Πως έμπλεξες εσύ με το κρασί;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στον Οινοχόο της Καθημερινής στις 16/12/2018

Έχω έναν φίλο από το χωριό, δεν τον ξέρεις, του οποίου η σχέση με το κρασί θα μπορούσε με κάποιες γενικεύσεις να περιγράψει την σχέση ενός μεγάλου ποσοστού των οινόφιλων με το αντικείμενο του πόθου τους.

Η ενασχόληση του φίλου μου με το κρασί ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια. Αρχικά το κρασί ήταν ακόμα ένα αλκοολούχο που συνόδευε τις εξόδους ή τα τραπέζια στο σπίτι. Ευχάριστο αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο και σίγουρα όχι κάτι για το οποίο θα συζητούσε πριν ή μετά την οινοποσία. Το μόνο χαρακτηριστικό με το οποίο θα μπορούσε να περιγράψει το κρασί ήταν ο πονοκέφαλος της επόμενης ημέρας. Απουσία του τελευταίου θα σήμαινε υψηλή ποιότητα οίνου!

https://www.instagram.com/p/BriowDnncDw/?utm_source=ig_web_copy_link

Όλα αυτά μέχρι την επαφή του φίλου με τον πρώτο πραγματικό οινόφιλο που συνάντησε στην ζωή του. Ο κύριος Στέλιος έτρεφε και τρέφει ακόμα μεγάλη αγάπη για το κρασί. Έτσι όταν ο φίλος μου σε μια από τις τακτικές επισκέψεις στο εστιατόριο του προσπάθησε να συγκεράσει τα θέλω της παρέας, με μία πρόταση κόντεψε να προκαλέσει εγκεφαλικό στον συμπαθή εστιάτορα. Βλέπεις η παρέα ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στο ξηρό και στο ημίγλυκο κόκκινο κρασί, οπότε τι πιο λογικό από την πρόταση για ανάμειξη των δύο σε μια καράφα;

Την ιδέα αυτή, για καλή τύχη του φίλου μου, δεν συμμερίστηκε ο κύριος Στέλιος. Η αντιπρόταση του ήταν απλή. Η παρέα θα δοκίμαζε μία φιάλη της επιλογής του και αν δεν  άρεσε, δεν θα τη χρέωνε και θα σέρβιρε το “κοκτέιλ” είχε ζητηθεί. Η φιάλη δεν ήταν κάτι εξεζητημένο. Μια απλή Νεμέα αλλά θες η ζέση του κυρίου Στέλιου, θες η μαλακή γεύση του αγιωργίτικου, η φιάλη έμεινε στο τραπέζι και ο σπόρος φυτεύτηκε. Η παρέα συνέχισε να επισκέπτεται το εστιατόριο τακτικά και κάθε φορά υπήρχε μία διαφορετική φιάλη προς δοκιμή. Συχνά επέστρεφαν σε κρασιά που είχαν δοκιμάσει πριν από καιρό και προσπαθούσαν να συγκρίνουν γεύσεις βάσει της μικρής εμπειρίας τους. Οι πρώτες γευσιγνωσίες τους έλαβαν χώρα χωρίς καν να το καταλάβουν…

Μη φανταστεί κανείς πως ξαφνικά αναγνώριζε την φρεσκοκομμένη χλόη στο Sauvignon Blanc. Όχι, απλά σε αυτό το στάδιο μπορούσε να ξεχωρίσει βασικές ποικιλίες και άρχισε να χτίζει το προφίλ των προτιμήσεων του. Και όσο περνούσε ο χρόνος, το παιχνίδι της δοκιμής και της σύγκρισης γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον. Σταδιακά κάποιες ποικιλίες άρχισαν να γίνονται γνώριμες. Οινοποιοί άρχισαν να αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα τους μέσα από τα κρασιά τους. Τόποι, αμπέλια και φιάλες άρχισαν να αποκτούν μυθικό χαρακτήρα.

Κάπου εκεί η τύχη χτύπησε για δεύτερη φορά την πόρτα του φίλου μου. Στο μικρό χωριό του άρχισαν δειλά δειλά να ανοίγουν μαγαζιά που σέρβιραν μόνο κρασί. Και οι άνθρωποι που δούλευαν σε αυτά τα μαγαζιά γνώριζαν και αγαπούσαν το προϊόν που σέρβιραν. Η εμφάνιση των wine bars άλλαξε για πάντα την σχέση του με το κρασί. Έγινε τακτική και προσιτή ενώ ίσως ακόμα σημαντικότερη ήταν η ανακάλυψη πως κάποιος μπορεί να ασχοληθεί με το κρασί σοβαρά χωρίς να χρειάζεται επιστημονικές γνώσεις και οινικά αρκτικόλεξα δίπλα στο όνομα του. Οι επιλογές πολλαπλασιάστηκαν. Σε ένα βράδυ μπορούσε να δοκιμάσει αρκετές διαφορετικές ετικέτες και να γνωρίσει ανθρώπους που μοιράζονταν το πάθος του.

Μαζί με τα wine bar ανακάλυψε τις οινικές εκθέσεις, τις δοκιμές και φυσικά τους ανθρώπους που είναι κοντά στο κρασί. Παραγωγούς και οινολόγους, οινογράφους και οινόφιλους, sommelier και εμπόρους. Άνθρωποι που απείχαν αισθητά από την αντίληψη που είχε στο μυαλό του όσο δεν τους γνώριζε. Στις συζητήσεις τους δεν επικρατούσαν ακαταλαβίστικες εκφράσεις. Άρχισε να γνωρίζει την ιστορία πίσω από κάθε παραγωγό, από κάθε κρασί που δοκίμαζε και να γοητεύεται όχι μόνο από τα μεγάλα κρασιά αλλά και κυρίως από την χαρά της ανακάλυψης.

Και η χαρά της ανακάλυψης τον οδήγησε σε ταξίδια, σε διαδρομές και πάνω από χάρτες. Σε επαφές online και σε φιλίες που γεννήθηκαν και δέθηκαν γύρω από μια (ή περισσότερες) φιάλη κρασί. Έφτιαξε ένα blog για να γράφει για το κρασί και να φωτογραφίζει τα κρασιά που θέλει να κρατήσει στην μνήμη του. Και το κρασί από ένα ακόμα αλκοολούχο ποτό έγινε το επίκεντρο ενός κύκλου ανθρώπων που αγαπά.


Γιατί αυτό είναι το κρασί. Ένα κοινωνικό ποτό που φέρνει τους ανθρώπους κοντά.