Villa Incognito Vol. 2 - Επιστροφή στην Τρίπολη

Όταν μια μέρα ευθυγραμμίζονται αστέρια, ημερολόγια και προγράμματα, τότε όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Τρίπολη. Στην Τρίπολη; Μα ναι, σου λέω. Χρειάστηκε οργάνωση, μηνύματα και τηλεφωνήματα και αρκετά χιλιόμετρα. Αλλά τίποτα δε μας κρατούσε. Σαν έτοιμοι από καιρό.

Κάποια εστιατόρια έμειναν ορφανά από τους ιδιοκτήτες τους αλλά το δικό μας τραπέζι γέμισε. Με φωνές και γέλια, αστεία και σοβαρά, πηρουνιές από το διπλανό πιάτο και άφθονα τσουγκρίσματα ποτηριών. Ο Γιώργος Μαυρονάσιος άφησε το Εβίβα και ο Κώστας Μπαμπαλίκης άφησε το Αλμυρίκι για μια βραδιά εκτός έδρας. Το δικό τους καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει, τα μαγαζιά τους είναι γεμάτα αλλά για μια βραδιά έκαναν διάλειμμα. Βραδιά παρέας. Μεταξύ μας. Τους παρασύραμε, είναι μικρά παιδιά. Θα μάθουν. Να παρασύρονται πιο συχνά.

Με πιάτα ανεκτίμητης ζεστασιάς και φιάλες επιλεγμένες με φροντίδα. Με την Υακίνθη και το Σωτήρη να φροντίζουν κάθε λεπτομέρεια, όπως πάντα. Το φαγητό ερχόταν κατά ριπάς στο τραπέζι, με υπέροχα μετρημένη ταχύτητα, συχνότητα και αναλογία. Ένα λουκούλειο δείπνο στήθηκε για μας. Δοκιμάσαμε τα πάντα. Τα υπερτέλεια τηγανητά chips, τα οποία θα ήταν ικανά να προκαλέσουν πόλεμο αν δεν είχαν έρθει σε 4 μερίδες, έφθασαν και εξαφανίστηκαν τάχιστα ως ακριβοθώρητοι σταρ. Το μυρωδάτο πλούσιο ραγού με ταλιατέλες, που θα ήθελες να τρως κάθε μέρα στο σπίτι σου, είναι πιάτο ικανό να γιατρεύει πληγές και πάθη. Τα πονηρά ζουμερά κεφτεδάκια, που τρώει η μάνα και του παιδιού δε δίνει, είναι μικρές βόμβες εκρηκτικής γεύσης και σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί η μαμά σου δεν τα έφτιαχνε έτσι. Η γουρνοπούλα και το κοκοράκι με τις χυλοπίτες, ως προύχοντες της Πελοποννήσου με υπόκρουση Carmina Burana,, επιβεβαίωσαν ότι τα κλασικά πιάτα για κάποιο λόγο είναι κλασικά.

Στη Villa Incognito ευφραίνεται η καρδιά, η ψυχή και το στομάχι. Hat trick.

Αυτή τη φορά το κρασί ήταν και δεν ήταν pairing. Δώσαμε πράσινο φως στην Υακίνθη να παίξει μπάλα και ανέλαβε να ιντριγκάρει τις γνώσεις και τις επιθυμίες μας. Χρειάζεται να αναφέρουμε πως τα κατάφερε σε υπερθετικό βαθμό; Όχι, αλλά θα το κάνουμε. Γιατί κάθε ένα από τα κρασιά που έφτασαν στο τραπέζι, μερικά μόνο από τις αμέτρητες επιλογές στο κελάρι της, είναι από μόνο του αφορμή αρκετή για να κάνεις τα χιλιόμετρα μέχρι την Αρκαδία.

Σου λένε « θα υπάρχει ένα Vosne-Romanée του 2016». Μπαίνεις στο αυτοκίνητο ή όχι; Αθώα κύριοι ένορκοι. Είπε κανείς Rioja Vina Cubillo του 2013; Μη μου αγχώνεστε. Στο τραπέζι μας ήταν και αυτή. H Franciacorta ενθουσίασε. Το ρούστικο Marsannay ήταν σεμινάριο φυσικού κρασιού. Vintage, ελληνικό, κορυφαίο αφρώδες; Έχουμε. Amalia Vintage 2017, με περήφανη αρκαδική καταγωγή. Ποιος να σου πει, τι; Η λίστα της βραδιάς μεγάλη. Πάρτε ιδέες για την δική σας επίσκεψη. Αλλά τι λέω. Απλά ρωτήστε την Υακίνθη και μοιραστείτε μαζί μας την εμπειρία σας.