Ρεμέτζο Ερέτρια

Το ασταμάτητο κυνήγι της νέας ανακάλυψης. Πήγαμε πρώτοι στο νέο talk of the town. Δοκιμάσαμε πρώτοι το νέο κρασί. Βρήκαμε ένα κρυφό διαμαντάκι. Ανακαλύψαμε ένα καπηλειό που μαγειρεύει ένας κουφός Κορεάτης με πρώτες ύλες από τη φάρμα του στα Σεπόλια. Δεν ξέρω πως σας ακούγεται όλο αυτό, αλλά εμάς όλη αυτή η ασταμάτητη ανάγκη για πρωτιές, μας κουράζει.

Μερικές φορές το μόνο που θες είναι κάτι γνώριμο. Κάτι σίγουρο. Κάτι αγαπημένο. Αλλά ποτέ κάτι βαρετό. Μερικές φορές θες να φας μπαρμπουνάκια δίπλα στη θάλασσα και να πιείς δύο καλά κρασιά. Χωρίς να παραγγείλεις. Απλά να χαιρετήσεις έναν φίλο και να του πεις φέρε ό,τι θες. Τώρα αν αυτός ο φίλος είναι κλινική περίπτωση και τα κρασιά που βγάζει είναι επικές κρασάρες, είναι άλλο θέμα.

Όταν στην περιγραφή εμπλέκονται καλό φαγητό δίπλα στη θάλασσα και παρανοϊκός εστιάτορας, τότε η λύση της εξίσωσης είναι απλή. Ρεμέτζο στην Ερέτρια. Ο Αλέξης Μυτακίδης έχει κερδίσει με το σπαθί του αυτόν τον συνειρμό. Όχι, το Ρεμέτζο δεν είναι μια νέα ανακάλυψη. Όποιος πίνει κρασί με πάθος, έχει τουλάχιστον ακούσει και πολλοί έχουν επισκεφτεί αυτή την παραθαλάσσια ταβέρνα στην Εύβοια. Το πάθος του Αλέξη για το καλό κρασί έχει δημιουργήσει έναν σοβαρό πόλο έλξης για τους οινόφιλους όλης της επικράτειας.

Τις επισκέψεις μας στο Ρεμέτζο, δεν τις μετράμε με ημερομηνίες ή με τα πιάτα. Don’t get me wrong, το φαγητό είναι πάντα πολύ καλό. Τα κρασιά όμως… Αχ αυτά τα κρασιά. Στον Αλέξη δοκιμάσαμε πρώτη φορά μία Walhalla, το κοινό project των Loosen Barry. Στον Αλέξη μας παρουσίασε για πρώτη φορά ο Φοίβος το One Off Σαντορίνη. Στον Αλέξη όταν είπαμε, ας πιούμε ένα ροζέ, εμφανίστηκε στο τραπέζι ένα Sylphium. Στον Αλέξη το pairing στο κριθαρότο γίνεται χαλαρά με ένα Belle Gloss, Clark and Telephone. Όλα αυτά, σε ποτήρια Riedel Performance και Wings.

Όχι, με τον Αλέξη δεν κάναμε κάποια μεγάλη ανακάλυψη. Δεν βρήκαμε το κρυμμένο μυστικό. Βρήκαμε όμως ένα φίλο, ένα στέκι, το ρεμέτζο μας.