*Ακολουθεί σενάριο βασισμένο σε αληθινή ιστορία που ποτέ δεν έλαβε χώρα
The great equalizer
Είναι Κυριακή και η συννεφιά έξω έχει ακυρώσει τις προθέσεις για εκδρομή εκτός πόλεως. Το πρόγραμμα, που προέβλεπε βόλτα στη λιακάδα, φωτογραφίες σε αμπελοτόπια και μεζεδάκια σε ταβερνείο, έχει πάρει μια σκοτεινή τροπή. Οι βόλτες έχουν αντικατασταθεί από την γκρίνια μου, οι φωτογραφίες στα αμπέλια από την γκρίνια μου και τα μεζεδάκια, ναι σωστά μάντεψες, έχουν αντικατασταθεί από την γκρίνια μου.
Όλα μοιάζουν με σκηνές από το “man in the high castle”. Η Κυριακή μου έχει μετατραπεί στην δυστοπική εκδοχή της. Στα ηχεία παίζουν fados για να τονίσουν την δυστυχία μου, ανοίγω το κινητό και βλέπω παντού Κυριακάτικα χαμόγελα λες και τα ανεβάζουν επίτηδες για να τονίσουν την αντίθεση. Θεέ μου, γιατί να συμβαίνουν όλα σε μένα;
Μέσα σε όλα αυτά σκέφτομαι πως τίποτα δεν είναι ικανό να αντιστρέψει την κατάσταση. Τίποτα; Ξάφνου, εκεί που περιφέρομαι άσκοπα μέσα στο σπίτι, τσιμπώντας ένα τοστ αντί για ένα croissant από τον Paul (πόση δυστυχία πχια), το μάτι μου πέφτει σε μια φιάλη που δεν έχει πάρει ακόμα την θέση της στην κάβα. Μια φιάλη που μπορεί γεννήσει την ελπίδα, να σπείρει τον ενθουσιασμό, να αντιστρέψει το κλίμα, να βάλει ένα Πριντέζιο πεταχτάρι!
Ο λόγος φυσικά για την Νεμέα του Αϊβαλή. Μπορεί να μην είναι το πιο φημισμένο κρασί του ιδιαίτερου αυτού παραγωγού αλλά θυμήσου “not all heroes wear capes”. Ένα κρασί που εκφράζει με το παραπάνω την έννοια της Νεμέας. Για ένα θαυμαστή του Αγιωργίτικου, όπως εγώ, ένα κρασί σαν αυτό μπορεί να φέρει το χαμόγελο πίσω στα χείλη μου. Μπορεί να κάνει μια μουντή Κυριακή πιο φωτεινή και να αλλάξει το soundtrack της ημέρας από fados στο “Let the sunshine in”.
Η Νεμέα του Αϊβαλή είναι μια σπουδαία εκδοχή του Αγιωργίτικου. Έχει μύτη με έντονη παρουσία φρούτου αλλά και καπνού. Το σώμα της ακολουθεί και διαθέτει αξιοσημείωτη συμπύκνωση. Οι τανίνες του είναι ικανοποιητικά στρογγυλές και έχει ευχάριστη επίγευση. Αν τα παραπάνω τα συνδυάσεις και με δύο καλές μοσχαρίσιες μπριζόλες τότε η Κυριακή ξαφνικά αποκτά χρώμα και νοστιμιά. Αποκτά νόημα. Μόλις θυμήθηκα ότι από την εξίσωση μου λείπουν οι δυο μπριζόλες. Oh well, that’s life. Ένα τέτοιο κρασί το απολαμβάνεις και μόνο του.
Νεμέα 2013 – Κτήμα Αϊβαλή
- Περιοχή : Νεμέα
- Ποικιλία: 100% Αγιωργίτικο
- Tasting Notes: Βαθύ πορφυρό χρώμα, μαλακό και γεμάτο σώμα με μέτριες στρογγυλές τανίνες. Στην μύτη έντονη παρουσία από δαμάσκηνο, βύσσινο και καπνό
Leave a comment