέ, το ομολογώ. Ελπίζω πραγματικά να μη με διαβάζει ο αδερφός μου τώρα.

Αυτή τη φορά το κρασί το είχα βάλει στο μάτι προ πολλού. Στεκόταν ανέμελο στην κάβα μας και ήταν εύκολο θύμα. Αλλά όχι εύκολο γενικώς. Μια Σαντορίνη του Γαβαλά στη γνωστή μπλε φιάλη, που γέμισε το στόμα μου με τη γεμάτη γεύση της, τη λεμονάτη οξύτητα και την καλή επίγευση. Ένα κρασί γεμάτο Σαντορίνη. Το ασύρτικο είναι πάντα μια έξυπνη λύση και μια εξαιρετική ιδέα χαρακτηριστικού ελληνικού κρασιού για να συνοδεύσει ασιατική κουζίνα. Το ασύρτικο είναι πάντα μια εξαιρετική ιδέα. Τελεία.

Vietnamese Rolls - Βιετναμέζικα ρολάκια λαχανικών

Ακολούθησε την Μαρούλα στο Instagram @marouladesignsVietnamese Rolls - Βιετναμέζικα ρολάκια λαχανικών

Vietnamese Rolls - Βιετναμέζικα ρολάκια λαχανικών