Δεν υπάρχει τόπος περισσότερο ελληνικός εκτός του Ελληνικού χώρου από τη Σικελία. Δεν υπάρχει προορισμός στον κόσμο που η φράση “είμαι Έλληνας” να σου ανοίγει περισσότερες πόρτες. Δεν υπάρχει γη περισσότερο όμοια με την γη της Πελοποννήσου από αυτή της Σικελίας. Και στο κρασί; Υπάρχει άραγε σύγκριση; Μπορούν τα κόκκινα σταφύλια που μεγαλώνουν σε κάθε τόπο να σταθούν κοντά και να συγκριθούν; Αυτή την απάντηση έψαξε στην τελευταία της δοκιμή η παρέα των γνωστών αγνώστων.
Δυστυχώς η δοκιμή δεν έγινε στο Παλέρμο, στη σάλα του αγαπημένου μου Pizzo e Pizzo, αλλά στην Αθήνα. Κάτι για κόστος και αδυναμία να πετάξουμε για 3 ώρες μέχρι τη Σικελία μου είπαν. Ειλικρινά δε καταλαβαίνω γιατί οι προτάσεις δεν γίνονται αποδεκτές από το γκρουπ; Αντ’ αυτού, μαζευτήκαμε στην φιλόξενη τραπεζαρία του Ella, στο Σύνταγμα. Οι φιάλες είχαν επιλεγεί από την ομάδα με στόχο την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση των βασικών ερυθρών ποικιλιών κάθε τόπου. Δύο τοπικές και μία διεθνής ποικιλία επιλέχθηκαν από κάθε τόπο. Αγιωργίτικο και Μαυροδάφνη για την Πελοπόννησο, Nero D’Avola και Nerello Mascalese για την Σικελία, εκπροσώπησαν τις τοπικές ποικιλίες, ενώ ένα Cabernet Sauvignon και ένα Syrah πήραν τη θέση των διεθνών στο lineup μας.
Επανάληψη επί της διαδικασίας
Οι ετικέτες γνωστές αλλά βάσει μίας πλήρως αδιάβλητης διαδικασίας, η σειρά τους στα ποτήρια της δοκιμής είναι άγνωστη. Τα ερωτήματα προς την παρέα είναι
α) Ποιο κρασί βρίσκεται σε κάθε ποτήρι
β) Ποιο ποτήρι άρεσε περισσότερο στον καθένα.
Τα κρασιά που δοκιμάσαμε
- Terroir 2014 – Παπαϊωάννου – Αγιωργίτικο
- Daphne Nera 2037 – Κτήμα Μερκούρη – Μαυροδάφνη
- Cabernet Special Edition 2013 – Μέγα Σπήλαιο – Cab
- Contrada Zottorinoto 2015 – Cottanera – Nerello Mascalese
- Duca Enrico Rosso 2015 – Duca di Salaparuta – Nero D’Avola
- Sallier de La Tour La Monaca 2017 – Tasca d’Almerita – Syrah
Τα κρασιά με βάση τη δική μου βαθμολογία
- Syrah
- Nerello Mascalese
- Αγιωργίτικο
- Μαυροδάφνη
- Cabernet
- Nero D’Avola
Τα κρασιά με βάση τη βαθμολογία της ομάδας
- Syrah
- Nerello Mascalese
- Αγιωργίτικο
- Μαυροδάφνη
- Cabernet
- Nero D’Avola
Στα της δοκιμής, το Syrah ξεχώρισε νωρίς. Ένα απόλυτα ισορροπημένο κρασί με εξαιρετική μύτη που άνοιγε καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμής, πιπεράτο και γεμάτο σώμα και ακούραστη επίγευση. To Nerello ήταν πολύ κοντά στην πρώτη θέση και πραγματικά ήταν ένα ισάξιο και εντυπωσιακό κρασί. Μια Βουργουνδία του Νότου. Το Αγιωργίτικο, η κορυφαία ίσως ετικέτα της Νεμέας, άκρως απολαυστικό αλλά το βαρέλι του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερβολικό. Το αναγνώρισαν άπαντες στη δοκιμή λόγω της τυπικότητας… του βαρελιού του. Η Μαυροδάφνη του Μερκούρη, γεμάτη δέρμα, ζωικά αρώματα και μαύρο φρούτο, ξεκίνησε χαμηλά και ανέβηκε αισθητά με την πάροδο του χρόνου. Δύσκολο κρασί τα πρώτα 30 λεπτά, απολαυστικό στη συνέχεια. Με βάση τα αποτελέσματα της κάθετης σε μαυροδάφνες, είναι ίσως σταθερά η go-to ετικέτα για την ποικιλία. Το Cabernet δεν ήταν αυτό που θυμόμουν στα σίγουρα. Όταν ένα χρόνο πριν, το ήπιαμε για πρώτη φορά, ήταν ένα κρασί αναφοράς. Με ένα χρόνο ακόμα στη πλάτη του, έδειξε ασύνδετο και έχασε κάθε τυπικότητα στην ποικιλία. Μία ακόμα δοκιμή του κρίνεται απαραίτητη. Τέλος, η Nero D’Avola, δε θύμιζε σε τίποτα τις σπουδαίες Σικελικές φιάλες που έχουμε κατά καιρούς δοκιμάσει. Γεμάτη βαλσαμικά, έμεινε τελευταία και στην πραγματικότητα εκτός συναγωνισμού. Σίγουρα δεν είναι η εκπρόσωπος της ποικιλίας που θα επέλεγα.
Leave a comment