Δεν ήταν μια τυπική χρονιά. Δεν χαρήκαμε τα στέκια μας, δεν ταξιδέψαμε όσο θα θέλαμε, δεν μαζευτήκαμε με φίλους. Στις λίγες στιγμές που καταφέραμε όμως να ξεκλέψουμε, πάντα υπήρχε ένα καλό κρασί για συνοδεία. Μπορεί οι στιγμές να ήταν λιγότερες από άλλες χρονιές αλλά η επιλογή δεν ήταν ευκολότερη. Αυτά λοιπόν είναι τα 12 κρασιά που θα κρατήσω από το 2020.
Ιανουάριος
Τότε που ακόμα συχνάζαμε στα μπαρ (ναι, φυσικά στο Ετερόκλητο εννοώ), δοκιμάζαμε νέα κρασιά σε τακτική βάση και συχνά ανακαλύπταμε διαμάντια. Ένα από αυτά είναι το Bourgogne Aligoté του οινοποιείου Goisot. Φρέσκο, τραγανό, με ισορροπημένη οξύτητα και ορυκτότητα. Το αγάπησα από την πρώτη γουλιά και το λάτρεψα όταν στο τέλος της χρονιάς το βρήκα μέσα στο mystery box μου.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τη Μαντλέν, το Δημήτρη και το κορίτσι. Στη μπάρα του “δίπλα”.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με τους ίδιους, στο ίδιο σημείο, όσο το δυνατόν συντομότερα.
Φεβρουάριος
Το 2020 υπήρξε φτωχό σε οινικές εκθέσεις (Duh!), ευτυχώς όμως η ετήσια εκδήλωση της Κάβας Χάλαρη πρόλαβε τις εξελίξεις και μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα το Μούχταρο της οικογένειας Σαμαρτζή. Αυτό το μωβ κρασί, γιατί ας μη γελιόμαστε ερυθρό δεν είναι, με τα χαρακτηριστικά αρώματα βιολέτας, κανέλας και γαρύφαλου. Τόσο έντονα και εμφανή που ακόμα και εγώ καταφέρνω να τα αναγνωρίσω!
Με ποιον το μοιράστηκα: Στη δοκιμή, με το κορίτσι και τα αδέρφια Πάνο και Σπύρο Σαμαρτζή. Στις επόμενες δοκιμές με όσους περισσότερους καταφέραμε.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με τη Βάλια που έκανε τις συστάσεις και έβαλε τις βάσεις, χωρίς να το ξέρει, για κάτι ακόμα σημαντικότερο. Μια φιλία με την οικογένεια Σαμαρτζή που θα κρατήσει για χρόνια.
Μάρτιος
Η τελευταία εξόρμηση πριν από την καραντίνα Νο1 ήταν στην Γουμένισσα και στο Κτήμα Χατζηβαρύτη. Εκεί ήπιαμε τις πρώτες φιάλες Pet Nat που εμφιάλωσε η Χλόη για το 2019 συνοδεία οστράκων και λοιπών σαρακοστιανών λιχουδιών. Ροζέ και λευκό, δύσκολα μπορώ να διαλέξω ανάμεσα τους.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τη Χλόη, τον Tobias και το κορίτσι στο κτήμα Χατζηβαρύτη.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με τη Μερόπη, το Θρασύβουλο και το Φοίβο, την Όλγα, το Βαγγέλη και τη Χλόη, στην Χαλκίδα, στην Γουμένισσα, στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα. Οπουδήποτε. Όλοι μαζί.
Απρίλιος
Μπορεί να είναι ένα από τα μεγαλύτερα οινοποιεία της Αργεντινής, εγώ όμως το γνώρισα μόλις πριν από μερικούς μήνες. Ο λόγος για το οινοποιείο Rutini. Μια γνωριμία που εξελίχθηκε μετά τη γευστική δοκιμή που έγινε λίγο μετά την πρώτη καραντίνα. Πολλά διαμάντια στο line up του κτήματος αλλά το πετράδι του στέμματος είναι το Antologia XLVI. Επιβεβαιώνω.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τον Αρτέμιο και εκλεκτή ελληνοαργεντίνικη παρέα στο tasting room της κάβας OAK.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με τον αδελφικό μου φίλο, το Γιώργο, κάνοντας πλάνα για μια επίσκεψη στο Bombonera.
Μάιος
Πρώτες δειλές εξορμήσεις, πρώτες δοκιμές και η πρώτη επίσημη επίσκεψη στο κτήμα Αβαντίς. Πρώτη γνωριμία και με το Grace, ένα κομψό ροζέ με καταγωγή από τη Σαντορίνη. Μια γνωριμία που στην συνέχεια έγινε σχέση μιας και δεν ήταν λίγες οι φορές που συνόδευσε καλοκαιρινές βραδιές και εορταστικά τραπέζια.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τη Μερόπη, το Φοίβο, το Δημήτρη και το κορίτσι, στο “αρχηγείο” του Κτήματος Αβαντίς στην Εύβοια.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με τη μαμά μου. Δεν είναι λάτρης του κρασιού, σίγουρα δεν έχει γνώσεις κρασιού, όμως αγάπησε αυτό το κρασί από την πρώτη γουλιά και έτσι φρόντισα, στις λιγοστές ευκαιρίες που μας δόθηκαν, να βρίσκεται πάντα στο εορταστικό μας τραπέζι.
Ιούνιος
Μήνας προσκυνήματος στη Σαντορίνη. Πολλές δοκιμές και πως να ξεχωρίσεις ένα κρασί ανάμεσα σε τόσα αγαπημένα. Assyrtiko de Louros 2016 από το Οινοποιείο Χατζηδάκη λοιπόν. Ένα από τα καλύτερα ασύρτικα Σαντορίνης που φτιάχτηκαν ποτέ, ένα κρασί παγκόσμιας κλάσης.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με την Fellowship of Assyrtiko στο Οινοποιείο Χατζηδάκη.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με την Πηγή και το Νίκο που όταν γνωριστήκαμε δήλωσαν πως δεν πίνουν ασύρτικο. Lol.
Ιούλιος
Walhalla Loosen Barry, ένα Riesling προϊόν συνεργασίας δύο μεγάλων οινοποιείων. Του Ernst Loosen και του Peter Barry. Σταφύλια από το Mosel και οινοποίηση στα πρότυπα της Αυστραλίας. Σα να λέμε κρασί με pedigree στο τετράγωνο.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τη συμμορία της Χαλκίδας και τον Αλέξη Μυτακίδη στο εστιατόριό του, το Ρεμέτζο στην Ερέτρια.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Όταν μιλάμε για Riesling δεν μπορεί παρά να εννοούμε τους YaMaNi, που πίνουν Riesling ακόμα και στο πρωινό.
Αύγουστος
Δεύτερη επίσκεψη στη Σαντορίνη μέσα σε ένα καλοκαίρι. Μεγάλο, μέγιστο ίσως το δίλημμα της επιλογής. Ή ίσως και όχι. Βασάλτης Σαντορίνη. Μάλλον το πιο αγαπημένο μου κρασί στον κόσμο.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με την Fellowship of Assyrtiko, στο οινοποιείο του Βασάλτη.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με τον Ηλία, το Γιάννη Π, το Γιάννη Β, τη Φαίη, τη Σάσα και φυσικά τη Βασιλική, το Θάνο και το κορίτσι, στον κυρ Νίκο, στη Θηρασιά.
Σεπτέμβριος
Για τον Αύγουστο του 2019 έγραφα «Μήνας που σε βρίσκει στην Κρήτη γίνεται να μην είναι καλός; Πόσω μάλλον όταν στην εκδρομή αυτή υπάρχει στάση στο κτήμα Μανουσάκη και γνωριμία με το Ρωμέικο του κτήματος». Επανάληψη λοιπόν με μόνη αλλαγή την επιλογή κρασιού. Το Ρωμέικο εξακολουθεί να είναι αγαπημένο μου αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για το τεράστιο αυτό κρασί που ακούει στο όνομα Nostos Mourvedre.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τον Άφσιν και το κορίτσι, στην αυλή του οινοποιείου Μανουσάκη.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με την Έλενα και τον Βασίλη, που μας δίνουν αφορμές να κατεβαίνουμε στην Κρήτη όλο και πιο συχνά.
Οκτώβριος
Όχι μόνο είναι ένα από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά, αλλά είχα την τύχη να είμαι ανάμεσα στους πρώτους που το δοκίμασαν. Φυσικά το 24 από το οινοποιείο Μοσχόπολις.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με το Θοδωρή, του ομώνυμου οινοποιείου, την Κατερίνα και το κορίτσι, στο σπίτι μας, σε μια ξεχωριστή οινική βραδιά.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με κανέναν. Οι λιγοστές φιάλες που έχω στην διάθεση μου, πρέπει και θα μείνουν στο βάθος του συντηρητή για να δούμε την εξέλιξη του κρασιού στον χρόνο.
Νοέμβριος
Είσαι στο μυαλό, κάτι μαγικό… Περίπου δηλαδή. Claymore You’ll Never Walk Alone, ένα εξαιρετικό GSM από την Αυστραλία. Από τις λίγες φορές που μια προβοκατόρικη ετικέτα συμβαδίζει με την ποιότητα του κρασιού.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με τον Κωνσταντίνο και το κορίτσι στο πλακόστρωτο της Materia Prima, στο Παγκράτι.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: Με το Γιάννη και τη Μαρία, που ελέω ΠΑΟΚ δεν έχουν εμπειρία από ποιοτική μπάλα και καλό κρασί!
Δεκέμβριος
Let the festivities begin. Als, ασύρτικο Σαντορίνης, οινοποιημένο στην Σύρο από δύο ταλαντούχους οινοποιούς, τον Ηλία Ρουσσάκη και τον Γιάννη Παπαοικονόμου. Ίσως το κρασί που περίμενα με μεγαλύτερη ανυπομονησία για το 2020.
Με ποιον το μοιράστηκα: Με την Νάνσυ, τον Κωνσταντίνο και το κορίτσι στην μοναδική εορταστική συνάντηση της χρονιάς.
Με ποιον θα ήθελα να το μοιραστώ το 2021: The first rule of Wine Club. You don’t talk about the Wine Club.
Leave a comment