Villa Incognito

Πώς ξεκινά μια εκδρομή στις εξοχές της Αρκαδίας με τις καλύτερες προθέσεις (#not, εννοώ με το Μάκη να μουρμουράει ‘τόσα χρόνια στην Πελοπόννησο, πουθενά δε με έχεις πάει’) και να καταλήγει σε μια βραδιά υψηλής γαστρονομικής μέθεξης στην Τρίπολη. Στην Τρίπολη; Ναι, ναι, πολύ σωστά άκουσες. Μάλλον δεν ήταν η Τρίπολη στις γαστρονομικές πινέζες του χάρτη σου ώς τώρα. Ας μπει τάχιστα. Γιατί; Γιατί Villa Incognito, παιδιά μου. Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς μου διέφυγε ως τώρα. Έφθασε η στιγμή λοιπόν αυτό το μέγα σφάλμα να διορθωθεί. Όπως και έγινε.

Φθάσαμε μετά από επίσκεψη στο οινοποιείο Τρουπή και καφέ στη Βυτίνα, στο κέντρο της πόλης, εκεί στη γωνιά του όμορφου πεζοδρόμου με χαρά και ανυπομονησία στις 7.30μμ ακριβώς, την ώρα που άνοιγε για βράδυ το εστιατόριο. Ήμασταν πρώτοι. Θα ρωτήσετε τι ώρα φύγαμε; Δεν αποκαλύπτω τίποτα, καλά, θα πω ότι ήταν μόλις 6 ώρες μετά. Ένα δείπνο που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει.

Η Υακίνθη Τυροβολά και ο Σωτήρης Κούρος δημιούργησαν τη Villa των (γαστρονομικών πελοποννησιακών) οργίων καταθέτοντας πρακτικά και συναισθηματικά με λεπτότητα και αφοσίωση την αγάπη τους για το φαγητό, το κρασί και τη φιλοξενία. Με τον τρίτο της παρέας, Γιώργο Σουγιουλτζή, μάγειρα extraordinaire, λειτουργούν ως ομάδα αδιαίρετη και συνεπής, παθιασμένοι και οι τρεις με την εξαιρετική πρώτη ύλη από ντόπιους παραγωγούς και το άρτιο αποτέλεσμα που φθάνει σε κάθε, μα κάθε πιάτο. Μια κουζίνα παραδοσιακή με έμφαση στην εποχικότητα, χωρίς καμία αίσθηση παγκοσμιοποίησης, άρα μην αναζητήσετε chimichurri στο κοκκοράκι.

Η Υακίνθη δε, πάσχει και από το μικρόβιο του κρασιού, που καταλαβαίνετε ότι καθόλου δε μας έφερε πιο κοντά. Έχει δημιουργήσει μια υπέροχη λίστα, με ορθά τιμολογημένες φιάλες, με πυρήνα το αγαπημένο μας …νησί. Όχι, δεν εννοώ τη Σαντορίνη, αλλά την Πελοπόννησό μας, την πολυεπίπεδη και περιπετειώδη. Θα χρειαστεί μελέτη λόγω της πληθώρας επιλογών στις ετικέτες, όμως μπορείτε να διαλέξετε ποτήρι, φιάλη ή να αφήσετε το γοητευτικό αυτό πλάσμα να σας ξεναγήσει στα κρασιά του καταλόγου του με μοναδικό pairing αναλόγως των πιάτων σας. Μπορείτε με περισσή ευκολία να φανταστείτε ποια ήταν η δική μας επιλογή. Δε χρειάστηκε να μας πιέσει κανείς. Το ταίριασμα ήταν υποδειγματικό, καθώς η Υακίνθη έλαβε υπόψη με μεγάλο ενδιαφέρον τι μας αρέσει, τι έχουμε δοκιμάσει. Δε μπορώ να μην κάνω ειδική μνεία στο ξεχωριστό βαρελάτο μοσχοφίλερο Thesis 2 του Τρουπή, στο απίθανο Ασύρτικο του Οικονόμου 2012 αλλά και στην αριστοκράτισσα Amalia Vintage 2017 του Τσέλεπου.

Όσο για το φαγητό θα παραμείνω φειδωλή. Από τα βλήτα στη σχάρα, που αποτελούν πλέον την πιο εντυπωσιακή γεύση του καλοκαιριού μου, μέχρι τις πιο νόστιμες τομάτες που γευτήκατε τα τελευταία χρόνια. Από τις υπερτέλειες τηγανητές πατάτες, που ευτυχώς ήρθαν στο τραπέζι όσο ο εξαποδώ πατατόβιος έλειψε για λίγα λεπτά στο αυτοκίνητο ως τη μανιάτικη μακαρονάδα, που κέντησε σταυροβελονιά μες την απλότητα και τη μεστότητά της. Από το χειροποίητο ζυμαρικό γεμιστό με λεπτεπίλεπτη θαλασσινή γεύση από γαρίδα και μπαρμπούνι ως την αριστοτεχνική μελιτζάνα με γέμιση μανιταριών και γραβιέρα, που μοσχοβολά διακοπές και Αύγουστο στην Ελλάδα.

Είναι φαγητό βαθιά συναισθηματικό, μιλά στην καρδιά. Οπότε η συνομιλία του καθενός με τις αναμνήσεις του θα δημιουργήσει ξεχωριστή εμπειρία. Αξίζει να το ανακαλύψετε, μπουκιά τη μπουκιά. Αυτή ήταν για μένα τουλάχιστον η Villa Incognito με δυο λόγια. Η μαγειρική της αγαπημένης μου γιαγιάς φερμένη με στοργή στο σήμερα. Συνοδευμένο με γέλια και πειράγματα, με ζεστασιά και νοιάξιμο.

Λίγες μέρες έχουν περάσει από την επίσκεψή μας και τα χαμόγελα δε λένε να σβήσουν. Η βραδιά αυτή κατεγράφη στα δικά μας χρονικά και …ζητείται παρέα για επανάληψη. Αν δεν έρθετε, θα ξαναπάμε και μόνοι μας.