Εμείς οι Ευρωπαίοι, της βαριάς κουλτούρας, του πολιτισμού και της ιστορικής αριστοκρατίας συχνά πηγαίνουμε στην Αμερική θεωρώντας ότι θα δούμε συναρπαστικές μεγαλουπόλεις, ατελείωτους αυτοκινητόδρομους και συγκλονιστική φυσική ομορφιά, που εκτείνεται από τον ωκεανό ως την έρημο, τα μεγαλοπρεπή φαράγγια, δάση με σεγκόβιες ως και χιονοσκέπαστα βουνά. Όλα μεγάλα, όλα εντυπωσιακά, όλα διαφορετικά. Γιατί size does matter, ως γνωστόν. Αλλά από κομψότητα; Από κλασική γαστρονομία; Ξέρουν τίποτα; Κι έρχεται η Αμερική και σου λέει ‘hold my chardonnay’.
Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Γιατί όταν προσπαθείς τρεις μήνες πριν το ταξίδι των ονείρων να κλείσεις τραπέζι σε ένα από τα πρώτα μεγάλα εστιατόρια του κόσμου και η απάντηση είναι ‘no availability for the next four months’, ξεκινάς με μια απογοήτευση. Όμως ο επιμένων νικά. Ή μήπως όχι;
Και γυρίζουμε πραγματικά στην αρχή. Το ταξίδι στην Καλιφόρνια ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Πρώτη φορά για εμάς στη δυτική ακτή, ενθουσιασμένοι με τις 20 μέρες που έχουμε μπροστά μας, με υπέροχα πλάνα και σχέδια. Μυαλά φουσκωμένα με ιδέες και βόλτες και κρασιά. Πριν από κάθε ταξίδι, μεγάλο ή μικρό, έχω θέσει στόχο κι ένα εστιατόριο. Ξέρετε τώρα, it’s my thing, έχω αυτή τη λίστα με τα dream εστιατόρια της ζωής μου. Θέλω να ζήσω -και όχι να σβήσω- τα περισσότερα που μπορώ. Μέχρι στιγμής τα έχουμε καταφέρει περίφημα, αν έχετε μελετήσει την κατηγορία Fine Dining τούτου του ταπεινού site. Αυτή τη φορά ο Μάκης μου την έφερε πρώτος (την πρόταση) και ως αδιόρθωτος κλασικιστής εξέφρασε την επιθυμία να δειπνήσουμε στο The French Laundry του Thomas Keller, στο Yountville της Νάπα, αν φυσικά καταφέρουμε να βρούμε τραπέζι. Να πω όχι; Γίνεται; Ο Keller είναι από τους πρώτους σούπερ σταρ της παγκόσμιας γαστρονομίας έχοντας δημιουργήσει μια αυτοκρατορία εστιατορίων και επιχειρήσεων με το French Laundry να είναι η ναυαρχίδα του από το 1994. Με τα τρία της αστέρια Michelin, τα σέα της και τα μέα της.
Ως άλλο τζίνι αναλαμβάνω με προθυμία και ενθουσιασμό να πραγματοποιήσω την επιθυμία του -ενώ εκείνος έχει κάνει μαγικά για μένα καταφέρνοντας να εξασφαλίσει κράτηση σε κάποιες από τις πιο δύσκολες σάλες του κόσμου (βλέπε Osteria Francescana και Eleven Madison Park)- και έχω πέσει πάνω σε τοίχο. Και τι τοίχο. Το Σινικό τείχος μπροστά του δείχνει κατασκευή lego. Δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε παγκάκι στο φημισμένο τους κήπο. Για καμία από τις 20 μέρες. Οπότε προσπαθώ να κάνω damage control και παριστάνω την ανέμελη. ‘Έλα μωρέ, σιγά το δεινόσαυρο τον chef Keller, τι φρέσκο και δημιουργικό έχει να παρουσιάσει πια, τόπο στους νέους, δεν υπάρχει κλασική αμερικανική κουζίνα, ένας γνωστός μου έπαθε δηλητηρίαση, θα σε πάω στα καλύτερα κοκ’ ενώ ξέρω ότι η μαχαιριά στην καρδιά και των δυο μας θα ξεπεραστεί μόνο εν καιρώ. Απλώς έβαλα το όνομά μου στη λίστα αναμονής για όλες τις μέρες που θα ήμασταν στη Νάπα. Και το ξέχασα. Ή -πιο σωστά- προσπάθησα να το ξεχάσω.
Είμαστε ήδη στη 12η μέρα του ταξιδιού, η εβδομάδα αυτή αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στη Νάπα και στα οινοποιεία της κοιλάδας. Βρισκόμαστε στο οινοποιείο Frog’s Leap, και απολαμβάνουμε τη δοκιμή μας στη βεράντα εμπρός σε ένα μαγικό κήπο, ώσπου έρχεται ένα μέιλ στο κινητό μου, το οποίο μας ενημερώνει ότι υπάρχει διαθέσιμο τραπέζι για τις 4 το απόγευμα της ίδιας μέρας στο French Laundry. Ήτοι σε 3 ώρες. Κοιταζόμαστε, σκάμε στα γέλια για την τύχη μας τη χορεύτρια και επιβεβαιώνουμε αμέσως την κράτηση. Τελειώνουμε τη δοκιμή, βγάζουμε τις φωτογραφίες μας και …τρέχουμε. Πίσω στο διαμέρισμα, φρεσκάρισμα, αλλαγή ρούχων και παρ’ όλο που το μοχθηρό google maps προσπάθησε να μας στείλει σε κάτι απόμερα χωράφια, στις 4μμ ακριβώς είμαστε εκεί.
Φαντάζεσαι ότι το κτίριο υπήρξε κάποτε με τη σειρά saloon, κατοικία, καθαριστήριο (εξ ου και το σημερινό όνομα), που μεταμορφώθηκε σε εστιατόριο περιωπής υπό το άγρυπνο βλέμμα του ως τότε αφοσιωμένου στη γαλλική γαστρονομική φινέτσα και παράδοση chef και ιδιοκτήτη. Aληθινού πιονέρου έκτοτε για την καλιφορνέζικη κουζίνα. Η κυρίως σάλα, στην οποία βρισκόταν το τραπέζι μας, κλασική, κομψή και γεμάτη. Η ροτόντα μας έτοιμη, με ένα υπέροχο μπουκέτο λουλούδια, μας περίμενε. Επιμείναμε αμερικανικά και ξεκινήσαμε με ένα ποτήρι αφρώδες chardonnay extra brut Modicum 2017 από το οινοποιείο Schramsberg σε συνεργασία με τον chef Keller και την ομάδα των sommelier του ομίλου. Μας άρεσε τόσο που παραγγείλαμε και δεύτερο ποτήρι. Παράλληλα μελετήσαμε την ογκωδέστατη λίστα κρασιών, η οποία ήταν παγκόσμιας εμβέλειας με τα αμερικανικά κρασιά να καταλαμβάνουν περίπου το ήμισυ του συνόλου. Ο head sommelier του εστιατορίου μας έδειξε ιδιαίτερη προσοχή, όταν απαντώντας σε ερώτησή του, αναφέραμε ότι είμαστε Έλληνες. Μας βοήθησε με περισσή φροντίδα και κατά τη διάρκεια του γεύματος μας πλησίασε με ερωτήσεις για την Ελλάδα και τις οινικές εξελίξεις στον τόπο μας.
Το κρασί που επιλέξαμε ήταν ένα βαρελάτο Chardonnay του Jack Larkin από την κοιλάδα της Napa στην Καλιφόρνια. Η εντυπωσιακή μύτη του χαρακτηρίζεται ανηλεώς από το ώριμο αχλάδι, τη φλούδα του λεμονιού και μια λεπτή πιπεράτη νότα. Στο στόμα εκτός από τη νοστιμιά του αχλαδιού, έρχεται το πεπόνι, ένα μπουκέτο εσπεριδοειδών, λευκό πιπέρι, μέλι και διακριτική βανίλια από το βαρέλι. Με σώμα γεμάτο, βουτυράτο και υπέρκομψο, ισορροπημένη οξύτητα και πολυτέλεια διαρκείας συνόδεψε το γεύμα μας από το τρίτο πιάτο ως το τέλος.
Το γεύμα αυτό καθ’ εαυτό ήταν ένα υπέροχα σκηνοθετημένο έργο σε 7 πράξεις. Ή επτά πιάτα, αν προτιμάτε. Επιλέξαμε το Chef’s Tasting Menu. Θα ξεκινήσω ανάποδα λέγοντας ότι απολαύσαμε μια τρίωρη εμπειρία χωρίς πυροτεχνήματα ή μαγικά τεχνάσματα, χωρίς χώμα μαϊντανού ή ζελέ ελιάς ή τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Και αυτό ήταν υπέροχα καθησυχαστικό. Ένα γεύμα στημένο για την απόλαυσή σου. Έρρεαν τα πιάτα και οι ώρες χωρίς κανείς να κοιτά το ρολόι του. Και είχε ένα ελληνικό άγγιγμα, καθώς στο τέλος ήμασταν και οι δύο σκασμένοι.
Πρώτα έφθασαν τα δύο υπερχαριτωμένα και υπερνόστιμα amuse bouche, το καλωσόρισμα και η εισαγωγή στη γαστρογιορτή που έπεται. Ιδίως το χωνάκι με το tartar σολωμού παραμένει εδώ και πολλά χρόνια η πρώτη μπουκιά, που επιλέγει ο Κέλλερ να προσφέρει σε κάθε πεινασμένο επισκέπτη. Στη συνέχεια ήρθαν τα πιάτα του menu degustation. Ένα προς ένα έπαιξαν το ρόλο τους χωρίς κανένα να υστερήσει ποσώς. Η προσοχή του Keller και της πολυάριθμης μαγειρικής του ομάδας έχει εδώ και χρόνια επικεντρωθεί στην ανάδειξη των προϊόντων της καλιφορνέζικης γης με τους εντυπωσιακούς λαχανόκηπους του εστιατορίου να είναι επισκέψιμοι ακριβώς απέναντι από την είσοδο. Το μενού συνολικά περιλαμβάνει τυριά, ψάρια, θαλασσινά και κρέας που προέρχονται μόνο από την ίδια την πολιτεία. Η προστασία του περιβάλλοντος, η εντοπιότητα και η εποχικότητα πλέον κατέχουν σημαίνοντα ρόλο στις επιλογές της πρώτης ύλης και στη δημιουργία ενός ουσιώδους μενού, που δεν αγνοεί τις αλλαγές στον πλανήτη, τα προβλήματα και τις ορθές λύσεις. Έτσι αναφέρω τα συγκλονιστικά στρείδια με το χαβιάρι, το αναπάντεχα μεγαλειώδες consommé πράσινης τομάτας, τον ασύλληπτο σολωμό -ίσως το νοστιμότερο που έχω δοκιμάσει- με τη vinaigrette πατζαριού, το βουτυράτο αστακό που σημάδεψε τον καλό μου, την αξέχαστη πάπια Πεκίνου και φυσικά το απίθανο μοσχάρι με την καπνιστή μελιτζάνα και τις πίκλες αγγουριού και kohlrabi. Αμέσως μετά το degustation, ένα πιάτο τυρι-κής ηδονής καταφθάνει πριν τα τέσσερα (!) διαφορετικά γλυκά και τέλος τα στολίδια – σοκολατάκια που έκλεισαν το γεύμα μας.
Τα πιάτα του Thomas Keller επιβεβαιώνουν τη φήμη του, επιβεβαιώνουν την αίγλη του εστιατορίου, επιβεβαιώνουν επίσης γιατί ο άνθρωπος αυτός, 30 χρόνια πριν, έβαλε αυτή τη μικρή πόλη στον παγκόσμιο γαστρονομικό χάρτη θέτοντας ένα προσωπικό στοίχημα. Το κέρδισε αναφανδόν. Γι’αυτό το French Laundry, το οποίο ψηφίστηκε ως The World’s Best Restaurant το 2003 και το 2004 βρίσκεται στην περιώνυμη λίστα Best of the Best των εστιατορίων σε όλο τον κόσμο.
Οι τελευταίοι δώδεκα μήνες ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι. Αμάλγαμα των τριών προορισμών μας μες τη χρονιά. 14 μέρες στη νότια Γαλλία τον Αύγουστο, 10 μέρες στη βόρεια Ιταλία το Νοέμβρη και 20 μέρες στην Καλιφόρνια τον Απρίλη-Μάη. Είμαστε τυχεροί. Είμαστε τυχεροί που αγαπάμε και αποζητούμε τα ίδια πράγματα, τις αποδράσεις, την εξερεύνηση. Με το δικό μας τρόπο και τους δικούς μας κανόνες. Με αστεράτα εστιατόρια αλλά και με σάντουιτς στο χέρι. Και πολλά τυράκια.
Και τώρα που το σκέπτομαι καιρό έχουμε να κάνουμε μια καλή κράτηση. Τι λες; Προς τα πού;
Allora, vediamo.
The French Laundry – Yountville, California
3 Michelin Stars –2003 & 2004 No1 The World’s 50 Best Restaurants
6640 Washington St, Yountville, CA 94599
- Ημερομηνία επίσκεψης 3/5/2022
- Κόστος δείπνου – $350/άτομο (tip not included)
- Κόστος κρασιού
- Modicum Extra Brut 2017 – $41/ποτήρι
- Jack Larkin Chardonnay 2020 – $150
- Reservations https://www.thomaskeller.com/tfl
Φωτογραφίες: Not An Expert
Leave a comment