Λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και η συναγρίδα μου

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά! Σας ευχόμαστε το 2023 να σας φέρει όλα όσα επιθυμείτε. Υγεία, χαρές και καλά κρασιά.

Όχι, δεν είναι λάθος στον προγραμματισμό της ανάρτησης. Ούτε εγκεφαλικό είναι, μην ανησυχείτε. Πιστοί στις αρχές μας, πως τα κείμενα είναι σαν τα κρασιά του Bordeaux, πρέπει να ωριμάσουν πρώτα για να τα ευχαριστηθούμε καλύτερα, θέλαμε απλά να σας πούμε για ένα κορυφαίο εορταστικό τραπέζι στο σπίτι της Ελένης και του Γιώργου, που έγινε μες στις γιορτές. Φωτάκια, δέντρο, δικοί μας άνθρωποι, καλά κρασιά και οι ευχές για καλή χρονιά δεν μοιάζουν πλέον τόσο λάθος. Έτσι;

Ο Γιώργος ο Εβίβα μπορεί να είναι expert στο κρέας, αλλά ο κρυφός – ή και όχι τόσο κρυφός – έρωτάς του πλην της Ελένης είναι τα ψάρια και το ψάρεμα. Ο Θανάσης, φίλος του αδελφικός, είναι expert στο ψάρεμα. Επαγγελματίας θα μπορούσαμε να πούμε. Που θα το πούμε γιατί είναι όντως. Ένα πρωινό του Δεκέμβρη, οι δύο φίλοι, σαν άλλοι Lewis και Clark, μπαρκάρισαν για μια μεγάλη περιπέτεια. Αντιμέτωποι με τεράστιες προκλήσεις, κύματα που φτάνανε τους 30 πόντους, με τον ήλιο να στεγνώνει το δέρμα τους και την ανάγκη για 50άρι αντηλιακό να είναι επιτακτική, τον καπνό να έχει νοτίσει και τον αναπτήρα να μην ανάβει από τα πολλά μποφόρ (και την έλλειψη υγρού), θαλασσινά θεριά όπως τσιπούρες και αθερίνες να δυσκολεύουν τον πλου τους, κατάφεραν τελικά να φτάσουν στον προορισμό. Στον ψαρότοπο της επαγγελίας.

Αφού με απαράμιλλη τέχνη ανέβασαν την ψαριά της ημέρας, ο Θανάσης, σαν τίμιος εργάτης της θάλασσας, ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την επιστροφή. Καθώς όμως μέτραγε το μπουγάζι για πριν το μπάρκο, είδε στα μάτια του φίλου του μια συστολή.

Τι σκέφτεσαι Γιώργη, τον ρώτησε και κάθισε στο παραπέτο .
Πρέπει να βγάλουμε άλλο ένα ψάρι, Θανάση. Ένα ακόμα και καπελώνουμε.
Φίλε, γεμίσαμε μέχρι τα μπούνια. Τι να το κάνουμε άλλο ένα ψάρι;
Για τα παιδιά, Θανάση. Να το φάμε με τα παιδιά. (σ.σ. γελάει ο κόσμος, όπου παιδιά = Μαρούλα & Μάκης)
Ρίξε Γιώργη, Ρίξε.

Και κάπως έτσι βγήκε μια συναγρίδα 6 κιλών. Ένα ψάρι που αξίζει να γράψει κανείς δύο παραγράφους για να περιγράψει την ιστορία του. Ένα ψάρι που έγινε ψητό, έδωσε ωμές παρασκευές, τάισε έξι άτομα, συνόδευσε 12 κρασιά και φαγώθηκε όπως έζησε. Με μεγαλοπρέπεια.

Στο οινικό κομμάτι της βραδιάς, το lineup θα άξιζε αντίστοιχη εξιστόρηση. Ταξίδι σε πολλές γωνιές της Ευρώπης, οξύτητες σε όλες τις βαθμίδες της κλίμακας, φυσαλίδες, κρασιά νεαρά, κρασιά παλαιωμένα, κρασιά σπάνια και κρασιά ακόμα πιο σπάνια. Κυρίως λευκά και δύο ερυθρά, έτσι για το κλείσιμο.

Η τριάδα που ξεχωρίσαμε εμείς, ανάμεσα στις πολλές καλές επιλογές, ξεκινά με τι άλλο, με μπουρμπουλήθρες. Bulles Des Coteaux, Brut Nature 2019, από το κτήμα Αποστολίδη. Ο νεαρός οινοποιός από την Καβάλα, μας έδωσε μια φιάλη γεμάτη brioche, τοστ και βούτυρο. Εξαιρετική οξύτητα και ισορροπία.

Η συνέχεια από τον ιστορικότερο ίσως οίκο της Αλσατίας. Hugel Riesling, Grossi Laüe 2013. Ναι, μύριζε σαν το γκρὸς μπῶνκερ των ποιημάτων του Καββαδία. Ντίζελ καραβίσο, οξύτητα και επίγευση, που δε λέει να τελειώσει.

Όσο για το Ασύρτικο του Ανατολικού, τα λόγια είναι περιττά. Το κρασί αυτό έχει δείξει τα δόντια του, κάθε φορά που ακούμπησε το τραπέζι μας. Αυτή τη φορά, μια φιάλη του 2018 μας θύμισε γιατί κάποιες φιάλες αξίζει να τις περιμένεις.

Σε όλη τη βραδιά δεν υπήρξε κρασί που μας απογοήτευσε. Επίτευγμα σπουδαίο, αν σκεφτείς πως ανοίξαμε μια ντουζίνα κρασιά. Τα υπόλοιπα κρασιά της βραδιάς ήταν τα εξής.